Ayak seslerimi takip ederken endişelenmedim. Havada müzik vardı ve ben de bunun bir parçasıydım. Hayat acı çekmek için değil, sevinmek içindi. Acı çekmeye odaklanın ve daha çok acı çekiyorsunuz. Hayatınız boyunca hayatta kalın, kulağa garip geliyor ve Dünya gezegeninin sevimli bir macera olabileceğini anlayın. O kadar çok yıl para, hastalık, aile ve diğer her şey için endişelenerek harcadım, yaşam sevinci, huzur, sessizlik ve anlayışın daha önemli bazı yönlerini gözden kaçırdım.
Üzerimde sürünen, çok şey bildiğim ve çok az şey yaptığım için büyüyen bir utanç duygusuydu. Gideon’dan hayatla ilgili bu kadar değerli dersler almış olan ben, bu öğrenmeyi pratik kullanıma nasıl aktaramazdım? Bununla birlikte, kendi kendini suçlama kronik depresyon kadar tehlikelidir, suçluluk yaratır ve suçluluk belki de insanlığın en ölümcül düşmanlarından biridir. Suçluların bize verdiği tek mesaj şu: Hak etmiyorsun, hak etmiyorsun. Geçmişten dolayı suçlu hissetmek bize sınırlamalar getirir ve bugün hayatta iyi şeyleri özgürce almamızı engeller.
Evet, vaaz ettiğimi uygulamadığım için kendimi biraz suçlu hissettim. Bir zamanlar birinin Sokrates’e görünüşte aptalca bir şeyi neden yaptığını sorduğu ve o sırada bunun mantıklı göründüğünü söylediği söyleniyor. Geçmişte yaptığımız her ne ise, o zamanlar mantıklı olduğu için yaptık. Şimdiki bakış açısından, son derece aptalca görünebilir, ancak amaç hatalarımızdan ders almak ve bir dahaki sefere daha iyisini yapmaya karar vererek hayata devam etmektir. En büyük hatalarımızdan biri kendini değersiz hissetmektir.
Eve giden yürüyüş sonsuza kadar sürecekmiş gibi görünüyordu. O anın coşkusunu yaşarken acelem yoktu. Kalbimde huzur vardı ve daha önce hiç bilmediğim gibi, sadece olmanın neşesini biliyordum. Arkamdaki ayak sesleri dönmeme neden oldu. Ufuk kadar geniş bir gülümsemeyle eski dostum Gideon yaklaşıyordu.
Hikayenin geri kalanını okumak için http://www.spiritual-simplicity.com adresini ziyaret edin.
GIPHY App Key not set. Please check settings