Postmodernizm ve Mimarlık

Postmodernizm nedir? Postmodern özellikler çağdaş mimari tasarımda hala görünür durumda mı? Bilim adamlarına göre “Postmodernizm, tanımı gereği tanıma direnir”. Postmodernizmin tanımlanması zorsa, mimaride postmodernizmin hala ortaya çıkıp çıkmadığını hangi ilkelere göre yargılayabiliriz? Postmodernizm, bölgesel / yerel biçimleriyle mahalle kültürünü yansıtır. Bazıları postmodernizmin “yaratıcı yıkım” güçlerine bir tepki olduğunu iddia ediyor. Ancak bu güçler için de bir araç olabilir. Bilgisayar teknolojisinin anlık esnekliğiyle yaratılan montaj hattının sonu, bu post-Fordist dünyada insanların hepsinin benzersiz, mahalleye özgü bir şeye sahip olabileceği ve aynı referansa sahip olabileceği anlamına geliyor.

Mimarları, Itkinos ve Brunelleschi’den Borromini ve Le Corbusier’e kadar stillere, dönemlere, teorik geçmişlere ve felsefi fikirlere göre değerlendirmek ve sınıflandırmak, mimarların tasarımını etkileyen temel unsurların derinlemesine anlaşılmasını gerektiren çok zorlu bir süreçtir. Bu tür bir analizde sabit bir değer gibi görünen şey, Yunan uygarlığı döneminden (MÖ 447-433 Atina’da Parthenon) günümüzün Santiago Calatrava projelerine kadar mimarinin evriminin, mimarın Sayısız güzellik fikri arayışı, aslında onun geçmişteki etkilerinin ana motifidir.

Postmodernizm, modernizmi karakterize eden öznenin yabancılaşmasının yerini alan parçalanma vurgusuyla diğer kültürel biçimlerden farklılaşır. Postmodernizm tüm yüzeyle ilgilenir, özle değil. Merkezde bir kayıp var. Postmodernist çalışmalar genellikle derinlik eksikliği ile karakterize edilir; bir düzlük. Bireyler artık anomik değil, çünkü kişinin bağlarını koparabileceği hiçbir şey yok. Anomiyi karakterize eden anksiyeteden kurtuluş, aynı zamanda her türlü duygudan kurtulma anlamına da gelebilir. Bu, postmodern çağın kültürel ürünlerinin tamamen duygudan yoksun olduğu anlamına gelmez, daha ziyade bu tür duyguların artık serbestçe dolaştığı ve kişisel olmadığı anlamına gelir. Geç kapitalist çağın bir başka özelliği de postmodernizmin metalaşmaya ve eski imajların ve metaların geri dönüşümüne odaklanmasıdır.

Mimaride postmodernizm, bölgesel veya yerel biçimleriyle mahalle kültürünü yansıtır. Bu şekilde, sınıf mücadelesinde bir araç olarak işlev görebilir ve muhtemelen mücadeledeki herhangi bir oyuncu tarafından kullanılabilir. Dolayısıyla, direniş gücü olarak incelendiğinde postmodernizm, tarihsel korumacılarla yakından bağlantılıdır. Bir yerin kolektif hafızasını korumaya çalışırken, postmodernist gündem, güçlere aykırı bir şekilde kullanılabilir. Mahalleleri yok eden kamu veya özel ortaklıklar, yeni girişimlerinde postmodern kelime dağarcığını kullanabilir. Mahalleler, geçmişte olduklarına dair en iyi ihtimalle yalnızca bir anıya sahip olmayı umabilirler.

Belki bir gün, sinirbilim bazı altyapıların neden fiziksel boyutlarının çok ötesine ulaştığını açıklayacaktır. Ancak postmodern veya postmodern sonrası etkilerini deneyimlemek için bu açıklamayı beklemeye gerek yoktur. Bedenlerin, binaların, caddelerin ve şehirlerin küresel dijital bilgi çağında bazı şeyler için hala yararlı olduğu ortaya çıktı. İnsanlar nasıl çalıştıklarını daha yeni keşfetmeye başlıyor.