Gerçekten bir hayat almalısın

Anksiyete: Gerçekçi veya hayali bir tehdit edici olay veya durumun öngörülmesinden kaynaklanan, genellikle fiziksel ve psikolojik işleyişi bozan bir endişe, belirsizlik ve korku hali.

Ayrıca, anksiyetenin Sex and the City’den Carrie Bradshaw’ın uygun bir şekilde gerektiği gibi tanımladığı şeyin bir işlevi olduğunu da söyleyebilirsin. Gerçekçi veya hayali tehdit edici olay veya durum, durumun gerçekliğine aykırı bir şeyin olmasını istediğimiz için ortaya çıkar. Kendimi sürekli bir kaygı halinde bulmam şaşırtıcı değil. Günlük olaylardan hayatımdaki diğer her şeyin nasıl olması gerektiğine kadar hayatımın her yönünü gözden geçirmeliyim. Gerçekten çok acıklı. En ufak bir olay, o noktada neyin böyle olduğunu kabul etme direncim nedeniyle günümü mahvedebilir.

Örneğin bu sabahı ele alalım. İşe giden daha doğrudan bir rotanın, merkez istasyonda can sıkıcı bir tren hattı değişikliğini kurtaracağına inandığım için trene binmek yerine işe gitmek için bir otobüse binmeye karar verdim. Bununla birlikte, dikkate almadığım şey, yoğun saat trafiğinin ortasında otobüs duraklarının sıklığıydı, bu da yolculuğun tren yolculukları arasındaki basit 10 dakikalık beklemeden çok daha uzun sürmesini sağlamasıydı. Geç kalacaktım. Gerçekten geç. Birdenbire zihnim bu moda olmamalıydı ve otobüs her durduğunda sessiz kızgın dansı (her şeyin zihinsel olarak çöpe atılması) yapıyordum. Ön ödemeli bir bilet almak yerine (otobüse bindiğimde aynı şeyi yapmış olsam da) biletlerini şoförden satın alacakları için beni durduran yolcuları lanetliyorum, ta ki en sonunda omuzlarım aşırı hızlanana kadar: Şarj etmeliydim Telefonum böylece ofisi arayabileyim, hazırlanmam bu kadar uzun sürmemeliydim, Çok fazla otobüs durağı olmamalıydı! 100 metre geride durmadık mı? Bir otobüs şeridi olmalı, çok sorumsuzum! ve bu beyhude zihin aktivitesi, tam anlamıyla bir kaygı atağına dönüşmeye devam etti. Ve ne için? İşe 20 dakika geç kalmak? Ma vaffanculo!

Ve sonra, günlük olarak devam eden daha geniş yönleri var. Bu, fiziksel görünümümden (daha uzun olmalı, daha küçük kemiklerim olmalı, daha kalın saçlarım ve daha koyu, daha pürüzsüz bir cildim olmalı), yaşımdan (şimdiye kadar kariyerime daha fazla girmeliydim, şimdiye kadar bir ev sahibi olmalıyım, şimdiye kadar 20 bin dolar tasarruf ettim) şimdi, şimdiye kadar daha fazla şey öğrenin, şimdiye kadar çocuklarla evlenin), ailem (daha birlikte, daha eğitimli ve beni daha sevgi dolu ve destekleyici olmalılar) ve aklınıza gelebilecek diğer her şey. Hiçbir zaman mükemmel değildir ve HER ZAMAN düzeltilecek bir şey vardır.

Bundan sonsuza kadar vazgeçmek için ne gerekir? Öncelikle, gerekliliğin hayatım üzerindeki etkisine bakmam gerekiyor. Gerçekte zorunluluk, bir hayatım olmadığı anlamına gelir. Saçımdan banka bakiyeme kadar her şeyin olduğu gibi olduğunu kabul etmezsem ve bunun için gerçek sorumluluk alırsam, gerçekten ona sahip olursam, o zaman gerçekten yaşamıyorum, çünkü asla gerçekten orada değilim. Hayat sadece şu anda ve burada mevcuttur. Geçmiş sadece hafızada vardır ve gelecek hiç yoktur. Bu yüzden, ihtiyaç duymak bizi hayattan çıkarır çünkü gerçeklikle hiçbir şekilde ilgili değildir. Şu anda öyle değil. Olanı ne kadar çabuk kabul edersem, o kadar çabuk geri dönerim, peki, hayata!

Bu kadar basit olduğuna inanıyorum. Hayat başka bir yol olmamalı çünkü başka bir yol yok.

Şu anda yazdıklarım hakkında konuşmalıyım. Kendi kendime daha komik ve daha az Dr. Phil’e benzemeli diyorum. Ama ne var biliyor musun? Şu anda benim için daha da önemli olan şey, az önce söylediklerimle ilişki kurabileceğinizi ve hatta belki bundan bir şeyler çıkarabileceğinizi umarak, gerekir dünyasında yaşama deneyimimi ifade etmem.