Çocukta kekemelik

Bir çocuk kekelemeye başladığında, dahil olan herkes için bir şok olur. Hem ebeveynler hem de çocuk için çok stresli bir dönem olabilir.

Ben de dört ya da beş yaşımda kekelemeye başladım. Ben doğduğumda annem bana bakmak için işten ayrılmıştı ve normal bir şekilde konuşmaya başladım. Okula başlayana kadar her şey yolundaydı. Artık ellerinde daha fazla zamanı olan annem işe yeniden başlamaya karar verdi ve şimdi okuldan sonra ailelerin bir arkadaşına gidecektim. Bu arkadaşın adı Jean idi ve benim yaşımda Graham adında bir oğlu vardı. Evinde geçirdiğim ilk gün, Jean bizi akşam yemeğimiz için çağırana kadar her şey yolunda gidiyordu. Kendi evimde yemek saatleri çok rahat geçti, yemeğimizi evin içinde istediğimiz yerde yiyebildik.

Jean’in evinde yemek masasının etrafındaki yemek odasında yemek yediler. Masanın etrafında çok iyi tanımadığım ve hepsinin önünde yemek yemek beni oldukça rahatsız eden bir sürü insan vardı. Yemek sırasında insanlar bana çeşitli sorular soruyorlardı ve ne sebeple olursa olsun cevap vermekte zorlanıyordum ve kekelemeye başladım. Bu, kekemeliği olan bir insan olarak hayatımın ilk günüydü.

Annem ve babam birkaç ay sonra beni konuşma terapisine götürdü, konuşma terapisti onlara çoğu çocuğun kekemelikten çıkacağını söyledi. Ne yazık ki yirmi iki yaşıma kadar kekelemeye devam ettim. Bu aşamada yeterince yaşadığıma ve kekemeliğin üstesinden gelme zamanının geldiğine karar verdim.

Kendi kekemelik çözümümü denemeye karar verdim. Ben özgüvenim kesinlikle düşük olduğu için özgüvenle ilgili kitaplar okuyarak bunu başardım. Aynı zamanda çok iyi konuşmacı olduğuna inandığım insanları da inceledim ve örneğin nefes alışları gibi benden farklı nasıl konuştuğunu çözmeye çalıştım.

Yaklaşık bir yıl sonra kendimi akıcı olarak sınıflandırabildiğim için gurur duydum ve bir kariyer olarak şimdi diğer insanların akıcılık kazanmasına yardımcı oluyorum.