Kırsal Alanlarda İnsanlar Kuruyemiş mi?

Akıl sağlığı hastalıkları konusunda farkındalık, bazen bir kişinin uygun tedaviyi zamanında alıp almaması konusunda kritik faktör haline gelebilir. Çoğu psikolojik durumun oluşması zaman alır ve travma veya diğer benzer deneyimleri engelleyerek psişeye tam olarak yerleşmek için genellikle zamana ihtiyaç duyar. Sonuç olarak, insanların neler olup bittiğinin farkında olmaları şartıyla çoğu psikolojik hastalık zamanında tedavi edilebilir. Çoğu insan, telaşlı programlarla ve aşırı stresle, kentsel ortamdaki insanların akıl hastalıkları geliştirmeye daha yatkın olduğunu varsayar. Bu anlaşılabilir bir varsayımdır, ancak kentsel bir ortamda yardım için gidebileceğiniz çok sayıda yer olduğu da hesaba katılmalıdır.

Bununla birlikte, kırsal ortama girildiğinde durum farklıdır. Küçük kasabalar, yoldan çıkmış köyler ve yarı izole topluluklar, büyük şehirlerden çok daha yaygındır. Şaşırtıcı bir şekilde, buralar insanların şehirlerde yaşayanlara göre psikiyatrik sorunlara yenik düşme ihtimalinin çok daha yüksek olduğu yerlerdir. Bu keşif hakkında hala çok sayıda araştırma yapılmaktadır ve önceki çalışmalar sonuçsuz sonuçlar vermiştir. Araştırma ayrıca, ortak problemler listesinin kentsel çevrelerde bulunanları yansıtıp yansıtmadığını keşfetmeye odaklanmıştır. Özellikle, bazı uzmanlar depresyon, anksiyete ve panik bozukluklarının kırsal topluluklarda kentsel topluluklarda olduğu kadar yaygın olup olmadığını anlamaya çalışıyor.

Bazıları, sorunun kırsal alanlardaki psikiyatrik veya psikolojik hastalıkların farkında olmamasından kaynaklanabileceğini düşünüyor. Son bulgulara ve anketlere göre oradaki çoğu insan psikoz semptomlarını doğaüstü nedenlere bağlamaktadır. Şeytani sahiplenme, sorunun daha sık görülen “nedenleri” arasında görünmektedir. Şu anda belirsiz olsa da, bir aile üyesine sahip olmanın damgalanmasının, sevdiklerini, acı çeken kişiyi bir tür yardım aramaktan ziyade toplumun geri kalanından saklamaya zorlayabileceğine dair bazı spekülasyonlar var. Bu sadece durumu daha da kötüleştirebilir çünkü sadece hastayı çok ihtiyaç duyulan terapi ve danışmanlıktan alıkoymakla kalmaz, aynı zamanda zaten mevcut olan herhangi bir hastalığı çok daha şiddetli ve tedavisi zor hale getirebilir.

Burada dikkate alınması gereken bir diğer faktör, istatistiksel olarak konuşursak, kırsal ortamlarda psikiyatrik veya psikolojik eğitim almış pek çok insan olmamasıdır. Anlayışı olan bazı insanlar olabilir, ancak psikolojik sorunları olan hastalarla başa çıkmak için tasarlanmış tam donanımlı bir hastaneye sahip küçük bir kasaba bulmak nadirdir. Bu tür yerler için bile, akıl hastanesi, psikotik seri katillerin ve “küçük kızları canlı canlı derleyen çılgın orta yaşlı erkeklerin” kilitlendiği yer olarak genellikle oldukça olumsuz bir damgaya sahiptir. Bu, yalnızca, bu tür topluluklarda, akıl hastalarının suçlu olma eğiliminin yaygın ve yaygın algısını çok daha kötü hale getirir. Tesislerin eksikliği ve psikiyatrik yardım bulmak için bile seyahat etmek için gereken mesafe birleşerek izole kırsal kasabalarda yardım bulmayı neredeyse imkansız hale getirebilir.

Ayrıca, çevrenin de eşit derecede önemli bir faktör olduğunu düşünen pek çok kişi var. Kentsel çevre, çocuklar bile kıyasıya rekabetin temel ilkelerini öğrenirken, erken yaşta insanlara baskı uygular. Tüm hayatları boyunca kentsel çevrelerde yaşamış insanların, zorlu iş dünyasına daha uygun psikolojik makyajlara sahip olması mümkündür, oysa kırsal kesim vatandaşlarının bu tür durumlarla karşılaşma olasılığı daha düşüktür.