Profesörünüzü Anlamak

Fred MacMurray’ın oynadığı siyah beyaz Disney filmini hayal edin: Flubber’ın sevilen mucidi, eski dalgın profesör, eski püskü bir hırka giyiyor ve evin arkasındaki garajında ​​sonsuz yeni, eğlenceli mekanizmalar hayal ediyor.

Ya da klasik profesörün çok sevdiği, boynuz çerçeveli gözlükleri ve dirseklerinde deri yamalı tüvit ceketi ile görülmesi kolay eski MGM filmini hayal edin. Oldukça telaşlı, tapınaklarda grileşiyor ve yapmayı en sevdiği şey, kitaplarla kaplı çalışmasında (elbette ceket ve kravatla) takılmak, Türlerin Kökeni’nde ya da büyükbaba saati gibi başka bir hafif okumada özümsemek. Yavaş yavaş akşamı geçiyor.

Şimdi büyük mıknatısı çıkarın ve bu video kaseti silin. Bugünün profesörleri tiplendirmeye karşı çıkıyor. Tüvit ceketler veya spandeks bisiklet şortları giyebilirler. Kişilikleri, sade (“aile morg işine katılmalıydı”), kızarmış (“altmışlar çok havalı”) ve çılgın (“50 numaralı karayolu üzerindeki Ramada Inn’deki karaoke salonunun yıldızı”) arasında değişebilir. Ollie North askeri vızıltı kesimleri, Richard Simmons permaları, Shirley MacLaine peri patlamaları, Gilligan kase kesimleri veya Michael Jacksonwell, yaptığı o yüz üstü ipleri olabilir. Ancak profesörlerin ortak bir yanı var: Hepsi fakültede pozisyonlarını kazanmak için çok çalıştılar.

Muhtemelen hocalarınızın çoğuna saygı duyacaksınız; Hatta bazılarına tapabilir ve bir gün büyük bir nostaljiyle geriye dönüp bakabilirsiniz. Birkaçı, şu ya da bu nedenle, korkmaya başlayabilirsiniz.

Ama gözünü topun üzerinde tut; ne için burada olduğunu unutma. Asıl endişeniz profesörü sevip sevmemeniz değil, ondan öğrenip öğrenemeyeceğiniz olmalıdır. İşte duyabileceğiniz bir şey: “Evet, matematikte D aldım. Sadece öğretmenimi sevmedim.” Bu çok zayıf! Akla yatkın bir açıklama yerine bu, daha çok kesemediği ya da yeterince çabalamadığı için kursu bombalayan mızmız bir veletten gelen bir mazeret gibi geliyor. Muhtemelen sesin böyle olmasını istemiyorsunuz (umuyoruz!).

Aslında şu sahneye tanık olduk: Chad’in annesi, üniversite notları konusu gündeme geldiğinde aile birleşimindeydi. Bazı kız kardeşleri ve kuzenleri çocuklarının notlarıyla övünüyordu; ancak bu konuda övünmek için kesinlikle hiçbir nedeni olmayan Çad’ın annesi, oğlunun kasvetli akademik siciline en güzel yüzünü koymaya çalıştı. “Chad çok zeki,” diye başladı. Aile üyeleri iç çekti ve gözlerini devirdi; son on yedi yıldır Çad’ın “parlaklığını” ve mide bulandırıcılığını duymuşlardı. “Profesöre saygı duymadığı sürece kendini bir sınıfa başvurmayı reddediyor,” diye ısrar etti. “Öğretmene saygısı yoksa parmağını bile kıpırdatmaz.”

Bu övünecek bir şey mi? Çad’ın yanlış anlaşılan bir dahi olduğu ve aslında iğrenç davranan ve kamufle etmekten üstün olan vasat bir zekanın uyumsuzluğu değil, muhtemelen şaşırtıcı bir aşağılık kompleksi nedir? Biz öyle düşünmüyoruz.

Buradaki amacımız şudur: Siz ve profesörleriniz iyi geçinirseniz, üniversitedeki işiniz daha kolay ve çok daha keyifli olacaktır. Bu nedenle, önümüzdeki dört yıl boyunca uğraşacağınız bu farklı kadın ve erkek grubu hakkında bir şeyler öğrenmek sizin açınızdan akıllıca bir hareket ve iyi bir kişisel politika.

