Kişisel Hijyenin Keşfi

Kişisel hijyen ancak 19. yüzyılın sonlarında yeniden keşfedildi ve neredeyse iki bin yıl önce antik Yunanistan ve Roma’da popülerdi.

Su, karmaşıklar tarafından –belki de haklı olarak – hastalığın taşıyıcısı olarak görülüyordu. Suda yıkanmak tehlikeli bir egzersizdi. Royalty bunun yerine süt kullandı. Diğerleri ıslak havlularla veya yüzüne ve koltuk altlarına leğenlerden su sıçratmakla sınırlıydı. Tüm Avrupa’da 12. ve 17. yüzyıllar arasında inşa edilmiş, büyük yıkanmamış hamamlar.

Kristof Kolomb’un şöhretli Kastilya Kraliçesi Isabella’yı düşünün. Doğumunda ve düğünden önce hayatında sadece iki banyo yaptırdığı için övünüyordu. Ancak tüm kraliyet ailesi o kadar hijyenik değildi. Sifonlu tuvalet Kraliçe I. Elizabeth’e aitti. 1596’da vaftiz oğlu Sir John Harrington tarafından onun için icat edildi.

New Yorklu girişimci Joseph C. Gayetty, 1857’de her biri kendi adıyla kabartmalı, önceden nemlendirilmiş ilk banyo havlularını üretti. Aptly adlı İngiliz tesisatçı Thomas Crapper, modern tuvaleti yeniden tasarladı ve 1861-1904 arasında bir dizi ilgili patent aldı. Kleenex dokusu 1920’ye kadar ve pop-up kutusu sadece dokuz yıl sonra piyasaya sürülmedi.

Tuvalet kağıdının 1890’da Scott Paper Company tarafından icat edilmesinden önce, insanlar temizlemek için çeşitli nesneler kullandılar – çoğunlukla yapraklar ve mısır koçanları. Fransız asilzadeleri dantel, dayanıklı Vikingler kullanıyordu – yün, Romalılar süngere başvurdu. Kağıt yaprakları ilk kez 1391’de Çinliler kullandı.