Yaşa ve Yaşa, Doğanın Mesajı

Hem artık terk edilmiş Lamarkçılık (edinilmiş özelliklerin varsayılan mirası) hem de Evrim Teorisi, işlevin formu belirlediğini varsayar. Doğal seleksiyon, her bir habitatta (adaptif radyasyon mekanizması aracılığıyla) hayatta kalma işlevini (“en uygun olanın hayatta kalması”) yerine getirmek için en uygun formları ödüllendirir.

Peki doğal seçilim kimin hayatta kalmasıyla ilgilidir? Bireyin hayatta kalması mı? Türlerin? Habitat veya ekosistem hakkında? Bu üçü – birey, türler, habitat – hedeflerinde ve eylemlerinde mutlaka uyumlu veya karşılıklı olarak pekiştirici değildir.

Fedakârlığın nemli gözlü argümanlarını bir kenara bırakırsak, bireysel hayatta kalmanın bazen türlerin hayatta kalmasını tehdit ettiğini ve tehlikeye attığını kabul etmek zorunda kalırız (örneğin, eğer birey hasta, zayıf veya kötü ise). Her çevre bilimcisinin onaylayabileceği gibi, bazı türlerin gelişmesi, tüm habitatların ve ekolojik nişlerin varlığını riske atar ve diğer türlerin yok olmasına yol açar.

Bencil kendi kendine yayılmanın potansiyel aşırılıklarını önlemek için, hayatta kalmak kendi kendini sınırlar ve kendi kendini düzenler. Salgınları düşünün: Sonsuza dek sürmektense, belirli sayıda konukçu enfekte olduktan sonra yok olurlar. Bu bir tür Nash dengesidir. Makroevrim (tüm organizma gruplarının koordineli ortaya çıkışı) her seferinde mikroevrimden (türlerin, ırkların ve alt türlerin seçici dinamiklerinin) üstün gelir.

Rakip popülasyonların ihtiyaçları ve baskıları arasındaki bu hassas ve kendi kendini düzelten denge, tek organizma veya türlerde bile kendini gösterir. Fenotipin farklı kısımları her zaman farklı oranlarda gelişir, böylece kaynaklar ve uyumsuz değişiklikler için topyekun bir mücadeleyi önler. Bu “mozaik evrim” olarak bilinir. Kaynakları çeşitli oyuncular ve temsilciler arasında en iyi şekilde tahsis ettiği iddia edilen “piyasanın görünmez eli” ni anımsatıyor.

Dahası, evrim, üreme hızı, popülasyonları habitatın destekleyebileceği bireylerin sayısını (habitatın taşıma kapasitesi) aşmayacak şekilde genişleyen organizmaları tercih eder. Bunlara K-seçimi türleri veya K-stratejistleri denir ve adaptasyonun poster çocukları olarak kabul edilir.

Yaşa ve yaşat evrim, orman kanunu değil, evrimle ilgilidir. Hayatta kalmaya uygun tüm türlerin hayatta kalması, birkaç açgözlü, son derece uyumlu, savaşan yırtıcıların hegemonyasına tercih edilir. Doğa, fetihle ilgili değil, uzlaşmayla ilgilidir.