Yaşanacak Kelimeler?

Geçen gün haberleri izlerken, “yaşayacak sözlere” sahip insanların sık sık başkalarına saldırmaya ve hatta öldürmeye başladığını anladım. Şiddet eylemlerine dönüşebilecek şiddetli düşünceleri haklı çıkarmak için kelimeleri kolayca kullanabileceğim kendi öfkeli gençliğimi düşündüm. Kelimeler araçlardır ve yine de baruttan daha tehlikeli olabilirler.

Birbirlerini işaret eden iki adamın birbirine baktığını hayal edin. Biri yaklaşmakta olan bir kasırgayı işaret ediyor, diğeri de onlara doğru giden şiddetli bir yangını gösteriyor. Her biri kendi gerçeğini görür ve diğerinin elini görünce kızar. Her biri diğerinin elinin “yanlış” olduğunu hissediyor. Bu aptalca görünebilir, ancak kasırga ve yangını herhangi bir modern meseleyle ve elleri kelimelerle değiştirin ve bu sahne ne sıklıkla iletişim kurmaya çalıştığımızı anlatıyor.

Aynı gerçeklere ve deneyimlere bakıyormuşuz gibi, sözlerimizle birbirimizi işaret ediyoruz. Başkalarının sözlerinin neye işaret ettiğine bakmayı öğrenmek yerine, sözlerimizin doğru olduğunu kanıtlamak istiyoruz. Kelimeler baştan çıkarıcıdır ve tüm inkar edilemez faydalarına rağmen, onlara odaklandığımızda, onları göstermeleri gereken gerçekten daha önemli hale getirdiğimizde bizi anlamaktan uzaklaştırabilirler.

Yaşanacak Kelime Yok

Bu sadece başkalarıyla iletişimle ilgili değil. Dünyayı kendimize açıklamak için kullandığımız kelimeler ağına odaklanır ve hapsoluruz. Örneğin, bizim “tanımlarımızla” karşılaştırılma şekline göre şeyleri “doğru” veya “yanlış” olarak adlandırıyoruz. Matematiğin tersine, kelime formülleri ve tanımları asla bu kadar kesin olamaz. Gerçekliğin tüm gerçeğini kuşatamazlar. Örneğin, en az çabayla, “çalmanın” doğru olacağı ve yanlış birine “yardım etmenin” olacağı bir durum yaratabilirsiniz.

Bu, dili veya mantığı kullanmaya karşı bir argüman değildir. Sadece her ikisi de sadece bir yere kadar gitti. Sizi ülke veya dünya geneline götüren bir araba gibi, kullanışlıdırlar, ancak bir araba gibi, yalnızca belirli şekillerde kullanışlıdırlar ve çeşitli hedeflerinize vardığınızda onlardan inmeniz gerekir. Göle gitmek sorun değil ama göle götürmek sorun değil. Sözlerimiz ve mantığımız bizi tehlikeli durumlara götürdüğünde yaptığımız şey budur.

Yine de yaşamak için kelimelere sahip olmak tehlikeli olabilir mi? Kesinlikle. Bir keresinde başka türlü şefkatli birinin, hayvan zulmü yasalarına karşı olduğunu söylediğini duydum çünkü onları savunacak mantıklı ve savunulabilir bir dizi kelime bulamadı. Yeni bir makine görseydi, onu açıklayıp tarif edene kadar var olduğuna inanmayı reddeder miydi? Gerçeklik ve doğru ve yanlış gerçekliği kelimelerin dışında var olur – bunlar kelimelerin kendileri değildir.

Akşam haberlerinde bir adamın Irak’a nükleer bomba atma hakkımız olduğunu ve yapmamız gerektiğini söylediğini izledim. Nedenini açıkladığında, sahip olduğu şefkatli dürtüler ne olursa olsun, sözlerine, mantığına ve bunların onu nereye götürdüğüne tam bağlılığı tarafından aşırı yönetildiğini görebiliyordunuz. Sözlerinin ve mantığının dışında gerçek olabileceği hiç aklına gelmedi.

“Yalan söyleme” veya “kendimizi savunma hakkımız var” gibi kurallara sahip olmak harika. Bu kuralların bir gün bizi yüzüstü bırakacağını ve yenilerini yapmak zorunda kalacağımızı hatırlamak daha da iyidir. Kelimeler sadece araçlardır. Ölmek için sözler var ama yaşanacak sözcükler yok.