Mayhaw Tarihi

Amerikan yerlilerinin meyvesi mayhaw, Crataegus aestivalis hakkındaki tarihi belgede çok az bilgi bulunabilir. Bu, birkaç faktör nedeniyle doğrudur, biri mayhaw’ın boyutu ve vahşi durumda yetişen meyvenin yumuşak tadıdır. Bu faktörler, William Bartram gibi ilk Amerikalı botanikçileri ve kaşifleri heyecanlandırmadı, çünkü yerli Hintliler onları görmezden geldiği için klasik bir meyve olarak beklentilerini karşılamadılar. Mahsul genellikle aniden olgunlaştı ve yok oldu. Tarihsel rekor boşluğunun bir başka sebebi de, yabani ağaçların bataklıklarda ve kenar kenarlarda insan olmayan yerlerde yetişmesi ve mayhaw ağaçlarının bol dikenlerle donanmış olmasıdır.

Mayhaw ağaçları, meyve ağaçları, süs bitkileri ve vahşi yaşam kaynağı olarak oldukça arzu edilir. Mayhaw ağaçları, çoğu güneydeki Körfez Kıyısı eyaletlerinin bataklıklarına özgüdür. Ağaç genellikle dikenlidir, ancak dikensiz olan bazı yeni çeşitler aşılanmıştır; ancak dikensiz ağaç çeşitlerinde meyvenin büyüklüğü bir zeytin kadar büyük olmasına rağmen, dikensiz ağaçlar dikenli ağaçlar kadar yoğun meyve vermezler.

Mayhawlar, bataklıklarda bulunanlar gibi çok çeşitli pH değerlerinde, tercihen asidik, düşük pH’larda iyi büyür. Çoğu bahçıvan, bataklıklarda ve su basmış ovalarda yetiştikleri için mayhawların yüksek zeminde büyümeyeceğini düşünüyor, ancak bu doğru değil. Mayhaw, çok çeşitli toprak türlerinde iyi yetişir ve yüksek arazilerde bile verimlidir.

Mayhawlar botanik olarak elma, armut ve crabapple ağaçlarıyla yakından ilgilidir ve mayhaws anacı bu meyveleri cüce olarak kullanmak için başarıyla kullanılmıştır. Mayhawların çiçekleri bol ve hoş kokuludur, ilk şubat ve mart aylarında ortaya çıkan arılar için çok çekicidir ve meyve, diğer meyve ağaçlarının çoğundan çok daha erken, mayıs ayında olgunlaşır. Ağaç hibrit aşılanmış bir çeşit ise meyve, yaklaşık bir inç boyutunda büyüyen kirazlar gibi kümeler halinde olgunlaşır. Meyve kırmızı, turuncu veya sarı renkli ince bir zarla kaplıdır. Meyve özü genellikle kremsi beyazdır ve ortasında birkaç tohum bulunan yumuşaktır. Lezzet, mülayimden ekşiye, acıya veya hafif tatlıya önemli ölçüde değişir.

Georgia, Miller County’de on binlerce mayhaw ağacının, dünyanın en iyi jölesi olarak tanıtılan mayhaw jölesini doğuran bir ürüne dönüşmesini kutlamak için her yıl mayıs ayında festivallerin düzenlendiği yerlerde vahşi büyüdüğü görülüyor. Colquitt, Georgia eyalet merkezi, Mayhaw Dünya Başkenti unvanına sahiptir.

Mayhawlar potasyum, kalsiyum, C Vitamini ve Beta Karoten bakımından yüksektir. Mayhawlar, bazı yeni aşılı çeşitlerden taze olarak yenildiğinde lezzetli olabilir, ancak genellikle jöleler, reçeller, soslar, şuruplar ve şaraplar halinde yapılır. LSU AgCenter, mayhawları ve muscadinleri birleştiren bir içeceği destekliyor ve bir tat testi denemesinde, mayhaw içeren meyve suyunun kızılcık, üzüm ve elma suyunun üzerinde ilk sırada yer aldığını gösterdi.

Bir zamanlar Mayhawlar, mayıs ayında nehirlerden, derelerden ve göllerden jöle yapımı için ağlarla kolayca toplanabilen, yüzen kırmızı meyvelerden oluşan buşeler üreten bataklıklarda büyüyen dikenli alıçlar olarak biliniyordu. Bu aktivitenin çoğu Georgia, Colquitt yakınlarında gerçekleşti ve burada, berrak cam kavanozlarda saklanan tonlarca jölenin, sıcak tereyağlı tost veya bisküvilere kaşıkla geleneksel kahvaltı ikramı için gurmeler tarafından aranıyordu. Güney Georgia’daki çiftçiler, turistlerin ve şeflerin mayhaw jöle ve diğer yenilebilir mayhaw ürünlerini satın almak için paniğe kapılıp karıştırılmalarını gözlemledikten sonra ticari olarak büyüyen mayhaw meyvelerine ciddi bir göz atmaya başladılar.

Aşılı çeşitler mevcut olduğundan ve araştırmacılardan yetiştiricilere ve arka bahçe üreticilerine tanıtıldığından, birçok ticari operasyon şu anda iyimser bir şekilde Güney’de devam ediyor. Bu hobiler, ABD’nin tüm eyaletlerinde ve çeşitli doğurganlık ve kompozisyon düzeylerini tolere edebilen yüksek arazilerde mayhawlar yetiştirebilirler. Bahçenizde bu ağaçlardan bazılarını yetiştirmeyi deneyin.