Otizm, davranışta dramatik değişikliklere neden olan ve sosyal etkileşimleri, iletişim becerilerini ve uyum yeteneğini etkileyen ciddi bir nörolojik bozukluk olarak kabul edilir. Otizmin ilk belirtileri doğumda veya daha sonra çocuklukta görülebilir. Çocuk otizmi, sosyal etkileşimlerin reddedilmesi, hareketleri tahmin edememe, zayıf göz teması, annelere veya bakıcılara karşı ilgisizlik, taklit eylemlerde bulunamama, tekrarlayan, basmakalıp aktiviteler tercih etme ile karakterizedir.
Çocuk otizmi bir çocuktan diğerine farklılık gösterir. Otistik çocukların ortak davranış özellikleri olmasına rağmen, otizmi olan her çocuk farklı ve benzersiz bir şekilde gelişir. Çocuk otizmi, kişilerin ve nesnelerin algılanmasını etkiler ve bazı otistik çocuklar kendine zarar vermeye yol açan davranışlarda bulunabilir (bazı otistik çocuklar istemeden kafalarını beşiğine vurur). Çocuk otizmi aynı zamanda düşük uyum becerileri ve faaliyetlerindeki veya davranışlarındaki değişikliklere karşı güçlü direnç ile karakterizedir. Otizm, IQ’larına bakılmaksızın kişilere ortaya çıkar. Otistik çocuklar bazen matematik gibi alanlarda mükemmel olan sayılarla ilgili iyi becerilere sahiptir. Ancak otizm teşhisi konulan tüm çocukların duygusal zekayı azalttığı bir gerçektir.
Çocuk otizmi, hiper aktif veya hipoaktif davranışları belirleyebilir. Bazı çocuklar çok dürtüsel ve sakinleşmesi zor olsa da, diğer çocuklar çok hareketsiz ve pasiftir. Çocuk otizminin en ilgili belirtileri şunlardır: sosyal etkileşimlerden kaçınma ve gülümsemeye, sese veya jestlere karşı düşük yanıt verme (birçok otistik çocuk herhangi bir göz temasından kaçınır ve bazen ebeveynlerinin veya bakıcılarının varlığını görmezden gelir), zayıf “bebek konuşması” , sözlü konuşmada zorluklar, (otistik çocuklar nadiren diyalog “başlatırlar”), tekrarlayan hareketlere ve aktivitelere yatkınlık (ellerini çırpmak, başlarını ileri geri sallamak, aşırı sallanmak). Otistik çocuklar, etraflarındaki diğer her şeyi görmezden gelerek, dikkatlerini bazı belirli oyuncaklara odaklarlar (kolayca dikkati dağılan normal çocukların aksine, otistik çocuklar belirli bir aktiviteye konsantre olduklarında dış uyaranları görmezden gelirler).
Çocuk otizmi ayrıca yaratıcı, “taklit” oyunları oynayamama ile de ortaya çıkar. Normal çocuklar genellikle oynarken başka biriymiş gibi davranırlar veya oyuncaklarıyla oynamanın yeni yollarını hayal ederken, otistik çocuklar genellikle aynı şeyi yapamazlar. Ayrıca, çocuk otizmi tehlikeyi ayırt edememe ile karakterizedir; otizmli çocuklar tehlikeli ve tehdit edici durumlardan korkmuyor gibi görünüyor. Otistik çocuklarda da vurgu becerileri zayıftır; Zor durumdaki diğer insanları umursamıyor, onlara şefkat duymuyorlar.
Çocuk otizminin ve diğer birçok Otizm Spektrum Bozukluğunun nedenleri hala bilinmemektedir. Bilim adamları, otizmin gelişmesinden sorumlu olan bazı genetik faktörlerin olduğuna inanıyor, ancak otizme neden olan genler henüz tanımlanmadı. Otizmin belirgin bir kalıtsal karakteri vardır. Ailede otistik bir çocuğu olan ebeveynlerin aynı bozukluğa sahip başka bir çocuğu olma olasılığı daha yüksektir. Çocuk otizminin ilginç bir yönü, otizmi olan kızların sayısına kıyasla, bozukluktan etkilenen daha fazla erkek çocuk sayısıdır.
Daha fazla davranışsal, bilişsel ve fiziksel hasar riskini en aza indirmek için çocuk otizminin belirtileri zamanında tespit edilmelidir. Otizmi erken yaşta doğru bir şekilde teşhis etmek, böylece iyileşme sürecini kolaylaştırmak ve ciddi davranışsal bozulmayı önlemek hayati önem taşır. Ayrıca, otizmli çocukların kendine zarar verici faaliyetlerde bulunma eğiliminde olduklarından çok fazla özen ve ilgiye ihtiyaçları vardır.
GIPHY App Key not set. Please check settings