Bugün deniz kenarındaki bir çiftçi pazarına gittim. Güzel bir gün ve biraz meyve ve sebze avlıyordum. Bu güzel, kocaman şeftaliyi aldım ve bu cömert, taze, etli cennet parçasının düşüncesine umutlu ve aç bıraktım. * Taze bir şeftali, benim 6 yaşımdayken arka bahçede birkaç meyve ağacımız olduğu zamanları hatırlattı. Biz çocuklar şeftali, erik, kayısı ve portakal ile kendimizi doyururduk. Annem reçel ve turta yaptı. Um, bu güzel şeftali geri alıp yıkamak için bile bekleyemedim. Sadece düşündüm, birkaç ağaç mikropunu kaldırabilirim. Tüm tüyleri olan sağlıklı bir şeftali. Taze tüyler. Doğal tüyler. Şeftaliyi ellerimde defalarca çevirdim. Parmaklarımı şeftalinin üzerine sürdüm, tüyleri hissederek, ovalamaya çalıştım. Gençlik düşünmek, oynamak, taze meyve, ayakkabıcılar, reçeller, taze ekmek.
Şeftaliyi ısırdım.
Ben tadına bakana kadar mükemmel şeftaliydi. Şeftaliyi, şeftalinin gerçek tadı, aroması ve dokusundan çok daha fazla düşünmekten gerçekten keyif aldım. Bir bakıma şeftali yediğim için pişmanım. Pek tatlı değildi. Olgunlaşmıştı ama özellikle güçlü bir şeftali aromasına sahip değildi ve yine de tüm vitamin eksikliği ve besleyici sağlıklılığına rağmen hayatımın en iyi şeftali deneyimlerinden biriydi. * Eminim bir ders vardır burada bir yerde. Belki gençlik anılarının armağanıdır, belki de hayattaki küçük şeylerin mutluluk duygusu uyandırabileceğini bana bildiren bir armağandır, belki de hediye gelecek için umut için bir işaret veya yapabilmenin tatminidir. hayatımdaki geçmiş deneyimlere şaşkınlık ve neşe ile bakıyorum. Belki de bu “bir kitabı (veya meyveyi) kapağına (veya rengine) göre yargılayamazsın. Belki de şeftali sadece bir şeftaliydi. Deneyim içinde, ve biliyorum ki bugün; Hayatımın her dakikasını memnuniyetle yaşıyorum.Şeftali layık olmasa bile, biliyorum ki, umarım bugün kendi şeftalini bulursun
GIPHY App Key not set. Please check settings