Bir hap alabilir miyim? Psikiyatrik Aldatmaca

Yaşam tarzımızın temeli karşılıklı güvene dayanır. Hükümetimizin ülke ekonomisini, vatandaşlarının yaşam standardını ve ulusal birliği iyileştirmek için elinden geleni yapacağına inanıyoruz. Aynı şey sağlık bakım sistemimiz için de geçerli. Hastaneleri yöneten doktorlara, tıbbi asistanlara ve cerrahlara tam değilse de kısmi inancımız var. Bununla birlikte, sayısız koşul ve durum bize hepimizin hata yaptığımızı ve doktorların özünde en iyi niyetlerimizi taşımalarına rağmen, onların hala insan olduklarını gösterdi. Hiçbir insan mükemmel değildir, bu yüzden bir psikiyatrın her zaman haklı olduğunu, bir adli mahkeme görevlisinin masum bir adamı asla kınamadığını veya ilaç şirketlerinin yıllık gelirlerini artırmak istemediklerini söylemek mantıklı olmaz.

İlaç firmaları her şeyden önce bir kurumdur. Bir şirket kar etmek, yıllık gelirlerini artırmak ve hissedarlarını memnun etmek için oradadır. Ancak, şirketin verimliliğini ve refahını artırmak için ek ilaç ve tıbbi malzemelerin satılması gerekiyor. İlaçların mucizevi özellikleriyle övünen ulusal ve uluslararası televizyon istasyonlarında birkaç farklı türde reklam yayınlanmaktadır. Bu bir gerçek: haplar hiçbir şeyi iyileştirmez; yapabildikleri en fazla semptomları hafifletmektir. Aynısı diğer ilaç türleri için de geçerlidir. Vücudun bağışıklık sistemi ve savunma mekanizması, aslında hastalığa karşı savaşan mekanizmalardır.

Öyleyse neden tekrar hap alıyoruz? Oldukça basit. Doktorlar reçete yazıyor, eczacılar malı teslim ediyor, müşteriler ürünü satın alıyor ve ilaç firmaları kâr ediyor. Onlarca yıldır gelişmekte olan bir endüstridir. Yine de, popülasyonların en çok ilgisini çeken hala birinci öncelikleri mi?

DEHB teşhisi konan çocuklar için reçete edilen popüler bir ilaç olan Ritalin, amfetamin ailesine ait son derece bağımlılık yapan bir ilaçtır. Peki DEHB tam olarak nedir? (4) Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), bazı çocuklarda okul öncesi ve ilkokul yıllarında ortaya çıkan bir durumdur. Bu çocukların davranışlarını kontrol etmesi ve / veya dikkat etmesi zordur. Amerika Birleşik Devletleri’nde çocukların yüzde 3 ila 5’inin DEHB’ye veya yaklaşık 2 milyon çocuğa sahip olduğu tahmin edilmektedir. Bu, 25 ila 30 çocukluk bir sınıfta, muhtemelen en az birinin DEHB’ye sahip olacağı anlamına gelir. DEHB, çocukların normal davranışlarının çoğunu yansıtır: yaşama sevinci, çevrelerindeki dünyaya olan merakları ve yeni faaliyetlere duydukları sürekli heyecan. DEHB teşhisi konan çocukların çoğu bu sözde hastalığı tedavi etmek için reçeteli ilaçlardır ve çocuğu sakinleştirerek kendisinden istenen görevlere konsantre olmasını sağlar. Yine de, diğer sağlıklı yöntemlerle tedavi edilebilecek bir hastalık için dünya çapında sayıları 17 milyona kadar yükselen günümüz gençliğini uyuşturmak hiçbir anlam ifade etmiyor. İlaçlar hiçbir şeyi iyileştirmez; nihai olarak uzun vadeli hasara neden olabilecek yalnızca geçici bir çözümdür.

(4) İlaca başladıktan hemen sonra bir çocuğun okul çalışmaları ve davranışları düzeldiğinde, çocuk, ebeveynler ve öğretmenler ani değişikliklere neden olduğu için ilacı alkışlama eğilimindedir. Ne yazık ki, insanlar bu kadar hızlı bir iyileşme gördüklerinde, çoğu zaman gerekli olanın ilaç olduğunu düşünürler. Ancak ilaçlar DEHB’yi iyileştirmez; semptomları sadece alındıkları gün kontrol ederler.