Hiyerarşi

Tıpkı orduda olduğu gibi, akademisyenlerde de bir hiyerarşi vardır. Profesörünüzün kolejdeki statüsüne ilişkin büyük bir ipucu elde edebilirsiniz; rütbesine göre hizmet, akademik ve mesleki başarı sırasını gagalayabilirsiniz (kurs kataloğunda olmalı; okul telefon rehberinde de olabilir).

En alt basamakta, askeri erlerde olduğu gibi, eğitmenler veya öğretim görevlileri vardır (çeviri: iş güvenliği yok, en iyi ihtimalle geçici bir pozisyon, merdiveni çok hızlı bir şekilde yükseltmeleri gerekiyor).

Sırada teğmen yardımcısı profesörler var. Bu, yeni doktora programlarının genellikle başladığı yerdir (geleneksel olarak, birisini burada eğitmenden daha fazla başlatmak daha büyük bir güven oyu); kendilerini kanıtlamak için hâlâ gidecekleri yollar var ama bunu yapmak için daha çok zamanları var.

Yaklaşık dört ila yedi yıllık tipik bir “pencere” den sonra, başarılı olan (veya bir şekilde meslektaşlarını ve dekanları iyi yaptıklarına ikna eden) yardımcı doçentler doçentlik derecesine yükseltilebilir.

Sonunda, şimdi ordudaki binbaşıların kabaca eşdeğeri olarak sıralanan bunlardan bazıları, tam profesörlüğe veya resmi olarak adlandırıldığı gibi profesörlüğe yükseltilecek. Artık albaylar, hatta generaller.

Bazı kurumlar, en seçkin öğretim üyelerini, bağışlanmış bir pozisyon ve daha yüksek bir maaş anlamına gelen “süper derecelerle” onurlandırır. Birini “Üniversite İktisat Profesörü” veya “Truman Langdon Kimya Profesörü” olarak listelendiğini görürseniz, bu kişinin üniversitenin gözünde altın olduğunu varsayabilirsiniz; kuruma özel bir prestij getirdiğini ve bunun için ödüllendirildiğini. (Bunun için yararlı çeviriler “lütfen fakültemizden ayrılmayın ve büyük hibenizi yanınızda götürmeyin” olabilir. Veya, “Fakülte içinde herhangi bir şey yayınlayan tek kişi sizsiniz. Lütfen burada kalın ve iyi görünmemizi sağlayın.” )

Ölçeğin diğer ucunda (fayda yok, köle işçiliği), AI (yardımcı eğitmenler) veya daha yaygın olarak TA’lar (öğretim asistanları) olarak adlandırılan yarı zamanlı öğretim üyeleridir. Çoğunlukla, bunlar, doktoraları üzerinde çalışırken sınıfta öğretim deneyimi ve mali destek alan ileri düzey lisansüstü öğrencilerdir. (Bu, onlardan çok sayıda not vermeleri ve dersler hazırlamaları beklendiği anlamına gelirken, aynı zamanda dersler alıp onlara tam zamanlı, ücretli bir iş kazandıracak harika bir tez üzerinde çalışıyor olmaları gerekir. bir yerlerde bazı fakültelerde.)

Özellikle birinci sınıf seviyesindeki birçok lisans dersi asistanlar tarafından verilmektedir ve büyük bir üniversiteye giderseniz, ilk veya iki yılınızda neredeyse kesinlikle birkaçıyla karşılaşacaksınız. Bu mutlaka kötü değildir; ÖA’lar genellikle etkili ve ilgili öğretmenlerdir ve birçok lisans öğrencisi, onları daha yaşlı ve belki de daha uzak olan tam zamanlı öğretim üyelerine tercih eder.

Görgü kuralları

“Profesör” diyerek yanlış gidemezsin. Her seviyede uygun adres biçimidir. (Gerçek rütbesi bu olsa bile öğretmeninize “Doçent Doktor Jones” demeyin.) Tarih öğretmeniniz Bay Smith’e “Doktor Smith” olmasanız bile Doktora derecesine sahip olduğundan emin olun. Birine doktora verdiğiniz için, yanılıyor olsanız bile nadiren ıslah edileceksiniz. TA’lar genellikle ilk isimleriyle çağrılmayı tercih ederler, ancak bunu söylemelerini beklerler; bu onların çağrısı. Aksi takdirde, onlara “Bay” olarak hitap edin. veya “Bayan”