Hayır John. Ben oldukça anlıyorum. Yüzünden bir üzüntü gölgesi geçti. Belki de hayal gücümdü. Ancak, o küçük köyün çekişi çok güçlüydü ve yalnız kalma ihtiyacı hissettim.
Bunu açıklayamam Marla. Sadece düşüncelerimle yalnız kalmalıyım.
Hepimizin yalnızlığa ihtiyaç duyduğu zamanlar vardır. İşte, bu uzaktan kumandayı kemerinize klipsleyin. Ana paneldeki düğmeler uzaktan kumandada kopyalanmıştır. Unutmayın, devam etmek için yeşil, durdurmak veya programları değiştirmek için kırmızı. Beyaz düğme benim için. Yalnız kalma konusunda fikrinizi değiştirirseniz, beyaz düğmeye basın. Geleceğim. Ne yapmanız gerektiğini unutmanız veya başka talimatlara ihtiyacınız olması durumunda, uzaktan kumandanın arkasına yapıştırılmış küçük bir talimat sayfası da vardır.
Bunun güvenli olduğundan emin misin, değil mi? Güvence altına alınmaktansa kendimi sorduğunu duymak istedim.
Daima güvende, John yanıtı oldu. Başka herhangi bir şey, sizin inancınıza dayalı bir görünümdür. Bunu asla unutma. Yaklaşıp beni yanağımdan öptü. Gideon ve Theo sessizce oturdular. Gözlerimi yine kapattım. Bu sefer köyü net görebildim. Oraya gitmem gerektiğini biliyordum. Sessizliğime tiz bir ses geldi. Gayda sesi çok yakın ve yine de çok uzak görünüyordu. Nazikçe, çok nazikçe yeşil düğmeye bastım.
Müzik yaklaşıyor gibiydi. Başka hiçbir şey olmadı. Yavaş yavaş gözlerimi açtım. Restoran, Marla, Gideon ve diğer her şey gitmişti. Büyük bir meşe ağacının altında oturuyordum. Güneş batmaya başlarken elli adım ötede duran tek bir kavalcı oynadı. Kederli melodi tepelerde ve ormanlarda çaldı ve eski bir vatanı ziyaret ettiğimi biliyordum.
O anda etrafımı saran barış tarif edilemezdi. Müziğin her varyasyonunu vücudumun hücrelerine kadar ıslattım. Zaman durmuş gibiydi, meraklı bir gezgin ile uzun zaman önceki bir İskoç köyü arasında kalmıştı. Müzik sona erdi, ama orada öylece oturdum, bir süre daha hareketsiz kaldım.
Hikayenin geri kalanını okumak için http://www.spiritual-simplicity.com adresini ziyaret edin.
GIPHY App Key not set. Please check settings