İyileştirici Gıda Bağımlılığı

Hannah, kendisi üzerinde yaptığı tüm içsel çalışmalara rağmen, kendisini hala aşırı yemek yerken bulduğu için üzüldü.

“Yemek yemeyi bırakamadığım zamanlar var. Sonrasında kendimi berbat hissediyorum, ama o zaman sadece bir tane daha ve hepsi bitene kadar bir tane daha kurabiye istiyorum. Ya da kartondan birkaç parça dondurma alıp, tüm karton bitene kadar kendimi duramayacak durumda bulacağım. Sadece bunu neden yaptığımı anlamıyorum! Ve onu gerçekten sevmeme rağmen Roger ile evlendiğimden beri daha kötü görünüyor. Bunu çözemiyorum! ”

Hannah’dan bağımlı tarafını ayarlamasını ve neden yiyecekle doldurması gerektiği hakkında konuşmasına izin vermesini istedim.

Bazen içimde kendimi çok boş ve yalnız hissediyorum. Sadece dayanamıyorum. Yemekler beni çok daha iyi hissettiriyor. Yemek yerken ve doyduğumda kendimi o kadar yalnız hissetmiyorum. Ama neden böyle hissettiğimi anlamıyorum. Yalnız değilim. Roger’ım var ve beni seviyor.

“İçinizde kendinizi yalnız hissettiğinizde, İç Çocuğunuz – ki bu sizin kendinizi hissettiğinizde – tek başına ve içinde terk edilmiş hissettiğinde yemek yemek istediğiniz gibi geliyor.

“Evet,” diye cevapladı Hannah. “Ben de aynen böyle hissediyorum, ama bu boşluğu ve yalnızlığı yemek olmadan nasıl dolduracağım hakkında hiçbir fikrim yok. Ve dışarıda yalnız olmadığım halde neden içimde kendimi yalnız hissediyorum? ”

Sorun şu ki, çoğu insan, yalnızlık hissinin kendi dışında bir şeyden kaynaklandığını düşünmesidir – bir partnerin olmaması, biri tarafından reddedilmiş hissetme, bir işte mutsuz olma veya yeterli paraya sahip olmama gibi. Yine de içsel boşluğa ve içsel yalnızlığa neden olan asla bu değildir. Buna tek bir şey neden olur – kendinize, duygularınıza, içinizdeki çocuğa sevgi dolu bakmamak. Ve sevgi, bilgelik, rehberlik ve güç için başvurabileceğimiz manevi bir kaynağa sahip olmadan kendimize sevgi ile bakamayız.

Ruhsal bir kaynak Tanrı, Yüksek Güç, koruyucu melek, iç akıl hocası veya öğretmen, ölen sevgili bir akraba veya kendi Yüksek Benliğiniz olabilir. Diğer insanlardan veya kendi aklımızdan başkalarına dönmek için hepimizin bir rehberlik kaynağına ihtiyacımız var. Zihnimiz, çoğu yanlış olan ya da artık kim olduğunu artık desteklemeyen inanç depolarımızla sınırlıdır. Zihnimiz kendimizi gerçekten sevdiğimiz şeyde bize rehberlik edemez. Bize hangi eylemlerin en yüksek hayrımızı desteklediğini söyleyemez. Öyleyse, başvurabileceğimiz bir bilgelik kaynağımız olmadıkça, kendimize sevgi ile bakmak için ne yapacağımızı bilemeyebiliriz.

Derin arzumuz kendimize sevgi ile bakma olana kadar bu Kaynağa bile açılmayacağız. Bizi doldurmanın bir başkasının işi olduğuna inandığımız veya iş, para, yemek vb. İle doldurulacağımıza inandığımız sürece, kendi adımıza ilgilenmek için sevgiyle davranmayacağız. İçimizdeki Çocuğumuz ve kendimizi sevgi ile doldurun.

Hannah ile yaptığım ilk şey, hayal gücünde başvurabileceği ruhani bir kaynak yaratmasına yardım etmekti. Bunu yapmasını istediğimde, çocukken çok sevdiği ve beş yaşındayken ölen büyükbabasını hemen hayal etti. Sık sık büyükbabasını etrafında hissettiğini, ancak yardım için ondan yardım almayı hiç düşünmediğini söyledi. Şimdi, onu tuttuğunu ve onu sevdiğini hayal ederken, ona olan aşkını hissetmenin sevinciyle ağlamaya başladı.

Hannah, seni kucaklarken, fazla yemek isteyen çocuk parçanı hayal et. Büyükbabanız sizi kucaklarken onu tuttuğunuzu hayal edin. Kendisini çok boş ve yalnız hissetmesine neden olan ona nasıl davrandığını sor. ”

Küçük Hannah: “HER ZAMAN yaptığın, nefret ettiğim şey, Roger’ın istediği her şeyi yapman. Ne istediği, neye ihtiyacı olduğu ve hissettiği sizin için her zaman benden daha önemlidir. Benim adıma konuşmuyorsun. Evlendiğimizden beri, senin beni mutlu etmen yerine Roger’ın beni mutlu etmesi gerekiyordu. Roger’ın bizi sevmesi için Roger’a bakmak yerine benimle ilgilenerek beni mutlu etmen gerekiyor. Beni sevmene ihtiyacım var.” (Bu birdenbire ortaya çıkmadı – bu, İç Çocuğun sonunda yetişkin Hannah’ya söylediklerinin bir özetidir).

Hannah, aşk ve rehberlik için büyükbabasına dönmeyi öğrendiğinde ve Roger’a teslim olmak yerine kendine bakmaya başladığında, aşırı yemesi giderek azaldı.