Uyluk Ateşi: Lateral Femoral Kutanöz Nöropati

32 yaşında Sigmund Freud yeni bir problem geliştirdi. İğrenme ve diğer hoş olmayan hisler, sağ kalçasının dış tarafındaki deriyi ele geçirmişti. Yürümek semptomlarını daha da kötüleştirdi. Etkilenen cilt dokunmaya son derece hassastı ve iç çamaşırlarının olağan ovulması bile bölgeyi tahriş etti.

Yedi yıl sonra 1895’te, Freud bir Alman tıp dergisi için kendi gözlemlerini yazdığında, anormal hisler hala mevcuttu, ancak göç etmişti. İlk başta, rahatsızlık alanı uyluğun üst kısmına yakın bir yerde daha belirgindi, ancak anormal hisler yavaş yavaş, dizinin kenarından bir elin üzerinde avuç içi büyüklüğünde bir alana doğru hareket etti.

Freud bu bölgeye bir kat deri sıktığında, sol uyluğundan daha fazla acıttı. İğne deliği hissettiği halde, o da yandı. Öyle bile olsa, anormal deri bölgesi içindeki tek tek noktalar, normal olarak ağrılı manevralara karşı duyarsızdı. Ayrıca sıcaklık hissinin bozulduğunu da fark etti. Etkilenen cilde karşı yerleştirilen sıcak nesneler, etkilenmeyen alanlara göre daha soğuk hissedilir. Ve orijinal iğneleme hissi zamanla düzelse de, dış uyluğu genel olarak alışılmış uyarılara daha az duyarlı hale gelmişti.

Freud’un doktoru Josef Breuer, etkilenen cildin lateral femoral kutanöz sinirin bölgesinde olduğunu, yalnızca duyu ile ilgilenen ve kas bağlantıları olmayan bir sinir olduğunu buldu. Dr. Breuer, Freud’un semptomlarına bu sinire verilen hasarın neden olduğu sonucuna vardı. Dr. Breuer ayrıca sinirin, bir bağın ipleri arasından geçtiği kalçanın ön tarafına yakın kasıkta yaralanmaya özellikle açık olabileceğinden şüpheleniyordu. Sonuç olarak, dar giysiler giymenin durumu kötüleştirebileceğini düşündü.

Freud’un Berlin’deki “Neurologisches Centralblatt” için raporunu yazmasından bu yana 110 yıl içinde veya Francis Schiller, M.D.’nin Amerikan dergisi “Neurology” için İngilizceye çevirmesinden bu yana geçen 20 yıl içinde, bu rahatsızlığa dair anlayışımız çok az değişti.

Rekoru düzeltmek için, Freud ve Breuer bu durumu ilk fark eden kişiler değildi. Almanya’dan Max Bernhardt bu konu hakkında ilk kez 1878’de yazdı ve 1895’te Moskova’dan Vladimir Roth, halen kullanılmakta olan bir terim olan “meralgia paresthetica” durumunu adlandırdı. Bu isim, üç bölümünün toplamıdır. “Meros” uyluk için Yunancadır, “algos” Yunanca ağrı anlamına gelir ve “paresthetica” provoke edilmemiş duyumlar anlamına gelir. Bu tuzak nöropatisi (sıkışmış sinir durumu), bu şekilde tanınan ilklerden biriydi.

Lateral femoral kutanöz sinir, omurgadan çıktıktan kısa bir süre sonra tek bir sinir (her iki tarafta) oluşturmak için birleşen ikinci ve üçüncü lomber spinal sinirlerin dallarından sırtın alt kısmında oluşur. Sinir, pelvisin iç kısmından geçer ve dış uyluğun derisinin altından aşağıya doğru bir dönüş yapmadan önce kasık (kasık) bağının dış sınırının yakınında pelvisten çıkar.

Sinirin seyri kişiden kişiye ve hatta aynı kişide bir yandan diğer yana değişebilir. İnsanların yaklaşık% 25’inde sinir, kasık bağına ulaşmadan önce dallara ayrılır ve 5’e kadar dal olabilir. Bu değişkenlik, bazı insanları sinir hasarına karşı diğerlerinden daha savunmasız hale getirebilir.

Hamilelik, obezite ve (nadiren) tümörler gibi pelvis içindeki basınç, sinirin pelvis içindeki kısmını yaralayabilir. Ve Freud’un doktorunun tahmin ettiği gibi, sinir özellikle korseler, geniş kemerler ve dar pantolonlar gibi kasık bağındaki dış basınçtan kaynaklanan yaralanmalara karşı savunmasızdır. Bununla birlikte, meralgia parestetika için bir neden her zaman bulunmaz, görünüşe göre Freud’da olduğu gibi.

Sinir ayrıca ortopedik, vasküler, jinekolojik, abdominal, fıtık ve hatta mide-zımbalama gibi çok çeşitli cerrahi prosedürler sırasında da yaralanabilir. Tayvan’daki yeni bir spinal cerrahi vakaları serisinde, 252 hastadan 60’ı, ameliyatın bir komplikasyonu olarak meralgia parestetika yaşadı. Neyse ki, her durumda iki ay içinde çözüldü.

Bu durumun teşhisi genellikle öykü ve fizik muayeneden yapılır ve temel özellikleri uyluk tarafında uyuşma ve hoş olmayan hislerdir. Diğer koşullar meralgia paresthetica’yı taklit edebilir, örneğin alt sırttaki sıkışmış bir spinal sinir veya kasık ligamentindeki pelvisten çıkan yakındaki femoral sinirde bozukluk. Kas ve sinir elektriği testleri – elektromiyografi ve sinir iletim çalışmaları – belirsiz vakaların çözülmesine yardımcı olabilir.

Meralgia parestetika tedavisi, tedavi edilmemiş hastalardan oluşan bir karşılaştırma grubunu içeren randomize, kontrollü çalışmaların altın standart yöntemi ile çalışılmamıştır. Bu nedenle, uygun tedaviyi seçerken devam etmemiz gereken tek şey tıp dergilerinde yayınlanan vakaların koleksiyonlarıdır. Çoğu vaka sert tedaviler olmadan iyi sonuçlandığından, önce konservatif yaklaşımlar denenir. Kilo kaybı, dar giysilerin çıkarılması, hamileliğin tamamlanması ve basit bir gözetim altında beklemenin tümü etkili olabilir.

Olumlu bir sonuç beklerken, semptomlar, lokal anestezik bir ilaç içeren cilt yamaları, anti-enflamatuar ilaçlar, sinir ağrısını hafiflettiği bilinen bazı epilepsi ve antidepresan ilaçlar ve steroidlerle lokal enjeksiyonlarla yönetilebilir. Sıkışmayı gidermek için ameliyat genellikle son çare olarak ayrılır.

(C) 2005 Gary Cordingley tarafından