içinde

İnme Rehabilitasyonu: Yeni Bir Tedavinin Karşılığı

Dönüm noktası niteliğindeki bir çalışmada, Birmingham’daki Alabama Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, inme hastalarının iyi kolunu hareketsizleştirmenin ve zayıflamış kolu gerçekten yoğun bir şekilde egzersiz yapmanın bir tedavinin etkinliğini değerlendirmek için altın standart yöntem olan randomize kontrollü bir deney kullandılar. felç meydana geldikten uzun süre sonra bile yapıldığında iyileşme iyileşmesi. Bir düzeyde, rehabilitasyon tıbbı alanındaki randomize kontrollü denemeler o kadar nadir olmuştur ki, her birinin yayınlanması alkışlanmalıdır. Başka bir düzeyde, bu çalışmanın sonucu, beyin fizyolojisi (işlevi) hakkında bildiğimizi düşündüğümüz şeyler açısından o kadar tatmin edicidir ki, sonuçlar doğru çıkmasa bile, öyle olmalıdır.

Kontrollü bir çalışma, tedavi edilmeyen veya farklı şekilde tedavi edilen bir hasta karşılaştırma grubunun olduğu bir denemedir. Kontrollü bir deneme de rastgele hale getirildiğinde, bu, çalışmaya girdikten sonra, katılımcıların yazı tura atma eşdeğerine göre bir gruba veya diğerine atanmayı kabul ettiği anlamına gelir. Randomizasyon, aksi takdirde (bilerek veya bilmeyerek) bir gruba daha fazla umut vaat eden hastayı diğerine daha az umut vaat eden hastaları atamaktan gelebilecek önyargıyı ortadan kaldırır.

Sonuçlarını bir tıp dergisi olan Stroke’un Mart 2006 çevrimiçi sayısında yayınlayan Edward Taub, PhD ve meslektaşları, “kısıtlamaya bağlı hareket terapisi” (CI) ile tedavi edilen 21 hastayı inceledi ve sonuçlarını başka bir 20 inme hastasıyla karşılaştırdı. plasebo tedavisi aldı.

Vuruşlarda dolaşım kaybı beynin bir kısmına zarar verir ve beynin kontrol ettiği zihinsel veya bedensel işlevin bozulmasıyla sonuçlanır. Vuruşlar sıklıkla, aynı anda uyuşma olan veya olmayan bir kolda güçsüzlüğe neden olur. ABD’de uzun vadeli sakatlığın önde gelen nedeni felçtir.

Araştırmacılar, çalışmalarına, etkilenen kollarının kullanımında hafif ila orta derecede bozukluğu olan inme kurbanlarını dahil ettiler, ancak ciddi bozukluğu olanları hariç tuttular. Araştırma denekleri, ellili yaşların ortalamasına göre, yaş bakımından büyük farklılıklar gösteriyordu. Araştırmacılar, inme ile tedavi arasında ortalama 4,5 yıllık bir aralıkla en az bir yıl önce meydana gelen hastaları seçti. Eşzamanlı uyuşma olan hastalar dahil edildi, ancak diğer tıbbi durumların neden olduğu aşırı kafa karışıklığı veya çok fazla ek bozukluğu olan hastalar gibi zayıf yürüme veya dengesi olanlar hariç tutuldu.

CI tedavisi 2 haftalık bir süre boyunca uygulandı ve bu süre zarfında iyi kol, bir kol askısı ve el ateli ile zamanın yaklaşık% 90’ında hareketsiz hale getirildi. CI hastaları, her biri 6 saat süren terapistlerle hafta içi 10 seans yaptı. Bu seanslar sırasında hastalar, ihtiyaçlarına ve yeteneklerine göre kişiselleştirilmiş ve giderek artan zorlukta spesifik, pratik görevleri içeren bire bir terapi aldı. Terapistler, performansları az da olsa her iyileştiğinde hastaları övdü. Aksine, plasebo ile tedavi edilen hastalar aynı programda daha genel bir fiziksel uygunluk, bilişsel ve gevşeme egzersizleri programı aldı.

