Kuantum Yerçekimi Karanlık Maddeyi Açıklayabilir

Kuantum vakumunda, rastgele yönlendirilmiş ortalama büyüklükte birçok geçici ivme vektörü vardır. Vakum hızlandırılmış bir çerçeveden izlenirse, çerçeve ile giden vektörler azalmış görünür ve çerçeveye karşı giden vektörler gelişmiş görünür ve bu da vakumun net bir şekilde polarizasyonuna neden olur. Çerçevenin ivmesi g küçükse, etki doğrusaldır ve vakum vektörlerle doluysa, polarizasyon katsayısı bir olacaktır. Yüksek enerjili dalgalanmaları bastırmak için standart üstel terim de uygulanmalıdır. Dolayısıyla vakum polarizasyonu g exp (g / a) ‘dır. Dipol moment ile çarpıldığında üs terimleri enerji boyutlarına sahiptir.

Örneğin galaksinin geri kalan çerçevesi, merkeze düşen yerel eylemsizlik çerçevelerine göre hızlandırılır. Bu dinlenme çerçevesinde vakum polarize görünür ve galaksinin yerçekimi alanını g arttırır. Böylece sahibiz

g = -GM / r2 + g exp (g / a)

g’nin negatif olduğu anlaşılır. A’dan çok daha büyük bir g için üstel ihmal edilebilir ve Newton yasası sonuçlanır. Fakat a’dan küçük g için, üstel 1 + g / a’ya genişletilebilir ve

g2 = aGM / r2

Bu tam olarak Milgrom tarafından deneysel olarak zayıf alan bölgesindeki yıldızların ve galaksilerin hareketini açıklamak için bulunan formüldür, ancak hareket yasasının değil, yerçekimi yasasının değişmesi (Scientific American, Ağustos 2002). Bir elektronun “yüzey yerçekimi” ne, bir metrede bir kilogramlık kütle alanına veya dış kısımlarında bir galaksinin alanına yakın olan, a’nın saniyede yaklaşık bir Angstrom karesi olduğunu bulur. Ayrıca, a’nın karesi, c = 1 olduğu birimlerde, kozmolojik sabitin değerinden uzak değildir. Bu modelde a, kuantum vakumun doymuş alan kuvveti olarak görülebilir.

Gözlemler, makul miktarda sıradan madde M varsayılarak ve doğru kuantum yerçekimi yasası kullanılarak yeterince açıklanabilir. Karanlık maddeye gerek yok.

Uzay bizden uzağa doğru hızlandıkça, ortaya çıkan görünen kutuplaşma ivmeyi artıracak ve gerçekten de, belki de uzun zaman önce bazı rahatsızlıklardan dolayı, süreç başladıktan sonra ivmeye neden olabilir. Uzaktaki bir bölgede alan çöküyorsa, aynı süreç çökmeyi artıracaktır. Dolayısıyla, kozmos serpiştirilmiş genişleme ve çöküş bölgelerinden oluşabilir. Genişleme aşırı hale geldiğinde, sanal parçacıklar vakumdan koparıldığında büyük bir patlama meydana gelir. Çökmekte olan bir bölge, maddenin tekrar vakum içinde ezildiği büyük bir çatırtı üretecektir. Tüm süreç muhtemelen sonsuz ve ebedidir.