“Starbucks-Çin” Karışımı: Smaçlı Bir Grande

Kuşkusuz, birkaç gerçek kaçıramama önerisi var. Ama senin için bir tane var, Çin’deki Starbucks. Totaliter bir ortamda tam yetki verilen dev şirketlere, kralların kürk yakalama için özel lisans verdiği bir çağı anımsatıyor. Starbucks ürüne, ilişkilere ve çevik bir kampanyayla kısa sürede her yerde bulunan markaya sahip olacaklar. Zaten değilse oyun, set, maç olacak.

Çin, bugün dünyada yükselen güç merkezi ekonomisidir, ancak yabancı şirketler için herkese açık değildir. Amerika ve diğer yerlerdeki pek çok şirket bunun tam tersi olduğunu savunur. Çin, fikri mülkiyet yasalarının uygulanmasında oldukça gevşek olduğu için bir ün kazandı. Özellikle Microsoft gibi teknoloji şirketleri, el işlerinin Çin’de korsan olduğunu görmekten hayal kırıklığına uğradılar. Mağdurlar listesine golf kulübü üreticilerini, müzik şirketlerini, film stüdyolarını ve istediğiniz sayıda sektörü ekleyebilirsiniz.

Ve sonra, dev Amerikan kafeteryamız Starbucks. Şu anda Empire State Binasındaki ICMediaDirect.com’daki ofisimden bir franchise’a bakıyorum. Her zaman meşgul, seyircilerle dolu. Çin Seddi’nde bir franchise olduğunu biliyor muydunuz? Starbucks’ın Beijings Yasak Şehir’deki mağazalarından birinin açıldığını duyurduğunu biliyor muydunuz, Çinliler öfkeliydi? Başlangıçta direndiler ama çabucak alıştılar mı? (Sanırım Çinliler de herkes gibi.)

Starbucks’ın böyle bir iş yapabilmek için Calloway Golf’ün sahip olmadığı nesi var? Yeniden üretemeyeceğiniz bir ürün, işte bu. Toplu halde sahte kahve çekirdekler yapamazsınız. Bu, anakara Çin’de Starbucks başarısını garanti eden temel taştır. CEO’ları Howard Schultz, büyüme açısından Çin’in bir numaralı önceliği olduğunu ilan etti.

Schultz ve Starbucks, Çin hırsları konusunda utangaç değiller. Şu anda 375’i Çin’de olmak üzere 37 ülkede 11.000 mağazası var. 2008 yılına kadar Starbucks, gelirlerinin% 20’sini Çin lokasyonlarından elde etmeyi umuyor. Starbucks’ın 30.000 mağaza ve Çin’de yaklaşık 8.000 mağaza gibi uzun vadeli bir hedefi var.

Bu, gerçekten devasa boyutlarda bir artış. Unutmayın, Çin, belki de sadece ismen Komünist bir ülkedir. Bazı komünist ekonomi politikaları yol kenarında düşmüş olsa da, Pekin’deki bakanlar güçlerine sıkı sıkıya sarıldılar. Starbucks tamamen el salladı, yeşil ışıklar, kırmızı halı, işlere hoş geldiniz vagonları. Bu CEO’nun iyi bir adam olduğunu düşündükleri için değil, ürünleri, dağıtım kanalları ve her şey kopyalanamadığı için.

Bütün gün bunu tartışabilirim, ancak düzeltmenin Seattle merkezli kahve zinciri adına yapıldığına dair daha fazla kanıt var. Geçtiğimiz haftalarda Starbucks, Çin’de fikri mülkiyetini koruyan bir değil iki dava kazandı. Bazı girişimci ve kesinlikle dikkatli yerel halk, Starbucks markasının unsurlarını kopyalamaya ve kendi vatandaşlarına kahve ikram etmeye karar verdi. Nafile. Çin mahkemeleri Starbucks lehine karar verdi.

Yerel kahve tüccarı şansı olduğunu mu düşündü acaba? Çinli yargıç, her iki tarafın sahip olduğu çeşitli meziyetler hakkında uzun ve sert mi düşündü? Pekin’deki ekonomi bakanları bu davanın nasıl döneceğini merak ediyor muydu? Drama yoktu. Schultz gibi başarılı bir CEO, önceden ulaşabileceğini bilmeden Çin gibi ülkelerde başarılı olmak için bu kadar yüksek hedeflere açıkça atıfta bulunmaz. Pekin’deki biri onları seviyor ya da ürettikleri geliri yine seviyor.

Bana son zamanlarda kötü şöhretli korsan Kaptan Kidd hakkında okuduğum bir kitabı hatırlatıyor. Kısacası, İngiliz tacı, kâr amacıyla korsan filolarını soyması için Kidd’i tuttu. Denizdeyken siyasi değişim rüzgarları bir şekilde değişti ve günah keçisi oldu, davası bir saçmalıktı. Hızlı bir mahkumiyet gerektiren güçler ve Kidd hayatıyla ödedi. Belki de bahisler o kadar büyük değildi, ancak Çin yerel taklitlere karşı Starbucks lehine karar verdiğinde sonuç kesinleşti.

Tamam, Starbucks kaliteli kahveye ve uluslararası dağıtım kanallarına sahip, Pekin’den altın bir onay aldılar, şimdi tek yapmaları gereken 5.000 yıllık çay içme deneyimine sahip bir ülkeyi yeni bir şey, kahve denen farklı bir şey olduğuna ikna etmek. Bu markalaşmayı gerektirir.

Çin, Batılılaşmaya veya daha kapitalist bir ekonomiye doğru ilerliyor. Tüketici odaklı bir toplumun artan iştahı ve beklentileri, özellikle rekabeti ihmal edilebilir olduğu için Starbucks’ın görevini kolaylaştırır. Pekin’de yapılan uygun anlaşmalarla, şimdi Starbucks’ın kendilerini Çin halkına satma zamanı geldi. İşte nasıl kazanacaklar:

Genç, kentsel Çin nüfusunu hedefliyorlar ve mağaza konumları rahat ve sıkışık apartmanlardan hoş bir mola veren sosyal bir ortam sunuyor.
Starbucks konumları, sosyalleşmenin ve müzik indirmenin Starbucks Deneyiminin merkezinde olacağı İnternet kullanıcı merkezleri olarak hizmet verecek. ICMediaDirect.com gibi reklam ajansları, zinciri en son teknolojiyle ilişkilendirmek için Starbucks için sezonluk çevrimiçi kampanyalar (ABD’deki bu geçmiş Noel sezonları Kırmızı Kupa kampanyasına benzer) yürütecek. Müzik indirmeleri ve eğlence siteleri gibi medyaları geçmek çok önemli olacaktır.
Kapitalist kültürler için yeni olan (aslında asla gitmeyen) Çin’de Rusya’ya benzer şekilde ortaya çıkan bir tüketici bilinci var. Kahve, değişimin içeceği olacak ve hükümet desteğiyle multimedya markalaşması yoluyla; bu fikir sağlam bir şekilde güçlendirilecektir.

Hisse senetlerini itmem. Politika vaaz vermiyorum. Adalet aramıyorum ya da zalimleri savunmuyorum. Ama Starbucks’ın kaçıramayacağını bildiğim bir şey var.