Playstation Ideal

1950’lerin eski tanıtımları, X ürününün nasıl dilimleyebileceği, doğrayabileceği, doğrayabileceği, meyve suyunu nasıl kesebileceği ve gerekirse kuru temizlemenizi alıp köpeğinizi de yıkayabileceği konusunda övgüler yağdırdı. O zamanlar, baby boomers savaşın zaferinden keyif aldılar ve kabaca kolaylığa çevrilen uygun fiyatlı lüks hayatı yaşamak istediler. Daha azıyla yapılabilecek daha çok şey, modern yaşam standardıydı.

Bugün, teknolojilerimizin çok daha fazlasını yapabilmesini talep ediyoruz. Bir cep telefonu yalnızca çağrıları yanıtlayamaz; bir web tarayıcısı, video oynatıcı, GPS izleme ve müzik çalar gerektirir. Ve söz konusu cep telefonunun dijital kamerası yoksa, kapı kilidi olarak da kullanılabilir. Bugün kullandığımız elektronikler ya kullanışlı ya da modası geçmiş. Ve püriten 1950’lerden farklı olarak, cihazlarımızın verimliliğini, zamanını ya da eksikliğini belirleyen lüks değildir.

Şimdi, 1950’ler ile bugün arasında bir yerde, ev video oyun sistemleri popülerlik ve erişilebilirlik açısından patlama yaptı. Ve iyi bir 15 yıl boyunca video oyun sisteminiz video oyunları oynamak için iyiydi, başka hiçbir şey yapmadı. Oyunu ekleyin, açın, oyun oynayın, kapatın: oldukça basit bir konsept.

Ardından Sony Playstation geldi.

Playstation’ın doğuşu, Sony tarafından tasarlanan yeni video oyunlarını ve Nintendo klasik kartuşlarını kabul etmesiydi. Diğer bir deyişle, her iki tür oyunu da oynayabilecektir. Sony / Nintendo evliliği sonunda dağıldı, ancak Sony boşanma davasından bir şey sakladı: bir fikir.

Bu fikir, çeşitli işlevleri yerine getirebilecek tek bir birim oluşturmaktı. Playstation söz konusu olduğunda Sony, müzik CD’sinin popülaritesinin tüm zamanların en yüksek seviyede olduğunu (bu 1994’tür), CD’deki video oyunlarının daha yüksek kaliteli oyunlar vereceğini ve DVD filmlerinin hemen köşede olduğunu fark etti. Üç formatı da oynayabilen bir birim, oyun deneyimini kolaylık veya zaman için değil, yakınsama için geliştirecektir.

Video oyunu oyuncuları en sevdikleri CD’yi dinlemek veya bir film izlemek için Playstation’larını terk etmek zorunda kalmadıysa, Sony oyuncuların tüm dikkatini çeker ve oyuncu tüm temel eğlence ihtiyaçları için Playstation’a tamamen güvenir: izlemek, oynamak ve dinlemek. Playstation piyasaya çıktığında, eğlence merkezi fikrini anında dönüştürdü. Çok sayıda kablo, kablo ve bağlantı yerine, küçük bir konsol hepsini yapabilir. Dilimleyebilir, doğrayabilir, püre yapabilir ve daha fazlasını yapabilir.

Bu büyük patlama, bu her şeyin bir arada olduğu çağın başlangıcıydı. Bir zamanlar sadece telefon hattıyla erişilebileceği düşünülen internet artık müzik çalabilen, sunumlar hazırlayabilen, önemli tarihleri ​​takip edebilen ve hatta bir veya iki telefon görüşmesini bile idare edebilen bir Blackberry’de mevcut. Video oyun sistemleri artık film indirmek için kanallar ve cep telefonları bilgi kütüphaneleridir. Her şey her şeyi yapar ve diğer her şeyi de yapabilir. Ve tüm bu modern teknolojik birlik nerede başladı?

Sony Playstation ile bu doğru.

Bir zamanlar sadece cep telefonlarının çağrı aldığı ve çağrı yaptığı bir zaman vardı. Televizyonlar sadece programları yansıttığında. Video oyunları oyun eğlencesi sağladığında, başka hiçbir şey olmadı. Kırbaçlayabilecek, çevirebilecek ve kıstırabilecek tek bir cihaz yoktu. Tek iş için sadece tek bir aletin olduğu bir dönem. O günler çoktan gitti.

Tüm bu teknolojinin parmaklarımızın ucunda olmasına o kadar alıştık ki, her şeyin bugün olduğu kadar otomatik ve erişilebilir olduğu karanlık çağları unutuyoruz. Teknoloji açısından karanlık dönem, Sony Playstation doğduğunda sona erdi.