Küba Ayının Altında

HAVANA, 20 Mayıs (www.cubanet. Yeni yayınlanan tabelalar yolcuları mobilya veya doğum günü pastası taşıyamayacakları konusunda uyarıyor

Havana Körfezi’nden feribota bindiğinizde fırtınalı bir gecede nasıl olduğunu bilirsiniz ve dalgalar sizi ölüme çağırırken yolcuların korkusunu koklarsınız ve sarhoş feribot kaptanı, halattan liman duvarına doğru neredeyse üç kez denize düşer. atıldı.

Kaptan yine sarhoş, dedim kardeşim Ramon.

Maaşında değil, dedi Ramon, Tehlikeyle başı dönüyor.

Evet öyle dedim. Ama başını döndüren bu tehlike bizi etkilemiyor.

Bu o tür bir tehlike değil, dedi Ramon.

Küçük feribot körfezin karşısına geçerken biz de 65 kişi yağmur altında güvertede durduk.

Birkaç dakika sonra Ramon tekrar konuştu: Bu da diğer türden bir tehlike, örneğin genç bir çikitanın tepelerden aşağı inip şehri ilk kez görmesi gibi. Ve yanında olgun muzların ve tatlı portakalların kokusunu getiriyor, böylece caddede yürürken yaşlı adamlar satranç tahtalarından yukarı bakıp iç çekiyorlar: Aiy muzlar, gençler pantolonlarını düzeltir ve inliyor: Aiy Chiquita. İşte böyle.

Bu yüzden yağmurla kirlenmiş güvertede durduk ve kaptanların cojones’larını olabildiğince uzun süre tutması için Tanrı’ya dua ettik. Beş dakika daha geçti ve Ramon bana doğru eğildi ve fısıldadı: La fiesta no es para los feos. Yapmamız gereken şeyi yapmamızın işaretiydi ve ön taraftaki kaptan konumuna yaklaşmak için insanların arasından geçtim. Evet doğru diye düşündüm: Bu parti çirkinler için değil, ama çirkin olan yine de kendi partisini başlatabilir. Fidelissimo bize nasıl olduğunu göstermedi mi?

Kaptana yaklaştığımda, onun gözlerinde hala deliliği olduğunu gördüm. Omzuna dokundum ve arkasını döndüğünde, gömleğimin cebine sakladığım koltuğu çıkarıp göğsüne doğrultdum. La fiesta es perdido dedim. E mas perdido. Gözlerine gelen bakıştan bir zamanlar iyi bir adam olduğunu görebiliyordum. İyilerden biri, hatta belki de en iyilerinden biri, ama bu gece koltuğa baktı ve tek bir peso ödemeden ölümün yolculara katıldığını biliyordu. Verdad.

Kaptan, bir zamanlar iyi olanlardan biri olmasına rağmen, çamur deliğinden çıkan fil gibi yüksek sesle geğirdi ve tütün bulutu, tekila ve üç fasulye güveci, yolcuların feribotun kıç tarafına doğru tökezlemelerine neden oldu. .

Que pasa? dedi kaptan, kendi eli olmayan bir eli pantolon cebinde hisseden bir olukta uyanan bir adam gibi. Koltuğu şakağına dayadım ve eğer orada değilsen, sallanan çerçevesini bozan korkunun titremesini asla bilemezsin. Sesimi mezarın sesi yaptım. Ramon, bana şeyi ver, aradım ve rüzgar gibi yanımdaydı. Bizi son beş yıldır hayatta tutan şeyi elinde taşıdı. Katırımızı, iki palayı ve yüz muzu takas ettiğimiz şey. Sahip olmamız gereken şey, yaşlı ve zengin bir adamın Pazar elbisesi içindeki genç bir chicaya bakması ve hayatının geri kalanında yaşlı bir aptal olması. Değer verdiğimiz bu şeyin doğası buydu.

Sonsuz bir özenle, Ramon onu saran yağlı bezin köşelerini soydu ve ayın ışığı onu yakalayınca kaptan bile hızlı bir nefes aldı.

Koltuğu kaptanın üzerinde sabit tutarken, Ramon eğildi ve rafa getirdiğimiz şeyi direksiyonun önüne koydu.

Geri çekildim ve koltuğu yanıma aldım: Mi Capitan, diğer yolcular toplanırken sert bir sesle dedim .. Bizi önünüzdeki bu şeye götüreceksiniz. Ulaşana kadar durmayacaksın. Ve oradayken, sen ve ben bir masanın etrafında oturacağız ve gerçek koka ile en iyi romu içeceğiz ve uzun zamandır ayaklarına bakmış ama şimdi seçen erkeklerin yaptığı gibi geçmiş ve gelecekten bahsedeceğiz. yıldızlara bakmak için.

Kaptan bana uzun süre baktı.

Senin tek olduğunu biliyordum, dedi, başının üstünde parlayan bir ışığın var ve aynı zamanda kartlarını vermeyen bir adam gibi küçük bir gülümseme yaptı, büyük bir koltuğun var Sonra direksiyona döndü ve aldı geri kalanımız dikkatle durup önündeki rafta hepimizi farklı bir güne götürecek şeyi seyrederken, hem güneşin kararmış ellerinde hem de gazı maksimum güce itti. Küçüktü ama Madre Mio yolumuza rehberlik etmesi için bir melek gibi parlıyordu. Yolculardan biri adının El Statudo de Liberdad olduğunu söyledi.

Bill Doları 2005