Tek Ebeveynliğin Zorlukları

Son 35 yıldır ebeveynlerle çalıştıktan ve ebeveynlik ve ilişkiler üzerine kitaplar yazdıktan sonra, ebeveynler olarak bizim için en büyük zorluklardan birinin, çocuklarımız için sevgi dolu rol modeller olmak ve davranışlarımız aracılığıyla çocuklarımıza nasıl kişisel alınacağını göstermek olduğunu keşfettim. kendi duyguları ve ihtiyaçları için sorumluluk. Çocuklarımızın rol modelliğimizden, kendilerini nasıl kendi içinde besleyeceklerini ve dünyada nasıl bir güvenlik duygusu yaratacaklarını öğrenmeleri gerekir. Hem anne hem de babanın bulunduğu ailelerde, her iki ebeveyn de çocuğu duygusal olarak beslemeye ve dünyadaki çocuğa bakmaya katılabilir ve her iki ebeveyn de bunu kendileri için yapmanın nasıl göründüğüne rol model olabilir.

Bekar ebeveynlerin çok daha büyük bir sorunu var – çocuğa hem anne hem de baba olmaları gerekiyor. Ana enerji, enerjiye babalık yaparken beslenen enerjidir, dünyada koruyan enerjidir – yani para kazanmak, başkalarıyla sınırlar koymak, kendi adına konuşmak. Toplumumuz genellikle kadınları besleyenler ve erkekleri koruyucular olarak tanımlasa da, hem erkekler hem de kadınlar dünyada hem besleyebilir hem de koruyabilir.

Tek bir ebeveynin başarılı bir şekilde hem anne hem de baba olabilmesi için, içindeki Çocuğa nasıl hem anne hem de baba olacağını öğrenmiş olması gerekir. Başka bir deyişle, kendi İçimizdeki Çocuğumuzu nasıl besleyeceğimizi – kendi korkularımız, acımız, öfkemiz, incinmemiz ve hayal kırıklığımız için nasıl sorumluluk alacağımızı ve dünyadaki İç Çocuğumuza nasıl bakacağımızı – para kazanmayı öğrenmiş olmalıyız , sınırlar belirleme vb. Çocuklarımıza bu becerileri kendimiz yapana kadar başarılı bir şekilde öğretmenin bir yolu yoktur, bu da her birimizin bunu nasıl yapacağımızı öğrenme sürecinde olması gerektiği anlamına gelir.

Başkalarını severken, kendimize nasıl bakacağımızı ve kendimizi nasıl besleyeceğimizi öğreten bir süreç geliştirdik. İç Bağlar adı verilen bu süreç, kendi İç Çocuğumuza ve gerçek çocuklarımıza nasıl sevgi dolu bir Yetişkin olacağımızı öğretir. İç Bağlanma, günlük olarak öğrenilebilen ve uygulanabilen altı aşamalı bir psikospiritüel süreçtir ve ruhsal olarak bağlantılı sevgi dolu bir içsel Yetişkin gelişimine yol açar.

İç Bağlar, İçsel Çocuğu, doğduğumuzda kim olduğumuz temel benliğimiz olarak tanımlar – doğal yaratıcılığımız, sezgimiz, oynaklığımız, hayal gücümüz, yeteneklerimiz, duygularımız ve sevme yeteneğimiz. Çocuğumuz bizim iç deneyimimizdir. Yetişkinimiz, doğduktan sonra öğrendiğimiz her şeydir. Düşüncelerimiz, inançlarımız ve eyleme geçme yeteneğimizdir. Doğduğumuz andan itibaren ebeveynlerimizi ve diğer bakıcıları izleyerek nasıl Yetişkin olunacağını öğrenmeye başlarız. Yetişkin olmayı öğrendiğimiz bir çocuk-yetişkin, birçok korkuyu ve yanlış inancı öğrenen ve ağrıdan kaçınmak için madde kullanmak, TV, harcama, öfke veya uyum gibi bağımlılık yapıcı yolları öğrenen parçamız. Gerçek sevgi dolu bir Yetişkin, ruhsal olarak Yüksek bir hakikat ve sevgi Kaynağına bağlı olan ve bu gerçeği ve sevgiyi Çocuğa getirip başkalarıyla paylaşabilen yanımızdır. Çoğumuz çoğu zaman ameliyat ettiğimiz yetişkin, yetişkin kılığına giren yaralı bir çocuktur. Bize kendimizle ve çocuklarımızla sorun çıkaran, iyileşmemiş yaralı benliğimizdir. İç Bağlar, yaralı benliği iyileştirmek ve ruhsal olarak bağlı sevgi dolu bir Yetişkin geliştirmek için bir süreçtir.

İç Bağlamada, herhangi bir anda yalnızca iki olası niyet vardır: sevgiyi öğrenme niyeti ve acıdan korunma ve acıdan kaçınma niyeti. Öğrenme niyeti, İç Çocuğumuza ve diğerlerine karşı sevgi dolu olmak için ne yapmamız gerektiğini anlamak için kendi acımızı öğrenmek istediğimizi söyler; Koruma niyeti, ne pahasına olursa olsun acımızı yaşamaktan kaçınmak istediğimizi söylüyor. Çocuk-yetişkin her zaman koruma niyetindedir ve sevgi dolu Yetişkin her zaman öğrenmek niyetindedir.

İç Bağlamanın altı adımı şunlardır:

1. Çeşitli bağımlılıklarımızla acımıza karşı korunmak yerine farkına varma isteği.

2. Öğrenme niyetine geçmek için bilinçli karar.

3. Acının ardındaki yanlış inançları ve bunun sonucunda ortaya çıkan davranışları keşfetmek için yaralı benliğimizle diyalog kurmak. Öfke ve acıyı uygun yollarla serbest bırakmak.

4. Gerçek ve sevgi dolu davranış hakkında bilgi edinmek için Yüksek Gücümüzle diyalog kurmak.

5. İçimizdeki Çocuğumuz adına sevgi dolu eylemlerde bulunmak.

6. Eylemin değerlendirilmesi.

Tüm ebeveynlerin kendilerini iyileştirme sürecinde olması gerekir. Bekar ebeveynlerin bu süreçte yer almaları, çocukları için birincil rol modeller oldukları için özellikle önemlidir. Yaralı benliğinizin korkularını ve yanlış inançlarını ne kadar iyileştirirseniz, kendinizle ve çocuklarınızla doğal olarak o kadar sevgi dolu olursunuz. Bu altı adımı gün boyunca, özellikle öfke, korku, endişe ve stres zamanlarında kullanmayı öğrenmek, sonunda bu zor duygulara yol açan yanlış inançları iyileştirecektir.