Amerika Birleşik Devletleri Bölgesel Mutfağı: Soul Food

Amerikan ruh yemeğinin geçmişi, kölelik günlerine kadar izlenebilir. Çoğu zaman, kölelere yemeğin en istenmeyen kısmı, evden arta kalanlar verildi. Bunu kendi evde yetiştirdikleri sebzelerle eşleştirerek, ilk nefis yemek yemekleri icat edildi. Köleler serbest bırakıldıktan sonra, çoğu o kadar fakirdi ki, yalnızca kendilerine sunulan en istenmeyen, en ucuz et parçalarını karşılayabilirlerdi. (Domuzun işkembe, dil, kulaklar ve parmak eklemleri gibi istenmeyen kısımları). Kölelik günlerinde olduğu gibi, Afrikalı-Amerikalılar yemeklerini tamamlamak için evde yetiştirdikleri sebzeleri ve yakalayabilecekleri veya öldürebilecekleri şeyleri kullandılar.

Modern Amerika Birleşik Devletleri’nde, ruh gıdası gerçekten gelişti. Afrika-Amerikan kültürünün bir parçası haline geldi, aile üyelerini doğum günlerinden cenazelere kadar her fırsatta bir araya getirerek birlikte yemek hazırlayarak vakit geçirdiler. Ruh gıdasının tarihi esas olarak sözlüdür; tarifler hiçbir zaman gerçekten yazılmadı, bu yüzden iki aile aynı yemekleri hazırlarken, muhtemelen tadı pek birbirine benzemiyor. Farklı malzemeler, pişirme yöntemleri ve teknikleri, nefis yemeklerin hazırlanmasında kullanılır ve sonuçların farklı şekilde ortaya çıkmasına neden olur.

Afrikalı-Amerikalı ruh yemeğinin en belirgin ve yaygın olarak bilinen özelliklerinden biri, acı sosun ve daha yoğun baharatların mümkün olduğunca sık yemeklere dahil edilmesidir. Bu nedenle nefis yemek, sıcağı alamayan veya kalp yanmasına yatkın olanlar için değil!

Gerçek Afro-Amerikan ruh yemeğinin bir başka özelliği de hiçbir şeyin boşa gitmemesidir. Neredeyse her şeyin artıklarından ortaya çıkmış. Bayat ekmek hızla doldurma veya ekmek pudingine dönüştürüldü. Fazla olgunlaşmış muzlar muzlu pudinglere, diğer olgun meyveler keklere ve turtalara konur ve kalan balık parçaları kroketlere veya hush puppies haline getirilirdi.

Pazar yemekleri kesinlikle nefis yemeklerin en çok sofralarda görüldüğü zamanlardır. Pazar yemekleri, Afrikalı-Amerikalı ailelerin bir araya gelerek büyük bir yemek hazırlamak ve yemek yemek için bir araya geldiği zamandır. Pazar yemekleri normalde tüm gün sürer (normalde bir kilise töreninden sonra) ve aile üyeleri, bu yemeğe birlikte katılmak için çok uzaklardan gelirler. Pazar yemekleri, çeşitli aile üyelerinin bir veya iki tabak katkıda bulundukları ve büyük, güzel bir yemek oluşturduğu tencere şeklinde de yapıldı. Kara lahana ve hardal yeşillikleri, karalahana, pirzola, mısır ekmeği, kızarmış tavuk, chitlins, bamya ve patates, Pazar öğünlerinde bulunabilecek Afrika-Amerikan ruh yemeklerinin mükemmel örnekleridir.

Ruh yemeği, diyetini izlemesi gereken bir kişi için genellikle sağlıklı bir seçenek değildir. Kızartılmış yiyecekler genellikle hidrojene yağ veya domuz yağıyla hazırlanır ve genellikle aromalı olma ve domuz ürünleri ile baharatlanma eğilimindedir. Bu kadar yüksek oranda Afrikalı-Amerikalıların önemli ölçüde fazla kilolu olmasına katkıda bulunan şey bu olduğundan, ruh yemeği hazırlama yöntemleri artık yavaş yavaş rafine edilmeye başlıyor ve masaya çok daha sağlıklı seçenekler getiriyor. Gittikçe sağlıksız hale gelen domuz ürünlerinden ziyade, hindi bazlı ürünlerin kullanımı zaman geçtikçe daha popüler hale geliyor. Kültürün çok sevdiği kızartmalar artık daha az yağlı kanola veya bitkisel yağ kullanılarak hazırlanabilir.