Nasıl oluyor da sürekli uyuşturuculara savaş açtığını iddia eden bir toplum, böyle bir ilacın reçetelenmesine izin veriyor? Hükümet tehlikeli etkileri görmezden mi geldi yoksa sadece bilimsel kanıtları mı reddediyor? Bu ilacın son derece bağımlılık yapıcı, tehlikeli ve bazen ölümcül olduğu gerçeği endişe verici olmalıdır. (5) Yalnızca ABD’de, yaklaşık 4 milyon çocuk şu anda psikiyatrik ilaç Ritalin kullanmaktadır, Uyuşturucuyla Mücadele Dairesi’nin (DEA) afyon, morfin ve kokain ile aynı kategoriye (program II uyuşturucu) yerleştirdiği bir ilaç . Ritalin’in gelişmekte olan bir çocuğun vücudu ve beyni üzerinde yaratabileceği tehlikeli sonuçları hayal edin. Çocuklarının yararına olan ebeveynler derhal konu hakkında ek bilgi edinmeli ve DEHB tedavisi için başka bir alternatifi ciddi olarak düşünmelidir. İlaçlar bir çözüm değil.

Yine de psikiyatristler, etiketsiz ilaçları reçete etme konusunda bu koşulsuz güce sahiptir (ilaçla ilgili hiçbir bilimsel çalışma yapılmamış ve güvenli veya yararlı olup olmadığı ilaçlar). Bu ilaçlar, özellikle tehlikeli yan etkiler veya olası uzun vadeli etkiler için tamamen test edilmedikleri için ciddi bir tehdit oluşturmaktadır. Bununla birlikte, psikiyatristler hala reçete yazma hakkına sahiptir ve bu kesinlikle kabul edilemez.

Çok sayıda teşhis edilmiş akıl hastalığı, diğer yüksek düzeyde bağımlılık yapan ve etiket dışı ilaçlarla tedavi edilmektedir. Uygulanan ilacın dikkatsizliği nedeniyle milyonlarca bireyin hayatı tehdit altında. Bu tür bir riski, özellikle de bu kişi bir akıl hastalığından etkilenmişse, bir yaşamla birlikte alma hakkına sahip mi? Psikiyatristler bunu her gün itiraz etmeden yapıyor. Hükümet tarafından destekleniyorlar ve şaşırtıcı olmayan bir şekilde ilaç endüstrisi tarafından destekleniyorlar.

Bununla birlikte, bu toksik psikiyatrik ilaçların özellikle ölümcül yan etkileri vardır ve sadece onları kullanan kişi için değil. Çevremizde artan şiddet ve saldırılar görüyoruz. Sadece günlük haber yayınına bakarak, son zamanlarda meydana gelen şiddet eylemleri ve acımasız alaycı cinayetler karşısında şaşkına dönüyoruz. Silahların ve silahların bolluğundan, ten renginden, kurbanın yaşından veya başka şeylerden suçluyoruz, ama çoğu durumda gerçeklerden uzağız.

Anlamsız şiddet eylemlerinin pek çok suçlusu, suçlarını işlemeden önce zihin değiştiren bir ilaç (çoğu durumda psikiyatrik bir ilaç) kullandıklarını bildirmiştir. Bu uyuşturucular gerçeklik algılarını değiştirir ve onları, çoğu ölümcül olan rastgele şiddet eylemleri yapmaya iter. (6) 25 Mayıs 1997’de 18 yaşındaki Jeremy Strohmeyer, Nevada, Las Vegas’ta 7 yaşındaki bir Afrikalı Amerikalı kıza tecavüz etti ve onu öldürdü. Strohmeyer’e ADD teşhisi konmuş ve cinayetten hemen önce Ritalin benzeri bir ilaç olan Dexedrine reçete edilmişti. 1 Ekim 1997’de Pearl Mississippi’de 16 yaşındaki Luke Woodham, annesi 50 yaşındaki Mary Woodham’ı bıçaklayarak öldürdü ve sonra lisesine gitti ve burada dokuz kişiyi vurarak iki genç kızı öldürdü ve yaraladı. yedi kişi daha. Yayınlanan raporlar, onun Prozac kullandığını söylüyor. Dünya çapında benzer şiddet olayları bildiriliyor ve birçoğu, failin işlenen suçtan önce bazı tür psikiyatrik ilaçlar aldığını bildiriyor.

Bunu bilmek endişe vericidir, çünkü aniden bir tür akıl hastalığı teşhisi konan tamamen sıradan bir komşu, arkadaş ve / veya aile üyesi nihayetinde hayatlarımız için bir tehdit oluşturabilir. (6) Ocak 1999’daki ulusal haber raporlarına göre, Kuzey Dakota, Bismark’ta bir üniversite öğrencisi olan Ryan Ehlis, dikkat eksikliği bozukluğunu kontrol etmek ve üniversite çalışmalarına yardımcı olmak için Adderall’ı almaya başlamasından on gün sonra, kaydı. psikotik bir sisin içine girdi ve bebek kızını öldürdü. Tanrı’nın bunu yapmasını söylediğini söyledi. Mahkemeler, bir psikiyatristin ve ilacın üreticisinin “psikotik durumun” Adderall kullanımının çok nadir bir yan etkisi olduğuna dair tanıklığından sonra onu masum buldu. Psikiyatristler ve ilaç firmaları bile ilaçların bu kadar özgürce farkına vardılar milyonlara reçete yazmak intihar, suç ve cinayet eğilimleri verebilir.

