Thomas Jefferson, “Ebedi uyanıklık demokrasinin bedelidir” dedi, ancak demokrasimizi korumanın yanı sıra, haklarımızı yaratmak ve genişletmek için hiç bitmeyen bir mücadele içindeyiz. Kurucu babalarımız özgürlük ve demokrasi çağrısında bulunurken, halkımız yoksul beyazlara hak tanımak, köleliğe son vermek ve eski kölelere ve kadınlara oy hakkı vermek için mücadele etmek zorunda kaldı. Cumhuriyetimizin ilk günlerinde hiç düşünülmeyen özgürlükler ve haklar, daha sonra sosyal güvenlik emeklilik ve sakatlık, işsizlik sigortası, işçilerin sendikalara üye olma hakkı ve azınlıkların eşit eğitim alması gibi yasalarımıza dahil edildi.
Milletimizi sürekli evrim ve karşıt gruplar arasında mücadele içinde düşünebiliriz. İngiltere ile olan kolonyal bağlarımızı koparmadan önce bile bağımsızlık isteyenler ve bir koloni olarak kalmak isteyenler birbirleriyle savaştılar, Fransız güçleri birinciyle hizalandı ve İngilizler ikincisine liderlik ettiler. Bağımsızlığın kazanılmasıyla mücadele bitmedi. Ulusun temeli, milyonların köleleştirilmesine dayanırken, sayılarının beşte üçü, güney eyaletlerinin hükümeti daha fazla kontrol edebilmesi için seçim amacıyla sayıldı. Eski sömürgelerdeki bazı liderler, ifade özgürlüğü, toplanma, din, yargılama hakkı ve diğer önemli hakları garanti altına alan Haklar Bildirgesi onaylanıp Anayasaya eklenene kadar Amerika Birleşik Devletleri’ne katılmayı kabul etmeyeceklerdi.
Milletimizi Demokrasi olarak tanımlarken, çoğunluk kararı ile 2.000 seçim, daha az oy alan adayın Seçim Kurulumuz nedeniyle cumhurbaşkanı olduğunu gördü. İtiraz edilen Florida sayımında, Yüksek Mahkeme, Florida Eyalet Mahkemesini, itiraz edilen oy pusulalarının yeniden sayılmasına ilişkin 5 ila 4 kararında geçersiz kıldı. Ülkemizdeki en yüksek mahkemenin üyelerinin çoğunluğunun Cumhuriyetçiler tarafından atanması yalnızca bir tesadüf mü? Seçici Kurul bir kolej değil, tüm seçmenler yerine eyaletlerin bir başkanlık adayı seçimini belirlediği bir araçtır. Politikacıların vatandaş seçmenlerimize güvensiz olduğu önceki mücadelenin bu kalıntısı, yirmi birinci cumhurbaşkanlığı seçim sürecimizde kutsal bir yere sahip oldu.
Yine seçimleri etkileyen bir diğer faktör, adayların aday olabilmek için toplaması gereken muazzam miktardaki paradır. Bu fonlar orantısız bir şekilde şirketlerden ve zenginlerden gelir. Son birkaç seçim sırasında, petrol, ilaç, sağlık hizmetleri ve diğer büyük şirketler adaylara büyük katkı sağladı. Vergi ve diğer politikalarımızın bu çıkarları desteklemesi şaşırtıcı değil mi? Her Kongre üyesi için yaklaşık 65 lobici vardır (toplamı almak için 100 Senatör ve 453 Temsilci ile çarpın); Her iki partinin seçilmiş görevlilerinin, seçmenlerinin çoğunun sesinden çok, seçilmek için bağımlı oldukları fonlardan etkilenmediğine inanacak kadar saf kimse var mı?
Demokrasiye yönelik bir başka tehdit ise daha doğrudandır. 1933’te belgelenmiş bir durumda, Ekonomik Buhran krizinde (dört işçiden birinin işsiz olduğu), JP Morgan, Firestone Company ve diğer şirket yöneticileri, ünlü bir general olan General Smedley Butler’a başvurdu ve ona devirmesi için para teklif etti. yasal olarak seçilmiş Başkan Roosevelt. Onurlu general, bir Amerikan diktatörü ve potansiyel Hitler olma eğiliminde değildi; bunun yerine komployu Cumhurbaşkanı’na açıkladı ve hükümetimizi baltalamakla tehdit edenlere karşı ifade verdi. Yine de kimse suçlanmadı. Hiç açığa çıkmayan bu türden başka başarısız girişimlerin olup olmadığını veya bugün yumurtadan çıkıp çıkmadığını merak etmek için komploya inanan biri olmak zorunda değil.
Ülkemizin kurucuları, demokratik haklarımızı korumak için bir denetim ve denge sistemi olarak üç ayrı hükümet şubesi – Yürütme, Yasama ve Yargı – kurdu. Bu ayrılığa yakın zamanda getirilen bir tehdit, başkanlık “imza beyanları” dır. Başkan Reagon altında başladılar, şimdiki Başkan Bush’a kadar müteakip başkanlar tarafından seyrek olarak kullanıldılar. Yasadışı işkence gibi – ezici bir şekilde Senato’da onaylanan – bir yasa tasarısını imzaladığında, aksi düşünüyorsa yasaya saygı göstermeme hakkına sahip olduğunu belirtir. Kongre’nin kanun koyma becerisinin bağımsızlığını kendi isteğiyle geçersiz kılabileceği 800’den fazla açıklama yaptı.
Amerikan tarihi öğrencisi olmanın yanı sıra, bir grup açgözlü finansçının, onları ikiye katlamayı ve günümüzün Hitler’i olmayı planlayan bir başkan adayını gizlice nasıl desteklediğini anlatan psikolojik bir gerilim filmi “Hobgoblins” de yazdım. Kurgu olsa da, tarihsel bir temeli vardır ve katıksız fantezi olarak indirgenemez. İş adamı ve başkan adayı karşısında, bir zamanlar adayı tedavi eden bir psikolog, pis bir gazeteci ve hem başkan adayını hem de psikoloğu takip eden hobgoblin kabuslarının kaynağı olan üçüncü bir kişi var.
GIPHY App Key not set. Please check settings