Tembel miyim?

Günümüz toplumunda yetişkinlerin tembel olmasından dolayı obezitenin artmasının nedeni mi? Hepimiz oturup her zaman yemek yemekten başka bir şey yapmayan bir avuç uyuşuk kanepeli patates miyiz? Hayır diyorum. Bunun yerine, devrimci, teknolojik toplumumuzun bir ürünüyüz. Teknolojiyi suçlayabiliriz demiyorum, gençliğimizde olduğu gibi yetişkinlerin de onları çevreleyen toplumun bir yansıması olduğunu söylüyorum. Bu bir bahane değil, ama tipik günüme bakarak düşündüğüm bir düşünceydi.

Sabah kalkıyorum, şiddetli bir vızıltı, bip ya da radyodan gelen sesle değil. Bu alarmlar, kanımı en başından beri hızlandırırdı, ama ben deliliği durdurmak için ertelemeye basardım. Sonra tekrar ve tekrar erteleme çubuğu olurdu. Bundan birkaç kez sonra artık işe geç kalacaktım, zamanım olsa bile duşa koşacak, arabaya koşacak ve işe gitmek için hızlanacaktım. Bugünün dünyasında değil. Bunun yerine, Homedics radyomda okyanusun dinlendirici sesiyle uyanıyorum ve yavaşça huzur içinde uyanıyorum. Kan pompalama yok, kalp atış hızı artışı yok. Sadece güzel ve yavaş, kolay uyanışım var. Daha sonra duşa gidiyorum ve CD çaları açıyorum ve suyun neredeyse soğumasına izin verirken keyif aldığım bir şeyi dinliyorum.

Sabah havlularımı çıkarırken ve giyinirken, her sabah bana bir fincan yapmak için ayarlanan kahve makinesinde hiçbir şey yapmadan kahvemin yapıldığını duyabiliyorum. Önümdeki günü düşünerek oturup kahvemi içerken, neredeyse bittiğini fark ettim, bu yüzden arabamı çalıştıran ve daha ona ulaşmadan benim için güzel ve sıcak tutan anahtarlığımdaki bir düğmeye hafifçe basıyorum . Daha sonra yavaşça arabama doğru yürüyebilir, binebilir ve çalışmak için güzel ve huzurlu bir sürüş yapabilirim (öngörülemeyen yol öfkesi hariç). Arabama koşmak zorunda kaldım çünkü çoğu zaman alarmımın sıkıntısı yüzünden geç kaldım ya da soğuk olduğu için koştum ve sonra içeri girip ısınana kadar 10 dakika sallayıp titriyorum.

İşteyken kendimi PDA’mı çıkarıp o gün için gündemimde neler olduğunu görüyorum. Hayır, artık cep takvimimin veya planlayıcımın sayfalarını çevirmek yok. İş günüm basit ve olaysız, ancak herkese mesaj göndermek için ofiste gidip gelmek zorunda kalmak yerine, artık bir düğmeye basarak ofisler arası bir e-posta gönderebiliyorum. Ayrılma vakti geldiğinde yine arabamı ofisimden çalıştırıp eve gidiyorum.

Eve vardığımda, doğramak, kesmek, karıştırmak, karıştırmak, yoğurmak, dürtmek ve hatta dürtmek zorunda kalmayan bir mikrodalga akşam yemeği koydum. Birkaç düğmeye basıp beş dakika sonra televizyonun önünde oturup kablomun dijital kaydedicisine kaydettiğim programları izliyor ve beş dakikalık nükleer yemeğimi yiyorum. Bunu geçmişte yapar mıydım? Cevap hayır, çünkü fiziksel olarak yiyecek bir şeyler yapmalıydım ve televizyonda izlemeye değer bir şey olmayacaktı, bu yüzden yemek yer ve bahçede çalışmak, evi temizlemek, çocuklarla oynamak gibi şeyler yapardım. her neyse, sadece zamanı işgal edecek başka bir şey. Oops, yemek yerken yerde biraz kırıntı buldum ve sonra mutfağa dönerken biraz daha düşürdüm. Oh pekala, robot elektrik süpürgemin üzerindeki düğmeye basacağım ve önceden programlandığı gibi tüm zemini temizlemesine izin vereceğim.

Sonunda, günüm sona eriyor ve yatmadan önce gerçekten yapıcı bir şey yapmak yerine, İnternette bir süre gezinme fırsatına karşı koyamıyorum, belki birkaç arkadaşımla veya akrabalarımla sohbet edip e-postamı kontrol ediyorum. . Ayrıca, PDA’mı yine de bilgisayara takmam gerekiyor. Şimdi tembel veya teknolojik olarak işlevsiz günüm tamamlandı.

Tüm bu hikaye beni her şeyi başlatan soruma geri getiriyor. Tembel miyim yoksa sadece çevremin bir ürünüyüm. Bu yazarın görüşü, ben ikisiyim. Yıllar önce, akşam yemeğini hazırlamak gibi basit şeyler bile egzersiz olurdu, ama şimdi çok kolay çünkü sizin için bir kutuda yapılıyor. Günümüzde her şey kolay ve çoğu yetişkin ağır tarafta çünkü işler daha kolay ve fazla enerji tüketmiyor. Bu, toplumda tembel olduğumuz anlamına gelmez; bu, günü tamamlamak için gerekli olan günlük rutinleri gerçekleştirmek için kendimizi çok fazla zorlamamız gerekmediği anlamına gelir. Ancak eve giderken spor salonuna uğrayabilirim ya da akşam yemeğinden sonra yürüyüşe çıkabilirim, bu yüzden ben de tembelim. İnternet beni her gece çekiyor ve akşam yemeğinden sonra kendime başka bir şey yapacak gibi görünmüyorum. O silahı kafama dayadığın için teknolojiye yazık!

Brad G. Morris