Tıbbi Kaygı Çok İleri Gittiğinde

İnsanlar hastalanır, hastalık kapar, patojenler tarafından enfekte olur ve kendilerini iyi hissetmedikleri anlar yaşarlar. Çoğunlukla, bu türden bir şeyin gerçek olmasının birçok nedeni olabilir. Virüsler, bakteriler, nörolojik ajanlar, vücuttaki kimyasal dengesizlikler ve bedeni hem fiziksel hem de zihinsel olarak aşırı zorlamanın tümü nedenler olarak adlandırılabilir. Bu nedenle, insanların hastalık ve hastalık düşüncesiyle karşı karşıya kaldıklarında endişe ve endişe duymaları doğaldır. Bununla birlikte, kişinin hastalanma olasılığına bu kadar kaptırılmasına izin vermek, vücuttaki en küçük değişikliklerin bile bir hastalık olarak yorumlanmasına kadar, başlı başına bir hastalıktır.

Hipokondri, genellikle belirli bir hastalık akılda tutularak, hastalık olasılığı üzerine aşırı endişe ile karakterize edilen bir bozukluktur. Bu sorun aynı zamanda birinin birden fazla doktora danışmasına ve birinden diğerine geçmesine neden olabilir. Bu tür davranışlar bazen hipokondriyakın bir hastalığa yakalandığı inancından, minutiae’yi bile semptom olarak yorumlamasından kaynaklanabilir. Bununla birlikte, gerçek şu ki, vücut bir hastalığa yakalanmamıştır, bu nedenle hiçbir doktor, hipokondri hastasının kaptığını iddia ettiği “hastalığın” belirtilerini bulamayacaktır. Tabii ki, bu teşhisle karşılaşıldığında, hipokondri hastası bunu kabul edilemez bulur ve bir sonraki kişinin problemini fark edip uygun tedaviyi yazması umuduyla başka bir doktora geçer.

Bu aşırı tıbbi kaygı, elbette, çok sayıda rahatsız edici olan bir dizi yan etkiyi de beraberinde getiriyor. Bazı durumlarda, özellikle de söz konusu hipokondriyak, etrafındakilerin endişelendiği patojenler için potansiyel taşıyıcılar olduğuna inanıyorsa, gergin ilişkiler özellikle belirgin olabilir. Bu korku yaygınlaşırsa, büyük ölçüde hipokondri hastasının fiziksel temasa girme konusunda giderek isteksiz hale gelmesi ve bazen başka bir insanla yakın temas olasılığı nedeniyle aşırı endişe sergileyebilmesi nedeniyle, sosyal etkileşim de bir sorun olabilir. Birçoğu, birkaç tıp uzmanı tarafından böyle bir durumun güvence altına alınmasına rağmen, aslında hasta olmadıkları gerçeğini kabul edemezler. Diğerlerinde, endişelerinin doğru olduğunu keşfetme umuduyla böyle bir kaygı yaşarlar ki, bundan kaçınmak için doktorları ziyaret etmezler.

Bununla birlikte, hipokondrinin yan etkileri ve yoğunluğu hastadan hastaya değişebilir. Bu hastalardan bazıları, endişelerini doğrulamaya istekli birini bulma umuduyla, yukarıda belirtilen davranışı, doktordan doktora geçerek sergileyebilir. Diğerleri hasta olduklarının söylenme olasılığından korkar ve mümkün olduğunca herhangi bir tıbbi ofisi ziyaret etmek zorunda kalmazlar. Bazılarına, bulaştıklarından korktukları herhangi bir patojen için kullanılan gerçek ilaca benzer görünen bir plasebo verilerek rahatlayabilir. Son olarak, diğerlerinde endişe ve kaygının daha gizli olduğu, zihinlerinin gerisinde kalan bir endişeden biraz daha fazlası olmaya itilen düşük yoğunluklu vakalar vardır. Yoğunluğa bakılmaksızın, hipokondri, bir kişinin başka türlü almayacağı bir şeyler yapmasına veya ilaç almasına neden olabilen ciddi bir durumdur.