İş Dünyasında Nişinizi Bulmak

Ben kimim ve ne yapmayı seviyorum? Bu yirmi milyon dolarlık soru değil mi? Daha uygun bir soru “Ben kimdim ve ne yapmayı seviyordum?” Olabilir.

Kendinizi ve ne yapmayı sevdiğinizi bulmak için aradıkça, görevi sandığınızdan daha zor bulabilirsiniz. Çocukluğunuz hakkında düşünmeye çalışın. Çocukken seni neyin heyecanlandırdığını hatırlıyor musun? Pek çok insan gibi, özünüze neşe ve heyecan getiren şeyin ne olduğunu muhtemelen unutmuşsunuzdur.

Çocuklar içgüdüsel olarak sadece neyi sevdiklerini “bilirler”. Yetişkinlere dönüşürken bizi neyin mutlu ettiğini çabucak unutuyoruz. Dış etkiler nihayetinde “yapmayı sevdiğimiz şeyi yapma” fikrini zayıflatır.

Çocukken bir hostes, 8 yaşında bir anne (neden 8 olması gerektiğini bilmiyorum, bugünün dünyasında oldukça iddialı geliyor) ve bir müzisyen olmak istediğimi belli belirsiz hatırlıyorum. Peki, benim dünyamda büyüyen her küçük kız hostes olmak istemez miydi? Öyle görünüyordu. Ya da, özümün gerçekte ne olduğuna dair bir ipucu olabilir miydi? Belki de seyahat etmeyi özlemiştim ve o zamanlar toplumun önerdiği buydu.

Müzikal bir eğilimim vardı. Hızlıca klarnet çalmayı öğreniyor gibiydim ve yeni başlayanlar için oldukça iyiydi. Koşulların kurbanı, başlangıcı asla geçemedi, ama bu başka bir uzun hikaye. Kulaktan piyanoda bir melodi seçebiliyordum ve oturup en güzel besteleri kusursuzca çalabilmeyi hayal ediyordum. Ama bu olmadı.

Anne olayı mı? Bunun nereden geldiğini bilmiyorum. Belki benim şefkatli tarafım. Belki de küçük kızların çoğu, annelerini taklit ettikleri ve “evcilik oynadıkları” dönemden geçiyor. Kim bilir?
Ama büyüdüm ve dört çocuk annesi oldum. 8’in gerçekten hırslı olduğunu çabucak öğrendim. Bazı günler dördü nasıl atlattığımı bilmiyorum. Süper anne statüsünden uzağım, ama sanırım çok kötü yapmıyorum.

Son zamanlarda, kendi kendine arama ve düşünme yoluyla, “ben kimim?” Sorusunu buldum. yaş ve hayatın müdahalesi ile giderek zorlaşır. Evet, hayata müdahale mutluluğumuza çok zarar verebilir. Deneyimlerimiz bizi bugün olduğumuz kişi haline getirme eğilimindedir. Bu arada, olması gereken kişi bu değil.

Tutkulu olduğunuz ve çocukken gerçekten sevdiğiniz bir şeyi yapmayı hiç özlediniz mi? Belki bir tür sanattır; boyama, çizim, zanaat yapma, dans etme veya şarkı söyleme. Belki bir şeyler inşa etmekten ya da parçalara ayırıp yeniden bir araya getirmekten hoşlandınız. Yoksa sınıftaki matematik dehası siz miydiniz? Okul oynamayı ve gerçek veya hayali çocuklara öğretmeyi seviyor muydunuz?

Çocukluk masumiyettir. Çocukken gerçek özümüzü sorgusuz sualsiz kabul eder ve gerçek ve hayali oyunumuzda her gün onun peşine düşeriz. Bizi yapmayı sevdiğimiz şeylerden uzaklaştıran şey hayat ve hayatın dış etkileridir. Mutluluğun peşinde koşmaktan çok çabuk vazgeçiyoruz.

