MMPI-II Testi

Hathaway (bir psikolog) ve McKinley (bir doktor) tarafından oluşturulan MMPI (Minnesota Çok Yönlü Kişilik Envanteri), kişilik bozuklukları üzerine onlarca yıllık araştırmanın sonucudur. Revize edilmiş versiyonu MMPI-II (MMPI-2 olarak da bilinir) 1989’da yayınlandı, ancak dikkatli bir şekilde kabul edildi. MMPI-II, puanlama yöntemini ve bazı normatif verileri değiştirdi. Bu nedenle, onu çok kutsal (ve genellikle onaylanmış) selefiyle karşılaştırmak zordu.

MMPI-II 567 ikili (doğru veya yanlış) maddeden (sorular) oluşur. Her madde deneğin şu yanıtı vermesini gerektirir: “Bu bana uygulandığı şekliyle doğru (veya yanlış)”. “Doğru” cevap yok. Test kitapçığı, teşhis uzmanının ilk 370 sorguya dayalı olarak hastanın kaba bir değerlendirmesini (“temel ölçekler”) sağlamasına olanak tanır (ancak 567’sinin tamamının uygulanması önerilir).
Çok sayıda araştırmaya dayanarak, öğeler ölçeklerde düzenlenmiştir. Yanıtlar, “kontrol denekleri” tarafından sağlanan yanıtlarla karşılaştırılır. Ölçekler, teşhis uzmanının bu karşılaştırmalara dayanarak özellikleri ve ruh sağlığı sorunlarını belirlemesine olanak tanır. Başka bir deyişle, “paranoyak veya narsisistik veya antisosyal hastalar için tipik” yanıtlar yoktur. Yalnızca genel bir istatistiksel modelden sapan ve benzer puanlara sahip diğer hastaların reaksiyon modellerine uyan yanıtlar vardır. Sapmanın doğası hastanın özelliklerini ve eğilimlerini belirler – ancak teşhisini değil!

MMPI-II’nin yorumlanan sonuçları şu şekilde ifade edilir: “Test sonuçları, X denekini istatistiksel olarak benzer şekilde tepki veren bu hasta grubuna yerleştirir. Test sonuçları ayrıca X konusunu istatistiksel olarak şu insan gruplarından ayırır: konuşma, farklı yanıt verdi “. Test sonuçları asla şöyle demeyecektir: “Denek X (şu veya bu) akıl sağlığı sorunundan muzdariptir”.

Orijinal MMPI-II’de üç geçerlilik ölçeği ve on klinik ölçek vardır, ancak diğer bilim adamları yüzlerce ek ölçek türetmiştir. Örneğin: kişilik bozukluklarının teşhisine yardımcı olmak için çoğu teşhis koyucu, MMPI-I’i, Wiggins içerik ölçekleriyle bağlantılı olarak Morey-Waugh-Blashfield ölçekleriyle birlikte kullanır – veya Colligan-Morey-Offord ölçeklerini içerecek şekilde güncellenen MMPI-II’yi kullanır.

Geçerlilik ölçekleri, hastanın doğru ve doğru yanıt verip vermediğini veya testi manipüle etmeye çalıştığını gösterir. Kalıplar alıyorlar. Bazı hastalar normal (veya anormal) görünmek ve tutarlı bir şekilde “doğru” cevaplar olduğuna inandıkları şeyi seçmek ister. Bu tür davranışlar, geçerlilik ölçeklerini tetikler. Bunlar o kadar hassastır ki, konunun cevap kağıdındaki yerini kaybedip kaybetmediğini ve rastgele cevap verip vermediğini gösterebilir! Geçerlilik ölçekleri ayrıca tanı koyucuyu okuduğunu anlamadaki problemler ve yanıt modellerindeki diğer tutarsızlıklar konusunda uyarır.

Klinik ölçekler boyutsaldır (testin yanıltıcı adından da anlaşılacağı gibi çok fazlı değildir). Hipokondriyazis, depresyon, histeri, psikopatik sapma, erkeklik-kadınlık, paranoya, psikasteni, şizofreni, hipomani ve sosyal içe dönüklüğü ölçer. Alkolizm, travma sonrası stres bozukluğu ve kişilik bozuklukları için de ölçekler var.

MMPI-II’nin yorumu artık tamamen bilgisayarlıdır. Bilgisayar, hastanın yaşı, cinsiyeti, eğitim düzeyi ve medeni durumuyla beslenir ve gerisini halleder.