Narsisizm ve Kişilik Bozuklukları

Tüm kişilik bozuklukları, hüsrana uğramış narsisizmin sonuçları mıdır?
Biçimlendirici yıllarımızda (6 aydan 6 yaşa kadar) hepimiz “narsistiz”. Birincil Narsisizm, yararlı ve kritik öneme sahip bir savunma mekanizmasıdır. Bebek annesinden ayrıldıkça ve bir birey haline geldikçe, büyük bir endişe, korku ve acı çekmesi muhtemeldir. Narsisizm, çocuğu bu olumsuz duygulardan korur. Yeni yürümeye başlayan çocuk, her şeye kadirmiş gibi davranarak, kişisel gelişimin bireyselleşme-ayrılma aşamasına eşlik eden derin izolasyon, huzursuzluk, bekleyen kıyamet ve çaresizlik duygularını savuşturur.

Erken ergenlik dönemine kadar, ebeveynlerin, bakıcıların, rol modellerin, otorite figürlerinin ve akranlarının empatik desteği, istikrarlı bir öz-değer, öz saygı ve özgüven duygusunun evrimi için vazgeçilmezdir. Travmalar ve istismar, boğulma ve aşağılama ve ortaya çıkan sınırların sürekli ihlali, katı yetişkin narsisistik savunmalarının sağlamlaştırılmasına yol açar.

“Malignant Self Love – Narcissism Revisited” kitabımda patolojik narsisizmi şu şekilde tanımladım:
“İkincil veya patolojik narsisizm, ergenlik ve yetişkinlikte, kişinin başkalarını dışlamak için kendine aşık olmasını ve takıntılı olmasını içeren bir düşünme ve davranış örüntüsüdür. Kronik kişisel tatmin ve ilgi arayışında (narsisist arz), sosyal baskınlıkta ortaya çıkar ve kişisel hırs, övünme, başkalarına karşı duyarsızlık, empati eksikliği ve / veya günlük yaşamda ve düşüncede sorumluluklarını yerine getirmek için başkalarına aşırı bağımlılık. Patolojik narsisizm, narsisistik kişilik bozukluğunun merkezinde yer alır. ”

Böyle bir birey hayal kırıklıkları, aksilikler, başarısızlıklar, eleştiriler ve hayal kırıklıkları ile karşı karşıya kalırsa ne olur?

Kişilik bozuklukları geliştirerek bu tekrarlayan hayal kırıklıklarını “çözerler”.

Narsistik Çözüm Hasta, gözden düşmüş ve harap olmuş Gerçek Benliğin büyük ölçüde yerini alan ve onu bastıran her şeye gücü yeten, her şeyi bilen ve her yerde mevcut bir Sahte Benlik yaratır ve yansıtır. Narsisist kaynağı (hem olumlu hem olumsuz dikkat) toplamak ve böylece şişirilmiş fantezilerini desteklemek için Sahte Benliği kullanır. Hem Narsisistik hem de Şizotipal Kişilik Bozuklukları buraya aittir çünkü her ikisi de görkemli, fantastik ve büyülü düşünmeyi içerir. Narsisistik çözüm başarısız olduğunda, Borderline Kişilik Bozukluğuna (BPD) sahip oluruz. Borderline hastasının seçtiği çözümün “işe yaramadığına” dair farkındalığı, onda ezici bir ayrılık kaygısı (terk edilme korkusu), kimlik bozukluğu, duygusal ve duygusal değişkenlik, intihar düşüncesi ve intihar eylemi, kronik boşluk duyguları yaratır. , öfke saldırıları ve geçici (stresle ilgili) paranoyak düşünceler.

Sahiplenme Çözümü Bu çözüm, birinin işlevsiz Gerçek Benliği yerine hayali (ve dolayısıyla, konfabüle ve yanlış) benliğine sahip çıkmayı içerir. Bu tür insanlar dolaylı olarak, başkaları aracılığıyla ve vekaleten yaşarlar. Histriyonik Kişilik Bozukluğunu düşünün. Histrionikler başkalarını cinselleştirir ve nesneleştirir ve sonra onları içselleştirir (içe aktarır). İçsel bir gerçeklikten (Gerçek Benlik) yoksun olduklarından, bedenlerini aşırı değerlendirir ve aşırı vurgularlar. Tarihçiler ve diğer “sahipler”, sahte ilişkilerinin samimiyetini ve ilgili bağlılığın derecesini yanlış değerlendiriyorlar. Kolaylıkla telkin edilebilirler ve benlik ve öz-değer duyguları dışarıdan gelen girdilerle değişir ve dalgalanır (narsisistik arz). Bu tür bir çözümün başka bir örneği, Bağımlı Kişilik Bozukluğu’dur (eş bağımlılar). Çocukları için hayatlarını “feda eden” manipülatif anneler, “drama kraliçeleri” ve sahte bozuklukları olan insanlar (örneğin, Munchausen Sendromu) da bu kategoriye girer.

Şizoid Çözüm Bazen Sahte Benliğin ortaya çıkışı engellenir veya kesintiye uğrar. Gerçek Benlik olgunlaşmamış ve işlevsiz kalır, ancak işleyen bir narsisistik savunma mekanizması ile değiştirilmez. Bu tür hastalar zihinsel zombilerdir, sonsuza dek hiç kimsenin bebeklik ve yetişkinlik arasındaki topraklarında sıkışıp kalırlar. Empatiden yoksundurlar, psikoseksüel yaşamları yoksullaşır, başkalarıyla temastan kaçınmayı ve dünyadan çekilmeyi tercih ederler. Şizotipal Kişilik Bozukluğu, narsisistik ve şizoid çözümlerin bir karışımıdır. Kaçınan Kişilik Bozukluğu yakın akrabadır.

“Malignant Self Love – Narcissism Revisited” kitabımda, Agresif Yıkıcı Çözümü şu şekilde tanımladım:

“Saldırgan Yıkıcı Çözüm Bu insanlar, hipokondriyazis, depresyon, intihar düşüncesi, disfori, anhedoni, dürtüler ve takıntılar ve yetersiz, suçlu, hayal kırıklığı yaratan ve hiçbir şeye layık olarak algılanmayan bir benliğe yönelik içselleştirilmiş ve dönüştürülmüş saldırganlığın diğer ifadelerinden muzdariptir. Narsisistik unsurların çoğu abartılı bir biçimde mevcuttur. Empati eksikliği başkaları için pervasızca umursamazlık, sinirlilik, aldatma ve suçlu şiddete dönüşür. Dengesiz benlik saygısı dürtüselliğe ve ileriyi planlayamama haline dönüşür. Özü olan bu çözümün en iyi örneği: Gerçek Benliğin hafifletici bir parçası olmadan Sahte Benliğin tam kontrolü.

Kötü huylu öz sevginin bilinen tüm kişilik bozukluklarının altında yattığına inanma eğilimindeyim. Her kişilik bozukluğunda farklı nitelikler ve özellikler vurgulanmaktadır. Ancak hepsi başarısız bir kişisel psikolojik ve psikososyal evrimin temelini paylaşıyor. Bunların hepsi deforme olmuş büyüme ve gelişmenin bodur ve telafi edici yörüngelerinin acınacak sonuçlarıdır. “