Çeşitlilik ve Birlik: Benzerliklerimizi Kucaklamak

Sizden farklı olduğu için birinden hiç rahatsız oldunuz mu? Belki farklı bir etnik kökene veya ten rengine sahiplerdi, ya da belki siz daha “sokak zekası” iken “akıllı kitap” yapıyorlardı. Belki senden farklı giyinmişlerdir ya da belki onlar tarafından itildin ve nedenini bilmiyorsun.

Bu hafta, bir kişinin ruhani inançlarım yüzünden beni alenen alay ettiği rahatsız edici bir deneyim yaşadım. Yalan söyleyemem, soktu. Hepimiz beğenilmek ve kabul edilmek isteriz ve reddedildiğimizde canımızı yakarız. Bu kişiyi tanımıyordum bile, sadece ondan farklı olduğum için istisna yaptı. Bana bir şans vermedi ve bilmek isteyebileceği biri olup olmadığımı öğrenmeye çalışmadı. Benim hakkımda ona pek uymayan bir şey yüzünden kabul edilemez olduğumu varsaydı.

Belki de benzer bir deneyim yaşadınız? Dini inançlarınız, ten renginiz, beden ölçünüz, etnik kökeniniz veya başka bir sebepten dolayı birisi tarafından reddedildiniz mi? İyi hissettirmiyor, değil mi? Zamanla, bu tür deneyimler kendi öz değerimizi sorgulamamıza neden olabilir. Bir kişi diğerine karşı hoşgörüsüz olduğunda gerçekten ne olur? Yüzeyin altında ortaya çıkan iki dinamik olduğuna inanıyorum.

Birincisi, bilinmeyenin korkusu. Farklı kültürlerden, dinlerden ve toplumsal “sınıflardan” insanlarla kişisel deneyimimiz yoksa, genellikle klişeler altında çalışıyoruz. Webster’ın Yeni Dünya Sözlüğü stereotipi “sabit veya geleneksel bir kavram veya anlayış” olarak tanımlar. Başka bir deyişle, belirli insan türleri hakkında belirli şeylere inanmamız öğretildi. Geyik derisi peştamal içinde mızrak taşıyan ve yüzünde renkli boya bulunan kaslı bir adam görseniz, ne düşünürdünüz? Savage, değil mi? Ormanda dolaşırken onunla karşılaşırsanız, muhtemelen çok korkar ve size zarar vermek isteyip istemediğini merak edersiniz. Tek bildiğiniz, köyünün bir doktoru veya dini lideri olabilir. Onunla New York sokaklarında karşılaştıysanız, muhtemelen bir akıl hastanesinden kaçtığını düşünürdünüz. Deli gibi davrandığı için değil, herkesten farklı göründüğü için. Bilmediğimiz veya anlamadığımız şeylerden korkarız.

Farklı olan insanlardan korkmamızın bir başka nedeni de, genellikle onlar tarafından tehdit altında hissetmemizdir. Birinin dini inançları doğruysa, bizimki de yanlış olmalı. Belirli bir giyim tarzı popüler hale gelirse ve takip etmezsek, alay ediliriz ve zamanın gerisinde olduğumuz düşünülür. Doğru arabayı sürmeli, en yeni elektronik aletlerin hepsini satın almalı ve doğru sosyal çevrelerde hareket etmeliyiz. Buna “Rekabetçi Düşünme” denir. Haklı olmamız için bir başkasının yanlış olması gerekir. Kabul edilmemiz için bizden farklı olanları reddetmeliyiz.

Bu tür düşünme genellikle güvensizlik duygularından kaynaklanır. Kendimiz (veya kendimizin yönleri) hakkında güvensiz hissettiğimizde, bu güvensizliği başkalarından gizlemek için genellikle aşırı güvenmeye çalışırız. Rekabetçi toplumumuzda, her türlü zayıflığı göstermek ölümün öpücüğü olabilir. Sık sık kendimizi geliştirmek için başkalarını yıkma ihtiyacı hissederiz. Daha sonra “kazanan” gibi görünebiliriz. Ama böyle bir durumda gerçekten kazanır mıyız? Kendinizi geliştirmek için birini yerle bir ederek, yalnızca kendi imajınızı azaltmayı başarırsınız. Çoğu insan seni bir Kazanan olarak değil, bir Kabadayı olarak görecek. Bunu sözle ifade etmeyebilirler (aksi takdirde öfkenizi onlara çevirebilirsiniz!), Ama bunu düşünüyor olacaklar. Bu kendine güven değil, kibirdir.

Kendine gerçekten güvenen bir kişi, başkalarını aşağılama, alay etme veya reddetme ihtiyacı hissetmez. Aksine, başkalarını inşa etmeye çalışırlar, çünkü bunu yaparak kendilerini geliştirirler. Kendine güvenen bir kişi, farklı biri tarafından tehdit edilmez. Farklı birini tanımakla ilgileniyorlar. Başkalarından öğrenmede ve başkalarıyla paylaşmada değer görürler.

Birbirimizden ne kadar farklı görünürsek görünelim, düşündüğümüzden çok daha fazla ortak noktamız var. Pek çok kez hepimizin manevi düzeyde bağlı olduğumuzu söyledim ve buna gerçekten inanıyorum. Zaman zaman kendi hayatınızda bunun bir anını görmüş olabilirsiniz. Hiç tanımadığınız biriyle göz teması kurup onlarla içten bir gülümsemeyi paylaştınız mı? Kalabalık bir asansörde veya büyük bir toplantıda veya hatta sokakta olabilir. Bir an için, onlarla hiç konuşmamış olsanız bile, o kişiyle Arkadaşsınız. Gerçekleşen bir enerji alışverişi vardır ve onlar içinizdeki Tanrı’yı ​​da tanıdıklarından, onların içindeki Tanrı’yı ​​tanırsınız. Daha fiziksel bir düzeyde, hepimizin sevilmek ve kabul edilmek istemesi anlamında da birbirimize çok benziyoruz. Hepimiz ailelerimiz için güvenlik ve güvenlik sağlamak istiyoruz. Hepimiz üretken, mutlu bir hayat yaşamak isteriz. Özümüzde, farklı olduğumuzdan daha çok benziyoruz.

Hepimizin sahip olduğu ortak noktalara odaklanmaya çalışın. Birisi ne kadar farklı görünürse görünsün, onu benzer yapan şeyleri tanımaya çalışın. Ve onları farklı kılan şeyleri onurlandırın. Çeşitlilik harika bir şey. Hepimiz aynı olsaydık bu dünya ne kadar sıkıcı olurdu.

Seni popüler bir Sanskritçe kelime olan ~ Namaste ~ (nah-mah-STAY olarak telaffuz edilir) ile baş başa bırakıyorum, bu da “İçimdeki İlahi olanı tanır ve içinizdeki İlahi olana selam verir” anlamına gelir. Her birimizin içindeki Tanrı’nın kıvılcımını tanımak ve onurlandırmak ne güzel bir duygu. Günlük hayatımızda her zaman bunu yapmaya çalışalım.