Kozmetiklerin Tarihi, Bölüm 1

Her yıl dünya çapında kozmetiklere harcanan milyarlarca dolar varken, bazen kendimizi şu soruyu sorarken bulabiliriz: Bu noktaya nasıl geldi? Her sabah uyanmak zorunda olmam ne zaman norm haline geldi ve daha kapıdan çıkmadan yüzümü yukarıdan aşağıya boyamaya başladım? Elbette tarihte çok eski bir kadın bir gün kalkıp aynı anda kirpik, ruj, eyeliner, fondöten ve ruj sürmedi. Hayır, pek çok şey gibi geçmişten gelen şeylerin doruk noktasıydı.
Mısırlıları hatırlıyor musunuz? Bu dört bin yıldan fazla önceydi. Mısırlılar için temizlik ve görünüm çok önemliydi. Görünüşün ruhun sağlığı ile doğrudan bağlantılı olduğuna inanıyorlardı. Her zaman güzel görünmek ve güzel kokmak için çabaladılar. Ve görünüşlerine değer veren bir toplumla, kaçınılmaz olarak kendilerini öne çıkaracak insanlara sahip olacaksınız. Ancak Mısırlılar, yenilikçi insanlar oldukları için kozmetikleri sadece güzel görünmeye çalışmaktan daha akıllı nedenlerle kullandılar.
Mesdemet, bakır ve kurşun cevherinden yapılmış en eski göz farı türüdür. Kötü gözleri kendilerinin koruyacağına inandıkları koyu gölgeler. Aynı zamanda harika bir dezenfektan ve böcek kovucuydu. Kohl, göz çevresine oval bir şekilde uygulanan koyu renkli bir pudradır. Kurşun, kül, aşı boyası, bakır ve yanmış badem karışımıydı. Görünümlerini daha da güzelleştirmek için elmacık kemiği bölgesine su ve kırmızı kil karışımı uygularlar. Ayrıca kına denilen bir maddeyle tırnaklarını turuncu ve sarı renklerine boyarlardı.
Zaman ilerledikçe ve kültürler birbirleriyle daha fazla ilişkiye girdikçe, Yunanlılar Mısırlıların kozmetik kullanımıyla ilgili birçok uygulamayı öğrenmeye başladılar. İçinde kurşun bulunan bir fondöten ile kendilerine soluk bir renk verirlerdi. Bu, birden fazla durumda ölümcül oldu. Romalılar kozmetik uygulamasını benimsemeye başladıkça, güzellik arayışı işlevsellikten çok daha az hale geldi ve çok daha egzotik rotalara dönüştü. Romalılar tırnaklarını koyun kanı ve pişmiş vücut yağı karışımı ile boyarlardı. Antik Romalı bir adam bir keresinde şöyle demişti: Boyasız bir kadın, tuzsuz yiyecek gibidir.