Marius Reformlarından Sonra Askerlerin Yeniden Yapılandırılması

Muhtemelen ordunun en iyi bilinen ve en büyük reformu, askerlerin, komuta yapısının, savaş oluşumlarının ve lejyonerin teçhizatının tamamen yeniden yapılandırılmasıydı. Bu sadece ordunun gücünü artırmaya devam etti. Augustus zamanında, Roma ordusuyla en çok ilişkili olan klasik lejyon tam olarak yürürlüğe girdiğinde, Roma İmparatorluk Ordusu antik dünyanın en güçlü ordusu haline geldi. Bu, ordunun Marius zamanında Augustus hükümdarlığı ve ötesine geçerken yaptığı sayısız iyileştirmeye bağlanabilir.

Daha önce, Velites, Hastati, Principes ve Triarii’nin her biri savaşta farklı amaçlara hizmet ediyordu ve kalite ve görünüm bakımından değişen kendi silah ve zırhlarını sağlamak zorundaydı. MS birinci yüzyılda, Marius ve Augustus tarafından, devlet tarafından sağlanan servetle donatılmış tek tip silahlar ve zırhlarla birleşik bir savaş gücü haline getirildiler. Reformlardan sonra, Marius öncesi askerler iki ana grupta yeniden yapılandırıldı: lejyonerler ve yardımcılar. Roma İmparatorluğu’nun vatandaşları lejyonlara (omurga ağır piyade) dahil edilirken, vatandaş olmayanlar yardımcıları (okçular, süvariler ve düşük donanımlı birlikler gibi destek ve özel birlikler) oluşturdu. Bunun Roma toplumu üzerinde başka bir etkisi oldu, çünkü imparatorluğun topraklarında yaşayan tüm insanlar artık orduya, vatandaşa ve vatandaş olmayanlara katılabiliyordu. Bununla birlikte, vatandaş olmayanların önemli bir kısmının orduda savaşmasına izin vermenin, geç imparatorluk dönemindeki Roma devleti üzerinde önemli etkileri olacaktır.

Komut yapısı da önemli ölçüde yeniden düzenlendi. Reformlardan sonra, ordunun mükemmel teşkilatlanmasının ve komutanlığının Lejyon’un başarısına ne kadar katkıda bulunduğu daha da yaygındı. Her askerin kişisel olarak bir subay ve birbirini tanıdığı gerçeğinden dolayı hiç kimse kendisini orduda kaybolmuş bulmadı. Bu aynı zamanda daha sadık ve organize bir orduya katkıda bulundu. Ordunun en küçük birimi, sekiz kişiden oluşan çadır grubu veya Contuberniun’du. Kendi çadırlarını, malzemelerini ve ekipmanlarını paylaştılar ve onlardan sorumluydular. Daha sonra, on Contuberniun grubunun seksen adam ürettiği Yüzyıl geldi. Her Yüzyıldan bir Centurion sorumluydu. Bir Maniple, iki Yüzyıldan oluşuyordu ve bir Kohort, Kohort başına standart bir 480 adam yapan üç Maniple’den oluşuyordu. Ancak Augustus çağına doğru zaman geçtikçe, Maniple’nin hep birlikte düştüğüne ve Kohort’un orduda temel standart birim olarak kaldığına ve üç Maniple yerine altı Yüzyıla bölündüğüne inanılıyor. Son olarak, Lejyon, 120 atlı ile birlikte on Kohort’tan oluşuyordu ve bir Lejyonun gücünü, savaşçı olmayanlar hariç, yaklaşık 5000 adam koyuyordu. Bir legate bir lejyonun komutanıydı ve bir Konsolos veya Praetor (Marius’un olduğu gibi) tüm ordudan veya belirli bir kampanyadan sorumluydu.

Savaş hatları ve oluşumları da yeniden yapılandırıldı. Cumhuriyet Ordusu’nda görülen standart üç hat düzeni terk edildi ve yerine birinci ve ikinci her biri beş kohorta sahip iki muharebe hattı aldı. Bununla birlikte, bazen ilk satırda dört kohort ve ikinci ve üçüncü hatlarda üç olmak üzere standart bir üç çizgi düzeni aldılar. İlk kohort her zaman en gazilere sahip en güçlü grup olarak kabul edildi ve ilk çizginin aşırı sağ kanadına yerleştirildi. Gruplar ayrıca, en güçlü kohortlar kanatlarda ve merkezde, daha zayıf olanlar ise aralarına yerleştirilecek şekilde yerleştirildi. Bu, hattın en önemli yerlerinin kolayca moral ve rutubet kaybetmemesini sağladı.