Zaferimizin anlarını, varlığımızın neşesini ne kadar çabuk unutuyoruz. Hayatın haberine hapsolmak ne kadar kolay. Durumlar kontrolümüz dışında göründüğünde öfke, sabırsızlık, incinme ve hayal kırıklığı ile tepki vermek ne kadar doğal görünüyor. Bu tam da senaryosunu yazdığımız bir dramanın ortasında olduğumuzu anlamamız gereken zamandır. Biz aktör, yönetmen, oyun yazarı, oyunun kendisiyiz. Bunu yapmamızın nedenleri oldukça kişiseldir ve içimizde derinlere gömülüdür. Neden bazen kendimizi bu kadar acımasızca test ettiğimizi anlamıyoruz.
Bir keresinde, çok zor bir dönemden geçerken, bir arkadaşım bana, Bu sadece bir sınav, John dedi. Geçecek.
Sadece bir test mi? Öfkeyle bağırmıştım. Sadece bir test mi? Test edilmekten yoruldum! Daha fazla test istemiyorum!
Süper pazarda büyük ithalat sorunları ile karşı karşıya olmadığımı anlamak gerekiyor. Hayatı tehdit eden hiçbir karar alınmadı. Bu, birkaç küçük sorundan kaynaklanan rahatsız edici bir durumdan başka bir şey değildi. Yine de tavrıma göre, tüm dünyamın yok olmanın eşiğinde sallanıp durduğu tahmin edilebilirdi. Bunun farkına vararak durumu daha aydınlatıcı bir şekilde ele almaya karar verdim.
Orada durup arabanın içinde kilitli anahtarlara bakarken derin nefes aldım. Birden bir kedinin yumuşak ağlamasını duydum. Döndüm ve orada, arabamın arka kapısının yanında gördüğüm en güzel kedi vardı. O kadar sağlıklı ve bakımlı görünüyordu ki, başıboş olmadığından emindim. Yavru kediye seslendim ve dikkatle yanıma geldi. Onu sahibine iade etmeliyim, onu alırken gerekçelendirdim. Ancak görünürde yavru kedi kaybetmiş gibi görünen kimse yoktu. Kayıp yavru kediyle sessizce konuştuğumda beni derin bir sükunet örtüsü sarmalamaya başladı. Şimdi kendim yerine yavru kedi sorununa odaklanıyordum ve düşüncedeki değişim beni daha iyi hissettirdi. Ancak, arabamın hala kilitli olduğu gerçeğini değiştirmedi.
Hikayenin geri kalanını okumak için http://www.spiritual-simplicity.com adresini ziyaret edin.
GIPHY App Key not set. Please check settings