Bütün Gece Bir Serenade Haçlı Seferi Oldu

Özellikle geceleri uykunun çok kırılgan bir mal olduğu yaştayım. En az gürültü bedenimi tam bilince uyandırıyor. Vücudum diyorum çünkü beynimin bilinçli olduğundan emin değilim. Kafamda herhangi bir bilinçli gri hücre olmadığına inandırmak için çok fazla kanıt var. En azından, birden fazla kez ifade ettiği Papaz Evi’nin Şefkatli Sahibinin görüşü budur.

Tüm bunların kafa karıştıran yanı, gün boyunca uykuya dalmakta zorluk çekmem. Sadece elimde bir kitapla oturmama izin verin ve hiçbir zaman Slumber-ella dünyasındayım. İşleri daha da kötüleştirmek için, dünya etrafımda patlayabilir ve ben bunu asla duymam.

Bu beni gece uyku alışkanlıklarıma geri getiriyor. Neden gündüzleri etrafımda ne gürültü olursa olsun uyuyabiliyorum ve neden geceleri en ufak bir ses bile uyandırdığımı anlayamıyorum.

Tüm çareleri denedim ve hala kendimi iyi bir gece uykusu alamaz buluyorum. Bir keresinde uyumadan hemen önce güzel bir fincan sıcak kakao denedim, ama tam uyurken kendime döktüm, bu da beni yeniden uyandırma ve karımı endişelendirme etkisine sahipti.

Birisi, uyumadan hemen önce yatakta biraz okumayı denemem için önerdi. Bunu neden daha önce hiç düşünmediğimden emin değilim, ama çok memnun kaldım.

Uyku sorunumun üstesinden geldiğim için ne kadar mutlu olduğumu söyleyemem. Gece boyunca uygun uykudan tazelenmiş olarak sabah uyanmaktan daha iyi bir şey yoktur.

Sonra, gece dünyam gürültülü, cıvıl cıvıl bir durma noktasına geldi.

Üç hafta önce önümüzdeki Perşembe günü geldi, bugüne kadar kaydettiğim tüm ilerlemeyi tersine çeviren bir olay oldu. Tam kitabımı bir kenara bırakıp iyi bir gece uykusu için örtülerin altına sokulduğum sırada karım yatağa fırladı ve haykırdı, Bu ses nedir?

Dikkatle dinledik ve yeterince emin olduk, gece yabancı bir gürültü oldu.

Fısıldayarak, neden bilmediğim için, karım bana, yatak odamızda bir kriket olduğunu söyledi. Hem nefesimizi tuttuk hem de dinledik.

Cıvıl cıvıl cıvıl cıvıl cıvıltı.

Bana kriket gibi geliyor, kabul ettim.

Sonra neredeyse üç haftalık bir kabusu başlatan o uğursuz sözleri söyledi. O kriket bul ve ondan kurtul.

Her görevli kocanın yapacağı gibi kalktım ve gürültünün nereden geldiğini bulmaya çalıştım. 15 dakikalık özenli bir araştırmanın ardından yatak odamızda kriket olmadığı ve gürültünün dışarıdan geldiği sonucuna vardım.

Dışarıda o sesi çıkaran her şeyi rahatsız etmemek için pencereyi dikkatlice açtım. Dikkatlice dinledikten sonra, arka bahçemize yeni bir komşunun, tam da yatak odası penceremizin hemen dışındaki ağacın taşındığını fark ettim.

Cıvıl cıvıl cıvıl cıvıl cıvıltı. Yeni komşumuzun bir ağaç kurbağası olduğu ortaya çıktı.

Ağaç kurbağalarına karşı hiçbir şeyim olmadığının burada ve şimdi bilinmesini istiyorum. Hayvanları ve her türden canlıyı seviyorum. Ve normalde ben cana yakın, anlaşması kolay bir adamım. Arkadaşıma, kurbağaya veya Tanrıların yaratıklarından herhangi birine karşı düşmanlık beslemiyorum.

Bu kuralın bir istisnası var. Her kuralın bir istisnası vardır. Olmasaydı kural ne olurdu?

Bunun istisnası, yatak odamın penceresinin dışındaki ağaçta bulunan ağaç kurbağasıdır. Bu yaratıkla bir ültimatom yayınlayarak akıl yürütmeyi denedim. Ancak bu tarihe gelince, bu şeytani yaratığı geceleri sessiz kalmaya ikna eden hiçbir şey yok.

Tüm gece boyunca cıvıltı cıvıltı cıvıltıları.

Tam olarak ne zaman başladığından emin değilim, bu gece serenadı, ama her sabah 6: 11’de hava hala karanlıkken istifa ediyor, bu yüzden yerini bulamıyorum. Bunun aşağılık bir numara olduğunu düşünüyorum.

Neredeyse üç hafta boyunca bu gece gürültüsü kesintisiz bir şekilde gitti.

Cıvıl cıvıl cıvıl cıvıl cıvıltı.

Yaklaşık Çarşamba akşamı sonunda bu sinir bozucu cıvıltıya alışmaya başladım ve sonunda uykuya dalabildim. Sonra aşağılık canavar taktiklerini değiştirdi.

Cırıltılı cıvıltı her zamanki gibi cıvıldadı ve sonra durdu. Bu sessizlik, gece bir pompalı tüfek patlaması gibiydi ve gözlerim tam alarm pozisyonunda açıldı. Aniden durduğu anda tekrar cıvıldamaya başladı.

Beni sahte bir güvenlik duygusuyla uyuşturacak kadar uzun süre cıvıldadı ve tam uyumak üzereyken, küçük serseri cıvıldamanın ortasında durdu ve yeniden tam uyanık olmama neden oldu.

Artık cıvıl cıvıl serenatları için tutsak bir dinleyici kitlesi olduğunu biliyor ve bu konuda yapabileceğim hiçbir şey yok. Uyku, bir zamanlar bildiğim gibi, sevilen bir anı haline geldi.

Her zamanki gibi, teselli için İncil’e döndüm. Şans eseri Mezmur 127: 1-2’ye rastladım (KJV.)

Evi Rab inşa etmedikçe, onu inşa etmek için boşuna çabalarlar: Rab şehri koruduğu takdirde, bekçi uyanır ama boşuna. Erken kalkmanız, geç oturmanız, üzüntü ekmeğini yemeniz boşunadır; çünkü sevgili uykusunu verir.

Pek çok şey bizi uyanık tutsa da, sevgili uykusunu vermeyi vaat eden Rab’de huzurlu bir gece uykusunun kesin bir yolu vardır.