O kadar sessiz ve dingin görünen o parçamız biliyor gibi görünüyor ki, Yaratıcımızın oraya yerleştirdiği Tanrı parçası her zaman çok sevgi dolu, her zaman bu kadar nazik ve her zaman vicdanımız ve rehberimiz. Her nasılsa, şu anda kendimi güvende ve dünyamdan emin hissettim. Bir dizi olaydan ve hatta sonuçlardan korkmadım. Benim için yepyeni bir Dünya’nın olduğu kadar hızlı açılmasından dolayı minnettarım.
Eve döndüğümde ilk duyduğum şey telefonun çalmasıydı. Bu günlerde, cevaplamakta isteksizim, daha çok çocukların cevaplamasına izin vermeyi tercih ediyorum. Telefonlardan hoşlanmadığımdan değil. Çok daha basit bir nedeni var. Telefonu ne zaman cevaplasam, genellikle çocuklardan biri için, genellikle evin en uzak köşesindeki çocuk. Çocukların oynadığı garip bir oyun var. Her biri diğerinin çağrıya cevap vermesini bekler ve tabii ki cevap veren için asla.
Bu sefer benim içindi. Jonathan bana ahizeyi verdi.
Merhaba dedim
Merhaba John, diğer taraftaki ses dedi. Sizi evde rahatsız ettiğim için özür dilerim ama ortak bir arkadaşım bana numaranı verdi ve seni aramam gerektiğini söyledi. Benim adım Karman, James Karman. Bir dakikan var mı
Elbette cevap verdim. Sanırım öyle.
Bana yardım eder misin? Arkadaşım her zaman yardım etmeye istekli olduğunu söyledi. Görüyorsunuz, oğlum birkaç ay önce işini kaybetti. O kadar üzgün ve onun böyle acı çektiğini görmek kalbimi kırıyor. Bir karısı ve iki çocuğu var. Yeni iş arıyor ama başarılı olamadı. Yardımcı olabilecek önerebileceğin herhangi bir şey var mı? Sesindeki çaresizlik açıktı. Ama neden beni aradı? Bu adama veya oğluna yardım etmenin hiçbir yolu yoktu. Sesteki acı ve umutsuzluk bana, kendi karımın yatağının yanında, acısında ona yardım edemeyecek kadar güçsüz kaldığım zamanı hatırlattı. Belki de cehennem, sevilen birinin yardım etmek için parmağını bile kıpırdatamadan acı çektiğini izlemektir.
Hikayenin geri kalanını okumak için http://www.spiritual-simplicity.com adresini ziyaret edin.
GIPHY App Key not set. Please check settings