Hapishaneden Kaçış: Özgürlük Kapılarından Gelmek

Pek çok insan hapishaneyi olumsuz görüyor. Onlar için hapishane, suçluların ve masum bir şekilde suç işlemekle suçlananların hayatın en kötüsünü çekmek için kilitlendiği cehennem gibi bir yerdir. İnsan hakları ihlalleri yaygın. En kötü sosyal kötülükler için bir üreme alanı. Hapishane hücreleri genellikle karanlık ve kirli, mahkumların çoğu dikkat ve anlayış için haykırıyor. Yaşam koşulları, mahpusların fiziksel, duygusal ve ruhsal sağlığı için tehlike arz eden hijyenik ve rahat olmaktan uzaktır. Birçoğu çeşitli hastalıklardan, depresyondan ve anksiyete bozukluklarından muzdariptir.
Bir hapishane veya cezaevi, yasayı ihlal etmekten “suçlu” bulunanların cezalarını çekmek için fiziksel olarak hapsedildiği bir kurumdur. Herhangi bir ülkenin adalet sistemi, disiplin altına alma ve rehabilite etme amacını taşıyan suçların işlenmesi için hukuki bir ceza olarak hapis cezası verir. Ancak bu hapishanelerden sorumlu olanların bir kısmı rehabilitasyona ve disipline ihtiyaç duyanlar gibi görünüyor.
Bir mahkum cezasını tamamlayıp hapisten çıktıktan sonra, ya daha iyi bir kişiye dönüşebilir ya da kanunsuz yollarına geri dönebilir. Cezaevinden ayrılmak, iyi bir vatandaşın yaptığı her şeyi yapmaya istekli olan her eski mahkum için büyük bir rahatlamadır. Ancak, hapishane duvarlarından çıkar çıkmaz, eski bir mahkum olmanın toplumsal damgasının, nereye giderse gitsin onu takip edeceğinin farkına varır. Toplum eski hükümlüleri affetmeye istekli olabilir, ancak onlara yepyeni bir hayata sahip olma şansı hemen vermeyebilir.
Eski hükümlüler her zaman sığınak bulmanın bir sorun olabileceği gerçeğiyle yüzleşirler. Yalnız olsalar da ya da dönecek aileleri olsun, her zaman uğraşmaları gereken komşular ve topluluk vardır. İnsanlar varlıklarına kolayca güvenmeyebilirler ve açıkça istenmeyen muameleyi ve reddi hissedeceklerdir. Yeni bir hayata başlamak, geçimini sağlamak için iş aramak demektir. Topluma olan borçlarını ödeyen suçlular, fırsatlara giden yolun önyargıyla tıkandığını sıklıkla keşfederler. İş fırsatları onlara öncelik ve tercih vermeyecektir. Sosyal reddedilme yaşayan eski hükümlüler, sosyal kaygı ve güvensizlik, özgüven kaybı ve depresyon ve travma sonrası stres bozukluğu gibi bir dizi olumsuz duygusal ve psikolojik sonuçlara yol açabilir.
Sosyal kaygı, basitçe insanlarla birlikte olma korkusudur. Bu durumdan muzdarip eski mahkumlar başkalarıyla etkileşime girmekte zorlanıyor. Her zaman diğer insanlar tarafından izlendiklerini, eleştirildiklerini veya olumsuz olarak yargılandıklarını hissederler. Sürekli öz bilinçlilik ve endişe duygularıdır. Tipik olarak, korkulan durumun oluşmasında bir korku ve gerginlik duygusu yaşarlar ve daha iyi nasıl yapabilecekleri üzerine düşünerek, durumu zihinlerinde analiz eder veya ‘tekrarlar’. Sosyal anksiyete hastaları ayrıca titreme, kızarma veya terleme gibi fiziksel semptomlar yaşayabilir.
Depresyon, bedeni, ruh halini ve düşünceleri içeren bir hastalıktır. Bir kişinin yeme ve uyku alışkanlıklarını, kişinin kendisi veya öz saygısı hakkında hissetme şeklini ve bir şeyler hakkında düşünme şeklini etkiler. Depresyon, sadece terkedilebilecek geçici bir ruh hali değildir. Eski hükümlüler sosyal olarak reddedildiklerinde ve depresyona girdiğinde, eylemlerini bir araya getirmekte zorlanabilirler. Bununla birlikte, uygun tedavi, depresyondan muzdarip çoğu kişiye yardımcı olabilir.
Travma sonrası stres bozukluğu (TSSB), fiziksel zarar veya fiziksel zarar tehdidi içeren trajik bir olay meydana geldiğinde ortaya çıkar. Zarar TSSB’ye veya sevilen birine olmuş olabilir veya kişi, sevdiklerinin veya yabancıların başına gelen trajik bir sahneye tanık olabilir.
TSSB ilk olarak savaş gazileri ile ilgili olarak halkın dikkatine sunuldu, ancak gasp, tecavüz, işkence, kaçırılma veya esir tutulma, çocuk istismarı, araba kazaları, tren kazaları, uçak kazaları gibi çeşitli travmatik olaylardan kaynaklanabilir. bombardımanlar veya sel veya deprem gibi doğal afetler.
Eski hükümlüler hapishanelerde tutulurken trajik deneyimler yaşarlar. Bastırılmış duygusal yaralarına ek olarak sosyal reddedilme, travma sonrası stres sendromunu tetikleyebilir. Bu yüzden çoğu suçlu birkaç aylık özgürlükten sonra hapse geri döner. Kendilerine daha iyi bir yaşam için bir çatlak daha vermeye hazır olmayan eleştirel bir toplumun baskısı nedeniyle eski yöntemlerine geri dönüyorlar.
Kâr amacı gütmeyen bazı kuruluşlar ve sosyal yardım grupları artık cezaevi duvarlarından çıkanlara barınak, iş, danışmanlık ve rehabilitasyon sağlayarak hayatlarına devam etmelerine yardımcı oluyor. Onları şımartmak veya şımartmak anlamına gelmez. Sadece hayattaki yeni yolculuklarına başlamak için ayağa kalkmalarına yardımcı olmak için. Bu kar amacı gütmeyen grupların çoğu, en iyi senaryo verildiğinde, eski hükümlülerin değişebileceğine ve iyi vatandaşların yaptığı her şeyi yapabileceğine inanıyor. Çünkü bu örgütlere dahil olan çoğu insan da reforma uğramış suçlular.