Kronik Yorgunluk Sendromu için Risk Faktörleri

Bir çocuk düzenli olarak kendini kötü hissettiğinde ve oyun oynamaya veya okula gitmeye ilgi göstermediğinde, bu zaten Kronik Yorgunluk Sendromunun (CFS) belirtileri olabilir. Bu, derin yorgunluk ile karakterize edilen karmaşık bir hastalıktır ve yatak istirahati ile düzelmez. Yorucu fiziksel aktiviteler veya aşırı zihinsel eforla daha da kötüleşebilir. KYS’li çocuklar, hastalığın başlangıcından önce bile genellikle çok daha düşük bir güç seviyesinde işlev görüyordu. CFS’den muzdarip bir çocuk, 24 saatten fazla süren genel halsizlik, kas ağrısı, bozulmuş hafıza veya zayıf zihinsel konsantrasyon, uykusuzluk ve egzersiz sonrası yorgunluk belirtileri de gösterebilir.

Dünyanın dört bir yanındaki milyonlarca çocuğu olmasa da binlerce çocuğu etkileyen bu gizemli hastalığı daha iyi anlamak için bir araştırma ekibi, bu belirli hastalık ile stres ve duygusal istismar arasındaki bağlantıyı belirlemek için bir çalışma yürüttü. ABD Hastalık Kontrol Merkezlerine (CDC) göre, çocukluk çağı travması çocuk veya yetişkinlerin Kronik Yorgunluk Sendromu riskini üç ila sekiz kat artırır. İsveç İkiz Kayıt Defterinden alınan verilere dayanan ayrı bir çalışma, stresin söz konusu yorgunluk sendromu için tetikleyici bir faktör olduğunu göstermektedir. Ayrıca, duygusal istikrarsızlığın önemli bir ÇDO risk faktörü olduğunu gösterir, ancak genetik ve ailevi faktörler de bu kişilik özelliğinin aşırı ve düzenli yorgunluğa yol açıp açmadığını belirler. CDC’den araştırmacılar, CFS’nin beslenme ve duygusal destek eksikliği gibi erken çevresel faktörlerle desteklenen bir adaptasyon bozukluğunu temsil ettiği hipotezini destekliyor – bu daha sonra fiziksel, zihinsel ve duygusal zorluklara yeterince yanıt vermemeye yol açıyor. .

Araştırmacılar Karolinska Enstitüsü, yaptıkları ayrı bir çalışmada, stresin kronik yorgunluk benzeri hastalıklar için önemli bir risk faktörü olduğunu buldular ve bunun etkisi genetik etkilerle tamponlanabilir. Araştırma denekleri arasında 25 yıl önce kaydedilen duygusal dengesizlik, hem kişilik tarzına hem de bozukluğun ifadesine katkıda bulunan genetik mekanizmalar yoluyla kronik yorgunlukla ilişkilendirilmiştir. Çalışmak, Kansas, Wichita’da 56.000’den fazla sakinin bulunduğu topluluk temelli bir örneklemden seçildi. Çalışma sırasında, devam eden KYS’si olan 43 kişiyi tanımlamışlardı. Çalışma için, bu insanları yorgun olmayan 60 benzer insanla karşılaştırdılar. Önemli bir bulgu, şiddetli çocukluk çağı travmasının daha yüksek KYS riskiyle bağlantılı olduğuydu. Çocukluk çağı cinsel istismarında sekiz kat daha yüksek KYS riski, çocuklukta fiziksel ihmalle birlikte 5,9 kat daha yüksek KYS riski, çocuklukta duygusal ihmalle birlikte 4,6 kat daha yüksek KYS riski, çocuklukta fiziksel ihmalde 4,3 kat daha yüksek KYS riski vardı kötüye kullanım ve çocuklukta duygusal istismarla birlikte 2,9 kat daha yüksek KYS riski.

Bu çalışmalar aynı zamanda KYS’nin çocukluk çağı sıkıntılarıyla ilişkili bir dizi bozukluğun parçası olduğunu da göstermektedir. Yetişkinlikte, bu bozukluklar sıklıkla akut stres veya zorlukla ilişkili olarak ortaya çıkar veya kötüleşir. Bu bozukluklar, beynin zorluğa yanıt olarak uyum sağlama veya telafi etme konusundaki yetersizliğini yansıtabilir, bu da uyumsuz tepkilere ve nihayetinde hastalığa yol açar.

İsveç’te doğan 19.000’den fazla ikiz üzerinde yapılan diğer araştırmalar, duygusal dengesizliğin% 72 daha yüksek KYS semptomları riski ile bağlantılı olduğunu ortaya koydu. Duygusal istikrarsızlık bir kişilik özelliğidir ve düşük benlik saygısı ve kaygı, depresyon ve suçluluk duygularıyla sonuçlanma eğilimindedir. Sonuç olarak, duygusal istikrarsızlık CFS için ciddi bir risk faktörüdür, bu kişilik özelliğine sahip bir kişinin gerçekten KYS alıp almaması bilinmeyen genetik ve ailevi faktörlere bağlıdır. Bu nedenle, duygusal istikrarsızlık CFS için dolaylı bir risk faktörü iken, stres doğrudan bir risk faktörüdür.