Uygulanan tehlikeli psikiyatrik ilaçlar şunları içerir:

-Anafanil
-Asendin
-Celexa
-Desyrel
-Effexor
-Elavil
-Haldol
-Lityum
-Luvox
-Nardil
Karma
-Paxil
-Prozac
-Remeron
-Ritalin
-Serzone
-Tofranil
-Trazodone
-Wellbutrin
-Zoloft

Yıllar, aylar veya günlerce ilaç tedavisi gördükten sonra, kullanıcı bir uyuşturucu bağımlılığı geliştirebilir. Ancak kişi suçlanamaz, çünkü psikiyatriste ihtiyaçlarını yeterince analiz etmesi için güvenmiştir ve bundan sonra kendisi için uygun bir tedavi geliştirecektir. Bu nedenle, bu tıp profesyoneli, bu kişiye yardım etme görevinde bir şekilde bocalıyor, çünkü şu anda şüphesiz ek tedavi gerektirecek bir uyuşturucu bağımlılığı ile baskı altında.

Birinin inancını ve tam güvenini kötüye kullanmak utanç vericidir ve bu kadar kolay bir şekilde birçok kişinin hayatına zarar vermeye yardımcı olur. Eğitim ve yaşam deneyiminin devreye girdiği yer burasıdır. Çok azı reçeteli ilaçlar, etkileri ve yaşam sürenizi nasıl önemli ölçüde kısaltabilecekleri konusunda yeterince bilgi sahibidir. Psikiyatristlere danışmayı reddederek, psikiyatrik ilaçlarla ilgili edindiğiniz bilgileri yayarak ve uyuşturucu bağımlısı olanlara yardım ederek fark yaratabilirsiniz.

Narconon, benzersiz bir yaklaşıma sahip bir uyuşturucu rehabilitasyon ve tedavi merkezidir. % 100 doğal biyofiziksel uyuşturucu bağımlılığı programı, herhangi bir uyuşturucu ikamesi kullanmamaktadır. Narconons’un benzersiz programının etkili olduğu dünya çapında bilim adamları tarafından kanıtlanmıştır. Diğer uyuşturucu rehabilitasyon merkezlerinin aksine Narconon, uyuşturucudan uzak bir toplum için çalışan, kar amacı gütmeyen bir kuruluştur. Uyuşturucular uyuşturucuları iyileştirmez. İlaçlar bir hastalığı iyileştirmez. İlaçlar, bir soruna yalnızca riskli ve geçici bir çözümdür.

Referanslar:

(1) Dr. Mark Barber, Dikkat Eksikliği Bozukluğu Efsanesi, Freedom Magazine, Cilt. 29, Sayı 1, İnternet web sitesi, http://www.sntp.net/ritalin/ritalin_myth.html (27 Mart 2006’da erişildi).

(2) Psychiatry and the Creation of Senseless Violence, Citizens Commission on Human Rights, Internet website, http://www.cchr.org/index.cfm/9409/7749 (erişim tarihi 27 Mart 2006).

(3) Lawrence Stevens, J.D., Psychiatric Drugs: Cure or Quackery? İnternet sitesi,
http://www.antipsychiatry.org/drugs.htm (1 Nisan 2006’da erişildi).

(4) Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu, Ulusal Ruh Sağlığı Enstitüsü, İnternet web sitesi, http://www.nimh.nih.gov/publicat/adhd.cfm, Güncelleme 17/02/2006, (28 Mart 2006’da erişildi).

(5) Lora Mengucci, Anlamsız Şiddet, Psikiyatrik İlaçlar ve Öldüren Çocukların Yaratılması, İnternet web sitesi, http://www.tysknews.com/Depts/Educate/psychiatric_drugs
_kids_who_kill.htm, Güncelleme 14/10/1999 (2 Nisan 2006’da erişildi).

(6) Şiddet ve Psikiyatrik İlaçlar, Ulusal Akıl Sağlığı Taraması ve Çocukların Psikiyatrik Uyuşturulmasına Karşı Ulusal İttifak, İnternet web sitesi, http://www.ritalindeath.com/Violence-Drugs.htm, (1 Nisan 2006 erişildi).

(7) John Breeding, Ph.D., Okullarımızda Psikiyatri Hakkında Endişelenmek İçin 10 Neden, İnternet web sitesi, http://www.freedommag.org/english/vol36i1/page12.htm, (27 Mart 2006’da erişildi) .