Eylem Daha Yüksek Sesle Konuşuyor

Hepimiz o yerdeydik. Ne yapılması gerektiğine dair oldukça iyi bir fikrin var ama yapamazsın. Bunun yapılması uygun bir şey olduğunu biliyorsun, ama sadece harekete geçemezsin. Sıkıştın. Koşulları kafanızda tekrar tekrar değerlendiriyorsunuz, ama yine de bu konuda gerçekten hiçbir şey yapmıyorsunuz. Hayatın gelmesini ve sizin için çalışmasını bekliyorsunuz. Sonra sonucu kabul edersiniz. Bu yaklaşımın uygun olabileceği, hatta belki de en iyi seçim olduğu zamanlar vardır; ama çoğu zaman karar verecek cesaretimiz yok.

Bu, özlediğin şey, cesaretin var. Zaten benim için durumun bu olduğunu biliyorum. En iyi ne yapacağıma karar vermekte zorlandığım zamanlarda kendimi incelemeye başladım. Benim keşfim, bir eylemin daha iyiye yönelik olduğu fazlasıyla açık olsa bile, korkunun beni kendi irademle hareket etmekten alıkoymasıdır. Olası sonuçlara bakıyorum ve ilerlemeye dayanamıyorum. Peki ya diğer eylem? Bunun sonuçları da dayanılmaz olabilir, bu yüzden o eylemi de yapmıyorum. Olduğum yerde kalamam. Ben diğerini yapmalıyım. Tekrar tekrar yoldaki aynı çatala geri dönüyorum ve bir dahaki sefere döndüğümde daha fazla netlik olacağını umarak ikisine de hareket etmiyorum. Ne yazık ki, netlik pek gelmiyor. Sonunda, harekete geçtiğimde, gerekenden çok daha fazla zarar verildi … sadece daha erken hareket etme cesaretine sahip olsaydım önlenebilecek zarar.

Eh, her zaman daha fazla zarar verilmez, tartışılabilir. Bu doğru. Yine de, en azından, bir kurban olarak durumun kontrolünü elinizden alırsınız. Elbette bu yanlış diyorsun. Ya sonradan pişman olacağın bir karara koşarsan? Aptalca bir şey yapmadan önce her şeyi tam olarak düşünmek daha iyi olmaz mıydı? Bir kez daha, bu doğru. Bununla birlikte, çoğu insan için, olması gerekenden çok daha uzun süre devam eder. Önce olması gereken başka bir şey varsa, o zaman sorun değil; ancak çoğu insan için durum böyle değildir. Sadece gerekli olanı yapmak istemiyorlar.

Karar vermek, hayatınızı kontrol altına almak için önemli bir faaliyettir. Bu başlı başına bir beceridir. Bazı insanlar bunu diğerlerinden daha iyi yapma yeteneğine sahip görünüyor. Bu insanlar için doğuştan gelen bir yetenek gibi görünüyor. Diğerleri için de gelişme gerektiriyor. Sen pratik yapmak zorundasın. Karar verme kaslarınızı esnetmelisiniz. Bir şeylerin olmasını bekleyemezsin. Korkunuzla yüzleşmelisiniz … başarısızlık ve kaçırılan fırsatlar korkusu.

Durum gerektirdiğinde hareket etme yeteneğini geliştirmek için, en iyi müttefikin daha pasif bir kaynak olması ironiktir. Kabulü. Hayatı kabul etmeyi öğrenebildiğinizde, korkuyla felç olmadan daha fazlasını yapabilirsiniz. Bunu düşün. Her şeyi kontrol edemezsin. Bu bir gerçek. Geleceği göremezsiniz (psişik veya başka bir şey olmadıkça, bu durumda bunu atlayın); başka bir gerçek. Hayatta hatalar yapacaksın; ama iyileşebilir ve devam edebilirsiniz. Tüm bunları kabul ettiğinizde zor kararlar alma yolunda ilerliyorsunuz.

Kabul etmek o kadar zor değil. Her zaman yapıyorsun. Araba kullanıyor musun Eğer yaparsan, zıt yönden gelen sürücünün sana rastlayacak bir deli olmadığını kabul etmelisin. Daha önce bir Trafik Işığında caddeyi geçtiyseniz veya başka birinin sürdüğü bir arabaya girdiyseniz, o zaman çok şey kabul ediyorsunuz. Bunu nasıl yapıyorsun? Pekala, seçeneğin yok. Gittiğin yere gitmelisin. Çarpmaktan korktuğunuz için arabaya binmeyi reddederseniz oraya varamazsınız. Bu, almanız gereken bir risk çünkü neredeyse hiçbir seçeneğiniz olmadığına ikna oldunuz. Peki, bu kabulü kararınıza uygulamaya ne dersiniz? Hayatta hiçbir garanti yoktur (genel olarak konuşursak). Bir hata yapmış olabilirsin, ama en azından seçme cesaretin vardı. Ve kimler, diğer yolu seçmiş olsaydın yıldırım çarpmazdı diyecek. Senin gibi davranmasaydın daha iyi olacağını bilemezsin. Bunu da kabul et. Size güven verecektir. Güven bana, güvenle; zaten hedefinize giden yolun yarısındasınız.

Öyleyse tabağa çıkın. Seç. Bir durumun kurbanı olmayın. Hayatta bulunduğunuz yere sizi teslim eden seçimlerden sorumlu olduğunuzu bilerek çok daha fazlasını yapabilirsiniz.