Devlet Okulu Seçimi Olmadığında Ne Olur?

Tesisi halka açık bir turla gezdiğimde Trenton Merkez Lisesi’nin büyüklüğüne hayret ettim.

380.000 fit kare; Bunu bir perspektife koymak için, bir banliyö alışveriş merkezinde üst üste dizilmiş üç ana mağaza hayal edin. Trenton Central High, Garden State’teki en kalabalık yedinci ortaokuldur. Yaklaşık 2.800 öğrencisi ile şehir liseleri arasında dördüncü en büyük kayda sahiptir; New Jersey’deki liseler arasında sadece Elizabeth High, Dickinson High (Jersey City) ve Eastside (Paterson) daha fazla öğrenci kaydeder.

75 yaşındaki binanın karakteri, yarım asır önce Broadway’de imrenilen bir tiyatro ve muhtemelen günümüzün en son teknolojiye sahip bir yüzme havuzu var, ancak beklediğiniz sorunlar var. çok uzun süren bir yapıda bulun.

Sorunlar burada bitmiyor; bina, bu sorunlu okul için buzdağının sadece görünen kısmı.

Trenton devlet okulu sistemi, hiçbir Çocuk Geride Kalmasın altında bölge genelinde “iyileştirilmeye ihtiyaç duyuyor” ve okul yönetiminin ve idarecilerin ilkokul, ortaokul ve orta öğretimi yeniden yapılandırma seçeneklerini göz önünde bulundurması gereken sonraki yıllara girmiştir. Trenton Merkez Lisesi, son beş yıldır bu federal yasa kapsamında Yeterli Yıllık İlerleme (AYP) yapamadı. Aynı zamanda bir Trenton devlet okulu olan Günışığı-Alacakaranlık Lisesi de benzer sıkıntılar içindedir.

No Child Left Behind altında, AYP standartlaştırılmış matematik ve İngiliz dili sanatları sınavlarından alınan puanlara dayanmaktadır. New Jersey’de ırk, özel eğitim veya ekonomik koşullardan bağımsız olarak% 100 yeterlilik hedefiyle her yıl çıta veya geçme oranı yükseltilir.

Bir okul AYP’yi karşılayamazsa, Geride Kalan Çocuk Yok birkaç olası çözüm anlamına gelir: okulu yeniden yapılandırın, yönetimi değiştirin, okulu özelleştirin veya bir sözleşmeli okula dönüştürün. Ebeveynlere ayrıca, çocuklarını AYP yaptıran aynı semtte bulunan başka bir devlet okuluna nakletme veya masrafları ilçenin hesabına çocuklarına özel ders sağlama seçeneği sunulmalıdır.

Bu beni büyük bir endişeye götürüyor: Öğrenciler ve ebeveynlerinin seçenekleri olmadığında ne olur – çünkü yerel devlet liseleri şehirdeki tek lisedir, yoksa AYP ile tutarlı bir şekilde tanışan hiçbiri yok mu?

Benzer bir çıkmazda topluluklar bulmak için Trenton banliyölerinin çok ötesine bakmam gerekmiyor. Trenton’u çevreleyen üç topluluk: Ewing, Hamilton ve Lawrence Township aynı ikilemle karşı karşıyadır. Bu sorunun New Jersey’e özgü olduğuna inanacak kadar cesur değilim.

Sorun, Geride Kalan Çocuk Yok’ta olduğu kadar okullarda değil – kanun, kamu politikasının temeli olarak yeterliliği kullanıyor.

Herhangi bir lisenin başarısının veya başarısızlığının ölçümü, yalnızca yüksek riskli standartlaştırılmış testlerdeki öğrenci performansına dayalı olamaz. Lise öğrencileri aynı değildir; farklı tutkuları var, aynı dersleri almıyorlar ve 16 yaşını doldurduktan sonra okulu bırakma seçeneğine sahipler.

Yeterlilik bir lise için bir performans ölçütü olabilir, ancak her şey, her şey, herkes için sonuç olamaz. Dahası, No Child Left Behind, bir okulun daha iyi performans göstermesi için hiçbir teşvik sunmaz, yalnızca utanç tehdidi sunar; AYP’yi yapamayan okulların yıllık listesi, sadece mahalle sakinlerini ve ebeveynleri kızdırıyor ve sadece kötü bir okul algısının gerçek olduğunu doğruluyor.

