Sir Isaac Newton ve Determinizmin Üç Yasası

Sir Isaac Newton ve Determinizmin Üç Yasası

Büyük fizikçi Sir Isaac Newton, meşhur “Doğal Felsefenin Matematiksel İlkeleri” nin ilk baskısının önsözünde, özellikle, mekaniğin uyumlu ilkelerini diğer doğa olaylarına genişletmenin arzu edilir olduğunu yazdı. O zamandan beri, birkaç ayrı bilim dalında mekanikle belirli analojileri belirlemeye yönelik bazı girişimler oldu. Bununla birlikte, geniş anlamda, Newton’un arzusu gerçekleşmemiş kaldı.

Bugün, Halka Belirleyiciliği kavramının ortaya çıkmasıyla, nihayet Newton’un mekaniğini geniş bir fenomen yelpazesi üzerinde genelleme fırsatına sahibiz.

Newton’un Birinci yasası ile başlayalım: Dış etkilerin yokluğunda, maddi bir beden hareketsiz durumda kalır veya atalet yoluyla tekdüze ve doğrusal hareket halinde devam eder. Bu kanun aynı zamanda “eylemsizlik kanunu” olarak da bilinir. Ve atalet nedir? Nitekim, bir bedenin kendi hareketinin ilk parametrelerini muhafaza etme yeteneğini anlatır.

Newton’un ikinci yasasının formülü şöyledir: F = m a, burada F = dış kuvvetin boyutu, m = atıl kütlenin boyutu, a = bir cismin ivmesinin boyutu. Bunu şu şekilde yeniden yazarsak: a = F / m, bir cismin kütlesi ne kadar büyükse, ona aynı ivmeyi uygulamak için o kadar fazla dış çaba gerekir. Aslında burada eylemsizlik kütlesi, dış kuvvetin etkisine karşı kendi iç direncinin bir ölçüsü olarak hareket eder.

Newton’un üçüncü yasası, bir vücut üzerindeki herhangi bir dış etkinin vücuttan eşit ve zıt bir harekete neden olduğunu belirtir. Başka bir deyişle, herhangi bir ayrı organ bir dış etkiye yeterince “yanıt verebilir”.

Bu yasalarda, her bir ayrı maddi beden için şeffaf bir şekilde ima edildiği gerçeğine dikkat etmek gerekir; bunun kaynağı, kendi kendini koruma ve dış etkilere karşı direnç gösteren belirli bir özel içsel kendi kendini belirleme mekanizmasıdır. Şimdiye kadar, yalnızca teleoloji, özel bir içsel kararlılığın her bir ayrı gövdesindeki varlığı açıklamaya çalıştı. Materyalizm çerçevesinde böyle bir açıklama yoktur.

Halka Belirlemeniz kavramının ortaya çıkmasıyla, buna katı bir bilimsel açıklama vermek ve bunu genelleştirmek ve çok çeşitli fenomenlere uygulamak mümkündür. Halka determinizmi kavramı, herhangi bir nedensel zincirin bir bölümünün uçlarının rastgele ya da kasıtlı olarak kapatılması durumunda, kapalı bir nedensel sabit ya da yarı kararlı doğal oluşumun yaratıldığını ileri sürer. Sürekli iç sirkülasyon yoluyla, belirli bir iç belirleme akışı ortaya çıkabilir. Buradaki fikir, bu sürekli iç akışın varlığının, yeni oluşumlara izin veren yeni bir belirleyici köken yaratılmasına yol açmasıdır. Bu, yalnızca kendi özel niteliklerinden oluşan ayrı bir doğal faktör olarak kendini onaylamak değil, aynı zamanda kendisini dünyaya ve maddi, güç, kuvvet, bilgi ve diğer yönlerdeki her olası dış etkiye karşı koymaktır.

Eylemsizlik, iç belirleyici kökenlerin mekanik gösterimine bir örnektir. Genel olarak, bu kökene ait görüntüler oldukça çeşitli olabilir. Elektromanyetik fenomen alanı ve biyoloji, antropoloji, politika, sosyoloji, pedagoji ve diğer alanlardaki süreçlerle ilgilidir. Ancak, her durumda, Newton tarafından belirtilen düzenlemeler paneli, aşağıdaki üç determinizm yasası yoluyla genelleştirilebilir:

Belirleyiciliğin birinci yasası: Dış etkilerin yokluğunda, ayrı doğal oluşum kendi iç belirleyicisinin etkisi altında durumunu korur veya hareketini, işlevini, davranışını, gelişmesini sürdürür.

Determinizmin ikinci yasası: Kendi iç belirleyici kökeni ne kadar güçlü (daha yüksek güçte) ifade edilirse (geliştirilirse), değişimi teşvik etmek için hareketine (yaşam, davranış, gelişim) uygulanması gereken dış çaba o kadar büyük olur.

Belirleyiciliğin üçüncü yasası: Ayrı bir doğal oluşum üzerindeki herhangi bir dış etki, yapısal ve işlevsel bütünlüğünü koruduğu sürece karşılık gelen bir tepkiye neden olur. Açıkça, bu eylem kendi iç kararlılığı tarafından organize edilir, yürütülür ve yönetilir.

Bu, geçici sosyal gruplar, güçlü atmosferik oluşumlar, bilgisayar yazılım ürünleri, psikolojik amaçlar ve ayrı bir doğal oluşum sergileyen diğerleri dahil olmak üzere bizi çevreleyen en geniş yelpazedeki şeyler için zorunlu olarak geçerlidir.

Dolayısıyla, Newton yasalarının genelleştirilmesi geniş bir deneyim yelpazesi için geçerlidir ve onların yapıcı düzenli ilkelere uygun olduklarını söylememizi sağlar. Dahası, genel determinizm teorisi gerekli bir değişikliği alır.