Bebek Katillerini Çerçevelemek

“Her şeyi olduğu gibi görmüyoruz, onları olduğu gibi görüyoruz.” – Anais Nin

Bir durumu çerçevelendirme yeteneği, politikacılar ve medya uzmanları tarafından “dönüş” olarak kabul edilir. Bir konu hakkında kendi görüşünüzü kendi yararınıza konumlandırma yeteneğidir.

Görünüşünde oldukça iyi bir fikir gibi görünen “Nükleer Azaltma Anlaşması” var. Ancak ‘spin’ dünyasında, bir şeyin içeride olması gerekmiyor ve çok Orwellci bir bükülme ile, bu anlaşmanın asıl özü ABD ile Rusya arasındaki nükleer açmazlığı uzatmak ve daha fazla silah stoklamak. Azaltma mı?

Bu anlaşmanın etrafındaki ‘çerçeve’ kulağa oldukça iyi geliyordu.

Bu isim oyunu siyasette her zaman olur. En büyük, en iyi bilinen örnek ‘Vatanseverlik Yasası’dır. Özgürlük, özgürlük ve adalet arayışını önerir. Yine de, tüm bunların tam tersi, özgürlükleri sınırlıyor, özgürlükleri azaltıyor ve vahşice vatanseverlik yok.

Bir başka çerçeveleme örneği de kürtaj tartışmasıdır. Bir tarafta ‘yaşam yanlısı’ var. Çerçeveleri kürtaj olmuş bebeklerin fotoğraflarını göstermek, diğer tarafı ‘bebek katili’ olarak kötülemek. Diğer tarafta, bir fetüsün ‘doğmamış bir bebek’ olarak değil, sadece bir fetüse ve daha sonra bir bebeğe dönüşme potansiyeline sahip bir hücre kümesi olarak başladığını söyleyen ‘tercihli’ savunucular var. ‘Pro lifers’ı’ seçim karşıtı ‘olarak çerçevelerler ve birçok’ pro cankurtaranın ‘kürtaj karşıtı olma eğiliminde olsalar da, aynı zamanda ölüm cezası oldukları şeklindeki ironiye işaret ederler.

Çerçeveleme alanında, kürtaj karşıtılar tartışmayı, fikirlerini eve götürmek için daha yoğun grafik görüntüler göstererek çerçevelediler.

İkna açısından, çerçeveleme elimizdeki en önemli araç değilse de biridir.

İşlerimizde çerçeveler nasıl kullanılabilir? Örneğin, sizi sosyal açıdan garip ve utangaç hissettiren zor bir müşteriniz veya çok zengin bir olasılığınız olduğunu varsayalım.

İkna becerilerinizi kullanmak için durumu bir fırsata dönüştürmeye ne dersiniz? Bir öğrenme deneyimi olma niyetiyle toplantıya veya duruma girin. Etkileşimi, zenginlikleri veya zorlukları açısından değil, ikna becerilerinizi kullanma açısından çerçeveleyin.

İşte çerçevelerin gücüne bir örnek (kelimenin tam anlamıyla). Geçenlerde eşim ve ben sanatçı Thomas Kincaid’in bir tablosunu satın almaya bakıyorduk. Kendisine ‘ışığın ressamı’ deniyor ve orijinal tablosu doğrudan müzelere ve çok zengin koleksiyonerlere gidiyor. Ancak gerçek resimlerden ayırt edilmesi zor olan taşbaskıları kullanıma sunar.

Baskıyı bize gösteren kadın önce çerçevesiz gösterdi, sonra bize çerçevelerin içinde resmin iki örneğini verdi. İlki basit ve daha küçüktü. Önemli değil. İkinci çerçeve süslü ve güzeldi ve çok büyük bir fark yarattı.

Önemsiz çerçeve, çok daha ucuz olanı, resmin güzelliğini neredeyse mahvetti. Anlamsızdı. Ve tam orada, çerçevelerin önemi beni etkiledi. İnsanların çerçevelerimize alışmasının ne kadar yoğun bir deneyim olduğunu düşündüm.

Bu hafta: kendiniz için oluşturduğunuz çerçeveleri ve güncellenmeye nasıl hazır olabileceklerini düşünün.