The Sex Ed Chronicles’ı yazmak için 1980’e geri dönmek, politik ortamı tam olarak düzeltmek için 60’lara ve 70’lere dönmemi gerektirdi. Araştırmama başlayana kadar, cinsel eğitimin bir “Komünist komplonun” parçası olarak görüldüğünü bilmiyordum.
1960 yılında John Birch Society başkanı Robert Welch, ebeveynleri yerel Ebeveyn-Öğretmen Birliklerine katılmaya ve onları devralmaya çağırdı. 1969’da bir Time dergisi muhabirine göre, Welch “cinsel eğitimin topluluğun florlama planlarına benzer bir” Komünist komplo “olduğuna karar vermişti.”
Araştırmamın bir parçası olarak, 1970 yılında yayınlanan ve eyalet ve yerel öğretmen sendikalarına devlet okullarında seks eğitimine karşı çıkan aşırılık yanlılarıyla nasıl mücadele edileceği konusunda tavsiyelerde bulunan bir Ulusal Eğitim Derneği (NEA) el kitabını okudum. El kitabı, Toplum tarafından desteklenen ‘Masumların Kirletildi’ adlı belgesele atıfta bulunarak, seks eğitimi eğitmenlerini “ahlaki ahlaksızlık” yaydıklarını ve “Amerikalı gençlerin yolsuzluğuna eğildiklerini” söyleyerek Birleşik Devletler’i devirmenin nihai amacı. ”
John Birch Derneği, üye olmayanları kendi davalarına çekmek için Ahlakı Geri Yükleme Hareketi (MOTOREDE) adlı bir cephe grubu da kurdu. NEA el kitabı bir ironiden söz ediyordu: Dernek, yeminli düşmanları olan Komünist partiyi, gerçek amaçlarını gizlemek için bir cephe oluşturarak taklit etti. Bu hareket kendi tabanını çekmeyi başardı: Yazar ve sosyolog Janice Irvine’e göre MOTOREDE üyelerinin yüzde 80 ila 90’ı John Birchers değildi. MOTOREDE türünün tek organizasyonu değildi; diğerleri Sanity of Sex (S.O.S.) ve Parents Again Universal Sex Education (PAUSE) gibi isimlere sahip ebeveyn kuruluşlarıydı.
Zamanın kamuoyu yoklamaları, cinsel eğitim için ezici bir (yüzde 71) destek gösterirken ve cinsel eğitim yalnızca NEA tarafından değil, aynı zamanda Ulusal Kiliseler Konseyi, Amerikan Tıp Derneği ve ABD Katolik Konferansı tarafından da desteklendi. yasa koyucular seks eğitimini yeniden gözden geçirdiler ya da siyasi akrabalarına bununla mücadele için cephane verdiler. 1969’da 35 eyalette devlet okullarında seks eğitimine karşı çıkan örgütler vardı.
Örneğin California Eyalet Senatörü John Schmitz, bir politikacı, Altın Eyalet’te 1969 Cinsel Eğitim Yasasını tanıttı. Masum bir şekilde isimlendirilse de, bu mevzuat bir ‘kabul’ gerektiriyordu, yani herhangi bir cinsel eğitim programı bir devlet okulunda öğretilmeden önce yüzde 100 ebeveyn onayı gerektiriyordu. Schmitz’in mevzuatı ayrıca, onaylanmamış bir sınıfa ders veren herhangi bir eğitmen için öğretim kimlik bilgilerinin reddedilmesi ve iptal edilmesi çağrısında bulundu. Üç yıl sonra, Orange County’den Kongre Üyesi olarak seçilen Schmitz, Amerikan Bağımsız Partisi’nin başkan adayı oldu ve bir milyondan fazla oy aldı.
Komünizm ve liberal ideolojiyle olan bağlantıların yanı sıra, cinsel eğitim aleyhindeki tartışmalar bugünkü ile benzerdi: sınıflar çok açık veya özeldir; çok erken öğretilirler; veya yoksunluk, doğum kontrolünden daha çok vurgulanmalıdır.
Bununla birlikte, 60’lı yıllarda örgütlü muhalefet, popüler olmayan veya popüler hale gelmek üzere olan nedenlerle de bağlantılıydı. Ebeveynler seks eğitimine karşı olabilir, ancak örnek olarak anti-Semitizm, anti-Katoliklik veya Vietnam Savaşı’na da karşı çıkabilir. Sonuç olarak, seks eğitimine kesinlikle karşı çıkan tek konulu gruplar, geniş koalisyonlardan daha etkiliydi.
Bugünün cinsel eğitimine muhalefet daha karmaşıktır; muhafazakar Cumhuriyetçiler, daha kapsayıcı ve taban olmak konusunda çok daha iyi bir iş çıkardılar; ayrımcılık ya da ayrımcılık vaaz eden herhangi bir organize grubun yanında göründüklerinde ya da siyasi görüşlerine aykırı ahlaki eylemlerde bulunduklarında ikiyüzlü olarak gösterildiklerinde utanırlar.
Cinsel eğitim savunucuları da daha karmaşıktır; kapsamlı cinsel eğitim için sağlık ve tıbbi nedenlere daha iyi odaklanırlar ve muhalefetlerini fanatik olarak etiketlemeye daha az eğilimlidirler. 60’larda bu tonda hızlı işten çıkarmalar oldu; muhalefetlerini canlı tuttular ve muhtemelen onları seçmenlerle meşrulaştırdılar.
Tarihin gösterdiği önemli bir sorun, seks eğitimcilerinin kendi davalarına liberal bir neden olarak bakmalarıydı; bu, büyük ölçüde muhafazakar oy blokları ve aktivist muhafazakar milletvekilleri olan eyaletlere hitap etmede bir hataydı. Ne muhafazakarlar ne de liberaller, azınlıkta olsalar bile, muhaliflerinin görüşlerinin kendilerine yasallaştırılmasını istemiyorlar.
Bugün, her görüşten insan seks eğitimini daha kabul ediyor. Yasama meclislerinin ‘sadece yoksunluk’ ve ‘evliliğe kadar yoksunluk’ pozisyonlarının yanı sıra ‘tercih’ politikaları olduğunu görüyoruz, ancak seks eğitimi ortadan kalkmıyor. Savunucuların, seçmenleri kapsamlı cinsel eğitimin liberal bir konu değil, sağlık ve tıbbi bir konu olduğu kadar, yıkıcı eylemleri ve çocuk istismarını caydırmak için bir fırsat olduğuna ikna etmek için daha iyi bir iş yapmaları gerekiyor.
Bugün, bazı valiler bu sefer parayı peşinden koşmayı cesurca reddetmiş olsalar da, ‘evliliğe kadar perhiz’ programlarını finanse etmeyi tercih eden bir başkanlık görüyoruz, çünkü şartlar 29 yaşına kadar ‘evliliğe kadar yoksunluğu’ eğitmek için çok aşırı hale geldi. bir sonraki başkanlık daha ılımlı bir pozisyon vaat edecek veya finansman konularını eyaletlere bırakacak.
GIPHY App Key not set. Please check settings