Daha iyi bir politika, yetkin olmaktan çok daha fazlasını elde eden öğrencileri tanıyacak ve ödüllendirecek ve bir lisenin, öğrencilerinin halihazırda yaptırdığı testleri kullanan daha geniş bir dizi önlemdeki başarılarını kabul edecektir, örneğin:

SAT puanları: İnsanlar sürekli olarak kolej futbolcularının zekasıyla dalga geçtiğine göre, üniversiteye kabul için kalifiye olan kaç öğrenciyi bulmak için neden giriş standartlarını bir temel olarak kullanmıyorlar? Öğrenci sporcular için NCAA Clearinghouse yönergeleri, not ortalamaları ve test puanlarından oluşan bir performans matrisine dönüştürülebilir. Clearinghouse yönergeleri yalnızca ölçülebilir değildir; 750’den fazla dört yıllık kolej, kayıt için SAT sınavına bile ihtiyaç duymadığından, bunlar da daha katıdır. Yüksek puanlar ve yüksek notlar en yüksek puan değerine, düşük puanlar ve düşük notlar açıkça daha düşük puanlandırılacaktır. Böyle bir matris, müdürlere ve okul yönetim kurulu üyelerine üniversiteye gönderdikleri öğrenciler hakkında bir fikir verebilir.

Silahlı Hizmetler Mesleki Yetenek Bataryası (ASVAB) içindeki Silahlı Kuvvet Yeterlilik Testi (AFQT), askerlik hizmetini seçen öğrenciler için puanlar: Askeri web sitesine göre, AFQT, aritmetik muhakeme, matematik bilgisi, kelime bilgisi ve paragraf anlama testidir. Bu, standartlaştırılmış bir teste çok benziyor. Okulların, Çocuk Geride Kalmasın başlığı altında orduya öğrenci bilgilerini vermesi gerektiğinden, silahlı servisler, sınava giren öğrencilerin geçme / kalma oranlarını paylaşmada sorun yaşamamalıdır.

Okul meslek öncesi veya mesleki eğitim sunuyorsa, lisanslama sınavlarından geçme oranları. Eğitim programlarının amacı öğrencilerin geçmesine yardımcı olmak olduğu için bu açıktır.

New Jersey Lise Yeterlilik Değerlendirmesi veya New York Eyaleti Regents Sınavları gibi eyalet zorunlu lise sınavlarında yeterlilik / ileri düzey yeterlilik.

Listeye iki önlem daha ekleyeceğim: okul bırakma oranındaki azalma ve yeniden tanımlanmış mezuniyet oranı. 16 yaşından sonra, sınıf seviyesinin tanımı liseye bağlı olarak farklı anlamlar kazanır.

Zengin okul bölgelerinin üç veya dört yıllık mezuniyet oranı çok yüksek olsa da, ekonomik olarak dezavantajlı öğrencilere hizmet veren diğerlerinde okul, iş ve aile sorumluluklarını dengelemek zorunda olan öğrenciler olacaktır. “Zamanında” mezun olma olasılıkları daha düşüktür, ancak kendi gerçeklikleriyle uğraşırken onları başarısızlık olarak etiketlemek tamamen yanlıştır.

Önemli olan, lise müdürlerinin, tıpkı kolej kayıt memurlarının yaptığı gibi, okullarına giren her birinci sınıf ve transfer sınıfı için mezuniyet oranlarına erişebilmeleri gerektiğidir. Ayrıca öğrencilerin neden ayrıldıklarını ve ayrıldıktan sonra başka bir okuldan mezun olup olmadıklarını da bilmeleri gerekir.

Bu ölçüler, bir endekste birleştirildiğinde, bir lisenin “iyi” veya “kötü” olduğunu göstermekten daha fazlasını yapacaktır; öğrencilerinin gittiği yönü ve gittiyse veya başaramadıysa göstereceklerdi. Okul şehirdeki tek oyunsa, eğitimciler bu bilgileri müfredat geliştirmek için kullanabilir veya öğrencilerine başka bir okula transfer olsalar bile gerçek seçenekler sunan anlaşmalar yapabilir.

Eğitimciler, ebeveynler ve politikacılar arasında SAT’ın veya profesyonel ve mesleki test bataryalarının lise öğrencileri için zaten yüksek riskli testler olduğuna dair herhangi bir tartışma çıkacağından şüpheliyim.

Üniversite, istihdam, askerlik veya aile sorumlulukları olsun, lise öğrencilerimizin ne yapmak istediklerini bilmemiz ve oraya varmalarına yardımcı olmamız gerekir. Liselere geçme / kalma notları vermek için daha standart testlere ihtiyacımız yok; öğrencileri hayatlarında ilerlemek için zaten yeterince alıyorlar.