CI ve plasebo ile tedavi edilen hastaların yetenekleri iki ana yolla karşılaştırıldı. Birinde, araştırma konuları bir kitap tutmak, bir bardak almak ve dişleri fırçalamak gibi belirli görevler denenirken laboratuvarda videoya kaydedildi. Performansları, deneğin hangi tedaviyi aldığını bilerek söylenmeyen izleyiciler tarafından derecelendirildi. “Gerçek dünya sonucu” olarak adlandırılan diğer derecelendirme, tedavi tesisi dışındaki performansla ilgili olarak hastalar ve bakıcılarının yapılandırılmış görüşmelerinden geldi.

Araştırmacılar, CI ile tedavi edilen hastalarda hem kendi başlangıç ​​yeteneklerine hem de plasebo tedavisi alan hastalarınkilere kıyasla önemli gelişmeler buldular. CI hastaları, laboratuvar becerilerinde orta düzeyde bir gelişme ve günlük yaşamlarında etkilenen kolların kullanımında büyük bir gelişme gösterdi. İyileşme, tedaviden 4 hafta sonra ve o sırada yeniden test edilebilecek 21 CI hastasının 14’ünde 2 yıl sonra bile hala belirgindi.

Araştırmacılar bu gelişmeyi iki faktöre bağlı olarak yorumladılar. Daha hızlı kazanımlar için muhtemelen daha önemli olan ilk faktör, zayıf kolun “öğrenilmiş kullanmama” nın üstesinden gelmekti. Buradaki fikir, bir inmeden sonra, hastaların zayıf kolu, bozukluğunun gerektirdiğinden daha büyük ölçüde kullanmaktan kaçınmayı çabucak öğrenmeleri ve CI eğitiminin onları tekrar eyleme geçirmeye zorlamasıdır. Daha yavaş gelişen ikinci şüpheli faktör “sinirsel esneklik” veya beynin gerçek anlamda yeniden bağlanmasıydı. Nöral plastisitede hayatta kalan beyin hücreleri – daha önce kolun kullanımının kontrolünde yer almayan veya daha az yer alan – kayıp beyin hücrelerini ya diğer beyin hücreleriyle yeni bağlantılar oluşturarak ya da mevcut bağlantıların etkinliğini değiştirerek telafi etmeye çalışır.

1992’de Londra’daki Hammersmith Hastanesi’ndeki araştırmacılar, inme hastalarında beyin kullanım modellerini incelemek için pozitron emisyon tomografisi (PET) taramaları kullandılar. PET taramaları, beynin hangi bölümlerinin belirli görevlerle en çok meşgul olduğunu göstermede iyidir. Araştırmacılar, felç geçiren 10 hastanın PET taramalarını, hiç felç geçirmemiş 10 hastanınkilerle karşılaştırdı. Bu çalışmada denekler, beyinleri taranırken bir elini (inme hastalarında etkilenen eldi) defalarca hareket ettirdiler. İnme geçirmeyen hastalarla karşılaştırıldığında, inmeli hastalar, sanki hayatta kalan beyin hücreleri düşmüş yoldaşlarını doldurmaya çalışıyormuş gibi istenen hareketleri gerçekleştirmek için beynin her iki tarafında daha fazla alan kullandı.

Ulusal Nörolojik Bozukluklar ve İnme Enstitüsü’ndeki Taub ve meslektaşları, CI ile tedavi edilen 9 inme hastasındaki beyin aktivasyon modellerini daha az yoğun tedavi gören 7 inme hastasındakilerle karşılaştırmak için benzer yöntemler kullandılar. Bu 2003 çalışmasında, CI ile tedavi edilen hastalar, zayıflamış elin parmaklarını hareket ettirmeye beynin farklı bölümlerinin katıldığı ölçüde bir değişiklik gösterdi. Bu nedenle, CI tedavisi parmak hareketlerinden sorumlu beyin yollarını değiştiriyor gibi görünüyordu.

(C) 2006, Gary Cordingley tarafından

Ne düşünüyorsun?

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

GIPHY App Key not set. Please check settings

Fitness Başarısı için Esneme

İnme Belirtileri