İki Baba: Bir bilgisayar manyağı, diğeri bilgisayar fobisi.

İki babam var. Kulağa garip geliyor, değil mi? Biri benim genetik babam, diğeri ise genetikçi babam. Genetik baba, ben bebekken sadece bir yıl yaşarken, genetikçi baba sizin üvey baba diyeceğiniz şeydi, ancak onunla yakın bir yerde 20 yıldan fazla yaşadım. İkisine de yakın hissediyorum. Her biriyle farklı bir şekilde, ancak hemen hemen eşit düzeyde bağlanıyorum. Kişisel bilgilerimi sizinle paylaşmamın nedeni, çalıştığım alan olan bilgisayarlar ve internet ile ilgili olarak babalarım hakkında yeni bir fikir edinmiş olmamdır. Gerçekten oldukça ilginç.

Bir baba bilgisayar manyağıdır. Ne zaman yeni bir teknoloji, yazılım, gadget veya web sitesi ortaya çıksa, onu ilk yakalayan ve değerlendirenlerden biridir. Diğer babamın, World Wide Web’e sıkıcı bir şekilde yavaş çevirmeli bağlantısı olan, bilgisayar gibi görünen eski bir boktan kutusu var. Meraklıların kablosuz, geniş bantlı Mac kişisel bilgisayarı ve mobil bağlantılı Mac dizüstü bilgisayarıyla karşılaştırıldığında, galaksinin daha başka yerlerinden olamazlar.

Sonra oradayım. Yürüyen bir paradoksu, bir muamma olarak yorumlanabilirim ya da bilgisayar ve internet yaşam alanıyla ilişkim söz konusu olduğunda açıkça çarpıtılmış olarak yorumlanabilirim. Doğa / yetiştirme, genetik / çevresel Her ne sebeple garip olursa olsun, iki papanın bir kombinasyonu haline geldim. Bir internet web barındırma şirketinde yaratıcı yazar olarak çalışıyorum. İnternetin insanlığa getirdiği fikirleri ve değerli işlevleri ve araçları seviyorum (yoksa onu İnternete getiren insanlık mıydı?). Bununla birlikte, bu hayranlık uyandıran makineleri kullanmak söz konusu olduğunda sorunlarım ve zorluklarım var.

Şu anda evden uzakta başka bir şehirde kız arkadaşımı ziyaret ediyorum. Evde (şu anda ebeveynlerimle yaşıyorum – Anne ve genetikçi, yakında yurtdışında yaşayacağım) internete girmek için tek yapmam gereken dizüstü bilgisayarımı açmak ve çevrimiçi olmak. İşteysem, bilgisayarıma giderim ve tüm ayarlarım saklanır ve kullanmam için hazır olur. Yeni bir yerdeyken, işler istediğim kadar sorunsuz yürümüyordu. Cevaplar muhtemelen basit ve yapması kolay, ancak bu benim tökezlememe neden olan zorluk türlerinden biri. Bu yeni teknolojiye derinden ilgilenmeme ve gerçek bir inancım olmasına rağmen, işlerin başka birinin bilgisayarında yapılması söz konusu olduğunda gerçek bir acemiyim.

Dizüstü bilgisayarımı yanımda getirdim. Kız arkadaşımın yalnızca dizüstü bilgisayarıyla kullandığı bir çevirmeli bağlantı var. Ben onunkini kullanabilirdim ama Çince o yüzden ekranda görünenlerin çoğu bana okunaksız geliyor. Dil konfigürasyonunu nasıl değiştireceğimi bilmiyorum. Bunu Mac’imde oldukça kolay yapmaya alışkınım, ancak bilgisayarı bir PC ve bu diğer formatta uygulandığım kadar iyi değilim. Sorunlarımdan biri bu. Bu teknolojik sorunları çözmeye gelince sadece çok sabrım var; bu, buz devri babamın aktardığı bir özellik olabilir (Burada bir yargıya varılmıyor. Yeni teknolojileri geliştirebileceğini düşünmüyor. İki yıldır hala kurmadığı bir dijital telefon telesekreteri vardı. Kendini kötü hissediyor ama el kitabı işi yapıyor, bu yüzden ona bağlı kalıyor.). Ayrıca, yaptığımdan emin olmadığım bazı ayarları değiştirmem gerektiğini deneyimlerimden bildiğim için dizüstü bilgisayarımı çevirmeli bağlantı hattına bağlamadan da biraz korkuyorum.

