Travmanın Analizi

Travma ve travmatik deneyimler için ortak imaj, genellikle hayatın olumsuz uçlarını kapsar. Tecavüz, çocukluk çağı istismarı, savaş, toplu yıkım ve doğal afetler travmanın nedenleri olarak görülüyor. Elbette bunlar geçerli nedenlerdir, ancak tek nedenler değildir. Elbette, travma sonrası stres bozukluğu (TSSB) gibi şeylerin giderek daha yaygın bir bilgi haline gelmesiyle, kolektif popüler bilincin üzerine en büyük gölgeyi bırakanlar onlardır. Bu kadar uzun bir süre sonra sivil hayata uyum sağlayamayan Vietnam savaş gazilerinin görüntüleri de olaydan bazı şeyleri acımasız bir hatırlatma olarak eve götürüyor. Bununla birlikte, insanlar bulmacanın başka bir parçasının hala farkında değiller. Travmatize olmuş kişiler için TSSB’den daha derin sonuçları olabilecek bir yöntem.

Başlangıçta, travmanın kapsadığı şeylerin kapsamı sınırlıydı. Başlangıçta, yalnızca savaşın dehşetinden sağ kurtulmuş ve zihinsel sağlıkları kalıcı olarak yaralanmış olan erkekleri kapsıyordu. Bazı çevrelerde, piyade mevzilerini bombalamak için sıklıkla kullanılan top mermilerinden sonra buna “mermi şoku” deniyordu. Daha sonra TSSB’nin mihenk taşı örneklerinden biri oldu. 60’larda, duygusal ve psikolojik travmanın tanımı, hırpalanmış, istismara uğramış veya tecavüze uğramış kadınları içerecek şekilde genişletildi. Bu özellik, kadınlar kadar istismara ve kötü muameleye maruz kalma olasılığı yüksek olan ve genellikle etkili bir şekilde mücadele etme olasılığı daha düşük olan çocukları da kapsamaktadır. 90’larda, nöroloji ve beyin üzerine bu kadar çok araştırmanın yapıldığı on yıl, “psikolojik travma” terimi daha da geniş bir alanı kapsıyordu.

Araştırmalar, bir kişide aşırı koşullara dayanmamış olsa bile travmanın ortaya çıkabileceğini gösteriyor. Birisi tarafından reddedilmek veya bir araba kazasına karışmak gibi nispeten sıradan bir şey bile doğru psikolojik çerçeveye travmatize olabilir. Önceden, insanlar yalnızca fiziksel zarar varsa veya büyük bir fiziksel zarar riski varsa travma geçirmiş olarak kabul ediliyordu. Mevcut tanıma göre, fiziksel zararın mevcut olmasına gerek yoktur ve belgelenmiş bir dizi vakada, travmatize edici olaydan fiziksel olarak etkilenme şansı istatistiksel olarak minimumdur.

Olayların kendilerinin kritik noktalar olmadığı, bireyin olayları nasıl algıladığı ortaya çıkmıştır. Bu, neden tüm savaş gazilerinin TSSB’den muzdarip olmadığını ve neden sadece küçük bir yüzdesinin ruhlarına onarılamaz bir zarar vererek geri geldiğini açıklıyor. Çalışmalar ayrıca travmatik deneyimlerin aralarında ortak bazı faktörlere sahip olma eğiliminde olduğunu da öğrenmiştir. Bu faktörlerin başında, olayın beklenmedik doğası gelir. Diğer bir faktör, olayın öngörülemeyen doğası nedeniyle beklenen olayla başa çıkmak için hazırlık eksikliğidir. Son olarak, ne olacağı konusunda bir kontrol kaybı hissi olmalıdır.

Bazı insanlar stresi duygusal veya psikolojik travmadan ayırt etmenin zor olduğunu belirtmişlerdir. Semptomlar, psikoloji ve psikiyatri alanlarındaki eğitimli uzmanlara bile oldukça benzer. İkisini birbirinden ayırmanın en iyi yolu, sonucun ayrıntılarını gözlemlemektir. Sadece stresli olan çoğu insan sorun hakkında konuşabilir ve tetikleyicilerden daha hızlı kurtulabilirken travmatize olanlar bunu yapamaz.