Sıklıkla her insanın benzersiz olduğu ve gezegendeki diğer sekiz milyar insandan tamamen farklı olduğu söylenir. Farklı insanların farklı ilgi alanları, önyargıları, istekleri, ihtiyaçları ve arzuları vardır. Bu ilgi ve arzuların bir kişiyi yaşamda nereye götürdüğü tamamen her gün verilen her karara bağlıdır.
Örneğin, üniversitedeki tipik bir genç, hayatı ev ve sınıf etrafında dönen bir “iyiliksever” olmak arasında seçim yapabilir; ya da biraz çılgına dönüp her türden yeni şeyi deneyebilirsiniz. Yeni şeyler deneyimlemek, kızlarla tanışmak, yakın ilişkiler kurmak, alkol almak ya da uyuşturucu kullanmak kadar riskli bir şey yapmak kadar basit olabilir.
Uyuşturucu kullanmayı deneyen gençler, bunu genellikle akran baskısı ve ait olma ihtiyacı nedeniyle yapar. Arkadaşlarda yapılan kötü seçim, normalde normal olan bir gencin gemiden geçmesine ve yasadışı uyuşturucu bağımlısı olmasına neden olabilir. Bazen, akran gruplarının baskısı ve kötü etkisi, bir gencin doğru ve yanlış duygusunun veya onlara evden ve kiliseden öğretilen değer ve ilkelerin üstesinden gelebilir. Uyuşturucu bağımlısı olmayan bazıları, sadece “uçmanın” nasıl bir his olduğu konusundaki merakı gidermek için uyuşturucu kullanmayı denediklerini söylüyor.
Bir insanın yeni şeyler deneyimlemesi ve denemesi için olağan dönem, gençlik yıllarında olacaktır, çünkü dünyaya karşı merakı o yaşlarda en yüksek noktadadır. Hemen hemen hepimiz hayatımızın bir döneminde uyuşturucu ve alkole maruz kaldık. Alkol, bazıları için sosyal bir içecek olarak kabul edilir, ancak bu daha zor bir alkol bağımlılığı veya alkolizmle sonuçlanabilir. Daha endişe verici bir gerçek, belirli sayıda genç erkek ve kız çocuğunun esrar, “kristal meth” ve hatta LSD gibi uyuşturucu bağımlısı olduğunu bilmek olacaktır. Bu bağımlılık, daha tehlikeli bir duruma yol açarak uyuşturucu rehabilitasyonuna girmelerine neden olabilir.
Elbette, iyileşmekte olan bir bağımlı, bir uyuşturucu rehabilitasyon tesisinde hapsedilme ihtimalinden doğal olarak endişeli veya korkmuş olacaktır. Rehabilitasyondan çıktıktan sonra ne göreceklerini ve ne düşüneceklerini bilemedikleri için kaygı her zaman mevcuttur ve hissedilir. Bunları rehabilitasyona dönüştürmek, sadece hasta için değil ebeveynler için de depresyona neden olabilir. Elbette bağımlı kişi, ilacını bina içinde kullanamadığı ve uyuşturucu bağımlısı arkadaşlarından ayrılacağı için rehabilitasyona girmek istemiyor. Bu izolasyon veya ayrılık doğal olarak depresyona neden olur. Detoksifikasyon, danışmanlık ve temel bağımlılık tedavisi için bir zaman olacağı için hem ebeveynler hem de hasta için zor bir dönem olurdu.
Bir rehabilitasyon merkezinde olmak, bağımlıya ceza vermek gibidir. Bu senaryoda, kimyasal bir maddenin bağımlısı ve kölesi olmak yerine, katılmaları, dinlemeleri, işbirliği yapmaları ve sağlıklı, uyuşturucusuz bir yaşama sahip olmanın faydalarını öğrenmeleri gerekmektedir. Orada belirli bir süre kalmaları gerektiğinde, depresyon düşünceleri ve uyuşturucudan çekilme duyguları ortaya çıkabilir. Geri çekilme semptomları nedeniyle bu hastalarla konuşmak veya iletişim kurmak zor olabilir. Rahat ve sakin bir ortama sahip olarak, bu, hastalardan stres ve kaygıdan kurtulmaya yardımcı olabilir ve onlara hayata yeni bir bakış açısı kazandırabilir.
Bağımlı, rehabilitasyon merkezinde ayaktan hasta, kısa süreli yatan hasta veya uzun süreli yatan hasta programları olarak kayıtlı olsun, ilaç danışmanlığı faaliyetleri, açık forumlar ve azalmaya yardımcı olabilecek eğitim tesisleri ile uğraşmak zorunda kalacaklardır. uyuşturucuya olan ihtiyaçları. Zaman geçtikçe depresyon azalmalıdır çünkü rehabilitasyon seansları sayesinde hasta bağımlılıktan nasıl kurtulacağını öğrenecek ve iyileşme yoluna geri dönecektir.
GIPHY App Key not set. Please check settings