Pek çok mutlu, başarılı yetişkinde genellikle ortak bir payda olduğu aşikardır. Son derece başarılı insanların çoğu yaptıklarını yapmayı gerçekten seviyor. İşlerini yaşıyorlar. Bunda daha iyi ve daha iyi olmaya çalışırlar. İşe gitmekten asla korkmazlar ve her zaman iyileştirmenin yeni yollarını düşünürler. Sadece işi seviyorlar. “Yaşamak için çalışmak” değil “çalışmak için yaşarlar”.

Amerika’nın en ünlü milyarderi Malcolm Forbes, başarılı olmak için yapmayı sevdiğiniz şeyi yapmanız gerektiği konusundaki aynı inancı yansıtıyordu.

“Başarı, yapmak istediğinizi yapmanın ardından gelir. Başarılı olmanın başka yolu yoktur.”

“Olmak istediğimiz şey olduğumuz zaman, bu mutluluktur.”

“İnsanların hayatta yaptığı en büyük hata, en çok zevk aldıkları şeyi yaparak geçimini sağlamaya çalışmak değildir.”

Malcolm Forbes’un bu sözleri, yapmayı sevdiğiniz şeyi yapmanın önemini hemen hemen özetliyor.

Herkes yapmayı sevdiği şeyin peşinden gitmelidir. Sonra sevdikleri şeyi yapmaya çalışın. “Çok geç” diyebilirsiniz. Çocukluk tutkularınızı yeniden keşfetmek için asla geç değildir. Hayattan biraz tatmin ve zevk almaya başlamak için kesinlikle çok geç değildir. Sadece kendi zevki içinse, yapmayı sevdiğin şeyin peşinden gitmelisin.

Yapmak istediğini hissettiğin her ne ise, onun peşinden git. Bir sanat, şarkı söyleme, dans, edebiyat, muhasebe, bilgisayar, ev dekorasyonu veya mekanik dersi alın. Kendinize ve mutluluğunuza yatırım yapın. Sevdiğiniz şeyin peşinden koşarak en iyi çalışmanızı bulacaksınız. Bilginizi, tutkunuzu veya yeteneklerinizi başkalarıyla paylaşın. Yapmayı sevdiğin işte kendinden emin ve başarılı olduğunu göreceksin.

Yapmayı en sevdiğim şeyin sadece bir ev hanımı ve anne olmak olduğunu anladım. Belki “sadece anne olmak” değildir. Aksine, ev hanımı ve anne olmak için gereken şeyleri yapıyor. Göz alıcı bir kariyer değil. Ancak, epeyce beceri gerektiriyor. Anneler genellikle birkaç alanda çok yeteneklidir; sanat, organizasyon, muhasebe, müzakere ve dekorasyon akla gelenlerden sadece birkaçı.

En sevdiğim görev para biriktirmektir. Altı kişilik bir aile, para biriktirmeyi işimin bir gereği haline getiriyor, ancak bunu sevdiğimi buldum! Paramın karşılığını en iyi şekilde almaktan, bir şeyleri ücretsiz almaktan ve çok sınırlı bir gelire sahip bir haneyi yönetmekten büyük memnuniyet duyuyorum. Bu yüzden, mutluluğumu genişletmek için bilgimi başkalarıyla paylaşmaya karar verdim. Aslında fikirlerimi ve para tasarrufu ipuçlarımı paylaşırken eğleniyorum. Ve kendim ve başkaları için araştırma yapmaktan ve daha fazla para tasarrufu ipucu bulmaktan keyif alıyorum.

Bazen işimden kendimi alamıyorum gibi görünüyor. Çünkü onu çok seviyorum. Onu seviyorum, tutkuluyum ve buna inanıyorum! Coşku bulaşıcıdır. Başkalarını para biriktirme konusunda heyecanlandırabilirsem, mutlu olurum.

Bugün işlerin aile mali durumunun gidişatından hoşlanmıyorum. Bu kadar çok aileyi maddi sıkıntı içinde görmek cesaret kırıcı. Belki, bunu değiştirmeye yardım ederim! Belki sen de bir şeyi değiştirebilirsin!