Altın Elektronik Çağında mıyız?

Altın çağı ne tanımlar? Geleneksel bilgelik, üretilen ürünün kalitesinin mümkün olan en yüksek seviyede olduğu altın çağın olduğunu yansıtır; Her yeni inovasyon veya sürüm, halihazırda ulaşılmış olan mükemmellik standartlarına eşit veya üstün olduğunda. Altın çağı ne zaman yaşadığınızı, yıllar geçene kadar belirlemek neredeyse imkansızdır, altın çağı nadiren tespit edebilirsiniz. Ve bazı iyi bilinen altın çağlar var: televizyon, radyo ve filmlerin altın çağı en belirgin olanıdır; yaratıcılığa ve halkın dikkatini dağıtmaya dayanan tüm sanatlar.

Elektronik söz konusu olduğunda, herkes piyasaya sürülen kalitenin daha önce yaratılmış herhangi bir şeyden çok daha üstün olduğunu tahmin edebilir. Yüksek çözünürlüklü televizyonlar daha da yüksek tanımlı hale geliyor. Playstation veya Xbox 360 gibi video oyun sistemleri, oyun sapmasını eğlenceden neşeye taşıyor. Müzik yayını artık uyduların dev güçleri veya iPod’un minik devreleri ile yapılıyor. Yayınlanan her şey, ondan önce yayınlanan her şeyden daha iyi, daha hızlı ve daha fantastik mi? Teknik olarak, daha önce belirtilen tanıma göre, altın bir elektronik çağında olmalı mıyız?

Ama biz miyiz?

Bu argümandaki tek kusur, elektronik ve teknik inovasyonun altın dönemindeysek, bir noktada bir gerileme ve sıradanlık dönemine girmemiz gerektiğidir. Zaman ilerledikçe yeni elektronik ürünlerin kalitesinin daha da kötüleştiğini tasavvur etmek zor. Örneğin, Speed ​​gibi bir filmin Yurttaş Kane ile karşılaştırılmasının mümkün olmadığı film ve sinemanın aksine, kalitenin düşmesi çok büyük. Ancak, iPod Mini ve iPod Nano arasındaki fark, en görünür haliyle ihmal edilebilir düzeydedir.

Ve teknoloji her zaman yükseliş eğiliminde olduğu için, 1800’lerin sonlarında son sanayi devriminin başlangıcından bu yana, sürekli olarak elektronik mükemmellik döneminde olduğumuz tartışılabilir mi? Teknolojik gelişmeler sadece bu kadar ilerlemiştir. Yeni ve önemli bir elektronik sürümün ileriye gitmek yerine geri adım atması ender rastlanan bir durumdur: Xbox 360, orijinal Nintendo’dan çok daha iyidir. Bir DVD oynatıcı, bir Betamax’tan katlanarak daha iyidir.

Elektronik ve teknik gelişmelerin böylesine etkileyici bir hızla üretildiği ve piyasaya sürüldüğü bir zaman dilimi tespit etmek gerekirse, 1919-1945 arasındaki dönemler tartışılabilir. Savaş canavarı pek çok besin kaynağına ihtiyaç duyuyordu ve üstünlük sağlamak için, her ne pahasına olursa olsun teknolojik avantajların bulunması gerekiyordu. İhtiyaç, buluşun anası olarak kabul edilir ve hayatta kalma, kazanma ve bir yaşam tarzını savunma gerekliliği, inanılmaz kısa bir süre içinde en etkileyici elektronik yaratımlardan bazılarının ortaya çıkmasıyla sonuçlandı.

Elimizdeki asıl soruya geri dönersek, hangisi elektronikte altın çağındayız? Öyle görünüyoruz, çünkü elektroniklerin dünyayı birbirine bağlama yeteneği hiç bu kadar büyük olmamıştı. Durum buysa, teknik yenilikler için bir sonraki hedef tam olarak nedir? Video oyunları, iPod’lar ve video kameralar tasarım olarak geliştirilebilir, peki ya işlev? Dijital bir video kamera yalnızca YouTube için beslenme tüpü mü olacak yoksa daha fazlasını mı yapabilir?

Belki de teknolojinin altın çağı ile ilgili soru asla cevaplanmayacaktır ve belki bu iyi bir şeydir. Buluşun zirvesine ulaştığımızı ve bundan sonra her şeyin bir hayal kırıklığı olacağını söylemek akıllıca olmaz. Ve içinde bulunduğumuz çağı tanımlayamasak da, bu, onun faydalarından ve yeniliklerinden yararlanmamızı engellemez.