Marius Reformları

Ordudaki bir sonraki büyük değişiklik MÖ 2. yüzyılın sonunda gerçekleşti. Gaius Marius Konsolos seçildiğinde onu Roma ordusunun komutasına getirdi. Cermen kabilelerinin aralıksız saldırıları, Roma’yı savunmak için büyük orduların yetiştirilmesine zorladı. Bununla birlikte, sadece başlangıçta Yamyam ile, lejyonlar yenilgiden sonra yenilgiye uğradı ve işe alınacak yasal adamların (toprak sahibi olan adamların) sayısı azalıyordu. Çoğu zaten savaşmış ve ölmüştü ya da hala Cermen kabileleriyle savaşıyordu. Bu acil durumda, Marius’un normu kırmaktan ve yeni bir işe alma yöntemi geliştirmekten başka seçeneği yoktu. Böylece Marius Reformları gerçekleşti. Roma ordusunun profesyonelleşmesine ve daha verimli, tek tip bir savaş gücü haline gelmesine yardımcı olan ciddi reformlardı. Ayrıca, çoğunlukla yeni işe alma yöntemi nedeniyle Roma vatandaşlarını ve toplumunu büyük ölçüde etkiledi.

İşe alınabilecek arazi sahipleri tehlikeli derecede düşük sayılara düştüklerinden, genel kitlelere ordusuna katılma şansı sundu. Buna, Roma ve çevre il ve şehirlerdeki işsiz, yoksul ve eğitimsiz kişiler de dahildi. Ödeme ve ücretler, savaş ganimetleri ve emeklilik yardımları sağlayan sağlam bir mali yapıyla, Roma kalabalığına para, toprak, iş ve yaşamaya değer bir hayat kazanma şansı verdi.

Marius, savaşmaya istekli olan herkese istihdam teklif ettiğinden, önceki orduda eksik olan ve sonunda önümüzdeki yıllarda çok önemli hale gelecek olan bir şeyi de tanıttı: aşırı sadakat. Önceleri ordu, isterlerse altı yıl ve daha uzun süre hizmet etmek zorunda kalan toprak sahipleri ve çiftçilerden oluşuyordu. Elbette eşlerine, ailelerine ve memleketlerine geri dönmek istediler. Şimdi, lejyonlar topraksız ve işsizlerden (tabii ki bazıları zenginlerden) oluşuyordu ve hizmet 20-25 yıl veya daha uzun bir süreye çıkarıldı. Ordu artık ömür boyu sürecek bir kariyer olarak görülüyordu ve acil durumlar dışında çoğunlukla tamamen gönüllü bir orduydu.

Marius Öncesi zamanlarda, askerler generale sadık olabilirdi, ancak gerçekten Roma’nın, topraklarının ve ailelerinin hayatta kalması için savaşıyorlardı. Şimdi, Marius askerler ve General arasında güçlü bir bağı teşvik ettiği için birlikler Elçiye son derece sadıktı. Sadık bir ordunun general üzerindeki anlık etkileri görülmemiş olsa da, önümüzdeki birkaç yüzyıl boyunca Roma toplumu üzerinde büyük etkileri oldu. Sonunda ordunun kendisi imparatorların seçiminde bir rol oynadı. Generallerle birlikte onlar, imparator ve senatörlerin çoğundan daha fazla etkiye sahiptiler. İç savaş döneminde ordunun generale sadakati, Roma’nın Octavianus (veya daha iyi bilinen adıyla Augustus) tarafından nihayet ele geçirilmesi ve kendisini Roma İmparatorluğu’nun ilk imparatoru olarak belirlemesi açısından çok önemliydi.