Bu yüzden bir sonraki cevap, üniversiteye gidip, insanların dizüstü bilgisayarlarını kütüphanede kablosuz olarak kullandıklarını söyledi. Kulağa hoş geliyordu, ben de içeri girdim ve denedim. Çalışması için ayarları değiştirmeyi bile denedim (cesaret gerektirdi.) Ama işe yaramadı. Yardım istemek konusunda yorulmuştum çünkü o eğitim kurumunda gerçekten öğrenci değildim. Bunun yerine kütüphane bilgisayarlarını kullanıyorum. Sorun değil, ancak oluşturduğum dosyalarla yürüyemediğim için (kız arkadaşlarımın başparmak sürücüsünü ödünç aldım, ancak geçmişte PC’den Mac’e bilgi aktaramama deneyimi beni tekrar kullanmaktan caydırıyor. korku. Biliyorum ve bu hafta bir deneyeceğim. Dosyalarımı e-posta hesabıma ek olarak kaydetmeye başvurdum. Bu geleneksel değil, ama işe yarıyor.

Karşılaştığım bir başka sorun da mesajlaşma servisime girmek. Üniversite bilgisayarlarının masaüstünde yok ve çevrimiçi bir sürümü indirmeye çalıştığımda, bunu yapma yetkim olmadığı söylendi. Bir internet kafeye gittim ve orada çalışabilirdim (Yolda çalışıyorum) ama ödeme almak için biraz aptalca para ödüyorum. Orada hava güzeldi, ancak sesli ve görüntülü bir habercileri vardı ve Hindistan’ı dolaşan kardeşimle sohbet edebildim. Kız kardeşimi ve beni görebiliyordu, ama o kasabadaki Hint bilgisayar cihazlarının (web kameraları, kulaklıklar) tasarım açısından biraz berbat göründüğünü ve ayrıca aşınma için daha kötü göründüğünü söylediğinde onu göremedik. Bizi göreceğini bilerek komik suratlar yapmak çok eğlenceliydi. Sanırım sadece 19 yaşında olduğu ve 7 aydan fazladır evden uzak olduğu için yalnızlık çekiyor.

Gördüğünüz gibi, her iki babamdan da bilgisayar hakkındaki inançları miras aldım. Her şeyi çoğundan daha zor bulduğuma inanıyorum, ama gerekli olduğunu düşündüğüm şeyleri yapmak için elimden gelenin en iyisini yapmaktan vazgeçmeyeceğim. Zamanla bu küçük engellerin ve engellerin üstesinden gelmeyi ve bu yeni insan çabası aleminin tüm harika yönlerinde yetkin olmayı umuyorum. Ayrıca teknisyenlerin ve mühendislerin muhtemelen geri kalanımız için işleri basitleştirmek için çok çalıştıklarına inanıyorum.

Ne olursa olsun, buna bağlı kalacağım ve bir sonraki genetik babamı görmeye gittiğimde, ona Genişbant bağlantılı yeni bir bilgisayar alması için ilham vermek için elimden gelenin en iyisini yapacağım. O zaman tek yapmam gereken, ona bu insan tarafından yaratılmış İnternet aracının yapabileceği harika şeylerden birkaçını göstermek. Web’in beni en derinden etkileyen yönlerinden biri, bilinen Evrende herhangi bir şey düşünürseniz, Google gibi arama motorunuzda ve gözlerinizi kırpmak için gereken sürede göz, ​​hemen öğrenmeye başla. Kütüphaneye giden treni yakalamaktan, kart kataloğunda bir kitap aramaktan, onu aramaktan, sonra başka birinin ödünç aldığını ve geri getirmek için geç kaldığını öğrenmekten kesinlikle daha iyidir.