Tıbbi Testlerin Yedi Özensiz Kullanımı

Mükemmel aletler bile yanlış kullanılabilir. İşte tıbbi testlerin yedi “günahı”:

1. Doğru durum için yanlış testi sipariş etmek.

Bayılma büyüsü olan bir hastada bir doktorun karotis arter testi istediği her seferde bir beş sentim olsaydı, emekliliğimi birkaç kez karşılayabilirdim. Ve bu, karotis arterlerindeki problemlerin (boynun önündeki nabız atan kan damarları) bayılma büyüleri üretememesine rağmen! Daralmış veya tıkanmış karotis arterler, vücudun bir tarafında felç veya konuşma kaybı dahil olmak üzere birçok başka semptom üretebilir, ancak bilinç kaybı değil. Yine de bu test, bayılma büyüsü olan insanlar için sık sık sırılsıklam olarak istenir. Ayrıca arterin daraldığı tespit edildiğinde bazen etkilenen atardamar üzerinde gereksiz ve riskli bir operasyonu tetikler. İlk etapta sipariş edilmemesi gereken bir test yüzünden!

2. Hasta yerine testi tedavi etmek.

Bir aracın bir hedefle karıştırıldığı durumlar vardır. Bunun bir örneği epileptik nöbetleri olan kişilerin tedavisidir. Nöbet geçiren çoğu insan, nöbet baskılayıcı ilaçların yardımıyla başarılı olur. Bu ilaçlardan bazılarının miktarı veya seviyesi kan dolaşımında ölçülebilir ve bunu yapmanın yararlı olduğu durumlar vardır. Bir ilaç seviyesi faydalı bir araç olabilir. Ama bu sadece bir araç ve daha fazlası değil.

Nöbet tedavisinin amacı basittir – nöbet yok ve yan etki yok. Daha basit ne olabilir? Bununla birlikte, bazı doktorlar tedavinin amacının bir laboratuar raporunda belirli bir ilaç seviyesi üretmek olduğuna inanıyor gibi görünmektedir. Bu meydana geldiğinde sorun ortaya çıkabilir. Örneğin, bir hasta, nöbetlerini yan etkilere neden olmadan durduran belirli bir ilaç dozu üzerinde çok başarılı olabilir. (Bunu nasıl iyileştirebiliriz?) Ama sonra, yapılacak doğru şey gibi göründüğü için bir ilaç seviyesi sipariş eden bir doktor, laboratuvar fişinde görünen sayıdan ilaç dozunu düşürmeye mecbur hisseder. Bu meydana geldiğinde, bazen bir nöbet meydana gelir. Bu, olması gerekmeyen bir nöbettir.

3. Hastayla etkileşim yerine bir test kullanmak.

Acil doktorlara büyük saygım var. Acil durum işini kendim yaptım, bunun kolay bir iş olmadığını biliyorum. Acil doktorlar, kriz durumlarında ve zamanın baskısı altında alınan kararlar için eleştiriye ve ikinci tahmine tabi olarak balık kasesinde çalışır. Bununla birlikte, bazen 30 saniyelik bir görüşme ve üstünkörü bir sınava dayalı olarak binlerce dolarlık test sipariş ettikleri izlenimi edinilir. Yine de, hastaya veya ailesine birkaç soru daha sorulsaydı, teşhis olanaklarının ve test seçiminin değişeceği durumlar da vardır.

4. Alakasız testleri sipariş etmek.

Omurilik sıvısındaki klorür seviyesi veya daha yeni nöbet önleyici ilaçların bazılarının kan seviyeleri gibi, hiçbir şey için yararlı olduğu bilinmeyen bazı testler vardır. Ama yine de sipariş alıyorlar.

5. Testlerin kusurlu olduğunu unutmak.

Yüksek teknolojili taramalardan düşük kan ölçümlerine kadar tüm testlerde yanlış pozitifler (aşırı aramalar) ve yanlış negatifler (düşük aramalar) bulunur. Ancak bazen test sonuçları mükemmelmiş gibi ele alınır ve asla yanlış olmaz. Örnek olarak, bazen hastalar nöbet teşhisi için açıklamaların zorlayıcı olduğu, ancak daha sonra normal elektroensefalogramlara (beyin dalgası testleri) sahip ataklar yaşarlar. Elekttoensefalogramlar çok yardımcı olabilir, ancak gerçekten nöbetleri olan bir hastanın normal bir iz sürmesi mümkündür. Yine de, hastaların normal beyin dalgası testlerinin, ihtiyaç duydukları tedavileri almalarını engellediği vakalarla karşılaşmak alışılmadık bir durum değildir.

6. Her tıbbi durum için test olmadığını unutmak.

Hastalar teşhis edilmesi zor semptomları doktorlarına bildirdiğinde, genellikle tıbbi testler istenir. Bazen tüm test sonuçları normaldir. Bu, hastayla ilgili bir sorun olmadığı anlamına mı geliyor? Şart değil. Migren, Parkinson hastalığı, fibromiyalji ve huzursuz bacak sendromu gibi geleneksel testlerin anormallik göstermediği birçok durum vardır. Her şey için testimiz yok. Yani testler normal olabilir ama hasta değil.

7. Tedaviyi etkileyebilecek testlerin sıralanmaması.

Tıbbi yönetimin bir aksiyomu, bir testin ancak farklı sonuçları farklı eylem planlarına yol açacaksa yapılması gerektiğidir. Test nasıl sonuçlanırsa sonuçlansın eylem planı aynıysa, o zaman neden test yapılıyor? Bu aksiyomun diğer bir tarafı var. Bir testin farklı sonuçları gerçekten de farklı eylem planlarına yol açacaksa, o zaman test gerçekten yapılmalı veya en azından kesinlikle dikkate alınmalıdır. Bu nedenle, bir test siparişi vermeye gelince, ihmal günahları olduğu kadar komisyon günahları da olabilir.

Bir hastanın ilerleyen hafıza kaybı ve kafa karışıklığı geliştirmesi trajiktir. Ancak nedeninin Alzheimer hastalığı olduğu varsayıldığında (bunun iyi bir tedavisi yoktur), gerçekten iyi bir tedavinin mevcut olduğu başka bir şeye bağlı olması daha da trajik hale gelir. Risksiz bir kafa taraması ve küçük bir kan testi yelpazesi, bir dizi iyileştirilebilir durumu kontrol edebilir, ancak bazen bu testler yapılmaz.

(C) 2006, Gary Cordingley tarafından