Burada arabayı atın önüne koyuyordum ya da başka bir deyişle, köpeği sallayan kuyruk olduğunu düşünüyordum. Gideon’un bana öğrettiği bazı basit yaşam kurallarını hatırlamaya başladım: her seferinde bir gün yaşa; sahip olduğun şeyle en iyisini yap; birbirinizi sevin ve yardım edin. Bu gerçekleri hatırlama sürecinde son derece sevindim. Bu hatıraların neşesi zihnimde hatırı sayılır bir heyecan yarattı ve bunu bilmeden önce, her şey dünya ile iyi görünüyordu. Sanki koyu renkli güneş gözlüklerini çıkardım ve sonunda net bir şekilde görebiliyordum. Geçmişte yaşıyordum, ama şu anda gerçekten parlak bir şekilde hayatta değildim.
Yürüyüşüme devam ettim, daha önce fark etmediğim şeyleri fark ettim. Ağaçlar daha canlı görünüyordu, çiçekler daha güzeldi ve etrafımda nazikçe uçuşan kelebeklerin farkındaydım. Yoldan geçen bir sürücü el salladı ve gülümsedi. Bir çam kozalağı aldım ve yıllardır yapmadığım bir şeyi bir elektrik direğine sınırsız bir zevkle fırlattım. Kendimi canlı, canlı ve dünyayla bir arada hissettim.
Eve dönmek için genellikle döndüğüm noktaya ulaştım. Orada bir an durdum ve gökyüzüne baktım. Açıklık boyunca birbirini kovalayan bulutlar ile ne kadar mavi ve güzel olduğunu gözlemledim. Rüzgar büyüyen çimenlerin arasından koştu ve çok uzakta bir köpeğin havladığını duyabiliyordum. Orada, hiç de yeni olmayan yepyeni bir dünyanın merkezindeydim. Ellerime ve ayaklarıma baktım, alnımda teri hissettim ve tüm fiziksel varlığımın nesnelerin evrensel düzeninin bir parçası olduğunu fark ettim. Dünyada düzen ve evrende düzen vardı ve bazen düzen günlük yaşamın baskıları tarafından gizlenmiş olsa da, hayatımızın her anında görkemli bir şekilde oradaydı.
Hikayenin geri kalanını okumak için http://www.spiritual-simplicity.com adresini ziyaret edin.
GIPHY App Key not set. Please check settings