Yeni doğmuş bir bebeğin veya çocuğun fiziksel iyiliğini belirlemek nispeten kolaydır. Küçük bir çocukta fiziksel olarak bir sorun olup olmadığını anlamak için basit incelemeler ve gözlemler genellikle yeterlidir. Bununla birlikte, aynı tanımlama kolaylığı akıl sağlığı alanına kadar uzanmaz. Bir çocuğun zihninin doğası ve insan zihninin olgunlaşma biçimi nedeniyle, bir kişinin erken yaşta bir tür anksiyete sorunu veya kişilik bozukluğu olup olmadığını belirlemek genellikle zor olabilir. Bu sorunlar daha sonra yaşamda tanımlanabilir, ancak birkaç durumda, bu yapıldığında, sorun zaten söz konusu hastanın ruhuna derinlemesine kök salmıştır.
Çoğu zaman, çocuklar hasta olduğunda, davranış bozuklukları gibi şeyler doktorlar tarafından kolaylıkla gözden geçirilir. Bunun nedeni, bazı akıl sağlığı bozukluğunun tipik çocukluk davranışları olarak görülenlerle örtüşen semptomlara sahip olmasıdır. Bunlar, aynı zamanda çocukluğun ortak yönleri olan öfke nöbetleri, kontrolsüz öfke nöbetleri ve zayıf dürtü kontrolü gibi şeyleri içerebilir. Çoğu doktor, bu işaretleri, gelişimin sıradan yönleri olarak, çocuğun sonunda büyüyeceği şeyler olarak basitçe silip süpürür. Bu, bazı durumlarda kolaylıkla gerçek olabilir, ancak bu, bu durumların anksiyete bozuklukları ve diğer potansiyel olarak ciddi zihinsel sağlık sorunları gibi şeylerle ilişkilendirilemeyecek bir yüzdesinin olmadığı anlamına gelmez.
Davranış bozuklukları gibi sorunları tespit etmenin temel sorunlarından biri semptomlardır. Tipik çocukluk çağı tepkileri olarak kolayca tanımlanabilen semptomların yanı sıra, daha net belirtilerin bazıları yalnızca yaşlı hastalarda ortaya çıkar. Hırsızlık, davranış bozukluğu, ihtiyatlılık ve vandalizm gibi şeylerin tümü, yalnızca daha büyük çocuklarda kesin olarak tanımlanabilen işaretlerdir. Küçüklerde vandalizm, bazı çocukların oyuncaklarını sökmeye karşı duydukları doğal meraktan biraz daha fazlası olabilir, doğal meraklarının bir sonucu. Yanlış anlaşılabilen veya hemen ortaya çıkmayan belirtilere olan bu güven, zihinsel sağlık bozukluğu olan çocukları teşhis etmek için bir sistem kurmaya çalışan darboğazın ana sorunudur.
Buradaki ihtiyaç, bu sorunları olan çocukları erkenden, umarım bu tür sorunlar çocuk suçluluğuna dönüşmeden önce tespit etmenin bir yoludur. Daha önce belirtilen sorun, bunu en bariz işaret olan antisosyal davranışla bile bir çocuk için tamamen normal olan zor bir görev haline getiriyor. Şu anda profesyonellerin davranışın bir tür sorundan kaynaklanıp kaynaklanmadığını ya da hala “normal” tanımı dahilinde olup olmadığını belirlemelerine yardımcı olacak yerleşik işaretler yoktur. Şimdilik, bir çocuğun bir sorunu olup olmadığını görmeye çalışırken insanların farkına varmaları gereken birkaç uyarı işareti var.
İlki, çocukların attığı öfke nöbetlerinden kaynaklanıyor. Çocuklar çabuk öfkelenirler, ancak aynı zamanda normale dönmeleri de aynı hızdadır. Bir çocuk bir krizden kurtulmak için yetişkin desteğine ihtiyaç duyuyorsa, bu daha derin bir sorunun işareti olabilir. Devam eden meydan okuma da bir davranış bozukluğunun olası bir işareti olarak kabul edilir, çünkü çoğu çocuk bir kez kınandıktan sonra geri çekilirken, sorunlu çocuklar otorite figürlerine meydan okumaya devam eder.
GIPHY App Key not set. Please check settings